معرفی کتاب کودک ۴۴ | تام راب اسمیت

[Negin jamali]

 

[Negin jamali]

کتاب کودک 44 اولین رمان نویسنده‌ی انگلیسی تام راب اسمیت، بر اساس ماجرایی واقعی داستان تلخ قتل‌های زنجیره‌ای بیش از چهل کودک را در عصر استالین به تصویر می‌کشد.​

 

[Negin jamali]

کتاب کودک 44 (Child 44) پس از اینکه در سال 2008 منتشر شد به موفقیت‌های بسیاری دست یافت. این کتاب برای 17 جایزه بین المللی کاندید شد و توانست هفت مورد از آن جوایز را اخذ کند و به سی و یک زبان دنیا نیز ترجمه گردید. دلیل این امر نیز فضاسازی دقیق و عمیق و روایت خواندنی این داستان رمزآلود است. رمان کودک 44 تاکنون بیشتر از یک و نیم میلیون نسخه در انگلستان فروش داشته و «ریدلی اسکات» کارگردان آمریکایی، فیلم سینمایی مهیج و درام موفقی بر اساس همین کتاب در سال 2015 ساخت.​

 

[Negin jamali]

کودک 44، نخستین بخش از سه گانه تام راب اسمیت در مورد تاریخ کشور روسیه در دوران حکومت کمونیست است. بخش دوم، به نام «گزارش محرمانه»، به لحاظ تاریخی، در ادامه‌ی این کتاب آمده و در سال 2009 منتشر شده است. لئو دمیدوف، یکی از شخصیت‌های اصلی این داستان به همراه همسرش، در کتاب دوم اسمیت نیز حضور دارند.​

 

[Negin jamali]

در داستان کتاب کودک 44 مأمور سابق امنیتی شوروی که لئو دمیدوف نام دارد ناخواسته درگیر پرونده‌ی کشتار مخوف قتل‌های زنجیره‌ای پنجاه و دو کودک در دوران خفقان روسیه می‌شود و پس از مدتی تصمیم می‌گیرد روی این پرونده مطالعه و پژوهش انجام دهد. او در نهایت موفق می‌شود که جرم ‌و جنایت‌های بی‌حد و اندازه این دولت سرکوبگر را بر همگان آشکار سازد.​

 

[Negin jamali]

تام راب اسمیت (Tom Rob Smith) در این کتاب قصد دارد جنایت‌های دوران شوروی که در آن دوران شعارش «جنایتی وجود ندارد» بود را به تصویر بکشد و همچنین سیستم آموزش و پرورش، دستگاه‌های پلیس مخفی، یتیم‌خانه‌ها و پارانویاهای این عصر را نیز نشان دهد. اسمیت داستان این کتاب را بر اساس پرونده‌ی آندری چیکاتیلو که در دهه‌های هفتاد و هشتاد مسئول قتل‌های زنجیره‌ای کودکان بسیاری شناخته شد، به رشته‌ی تحریر در آورده است.​

 

[Negin jamali]

نویسنده‌ی این کتاب به واسطه‌ی تجربه‌ی کاری‌اش در حوزه‌ی نمایشنامه‌نویسی، توانسته درامی بسیار ترسناک با فضایی کاملاً سیاه ایجاد کند. او از واژه‌های مشخصی که به وضوح ویژگی‌ها و خصوصیات حکومت‌های توتالیتر را به تصویر می‌کشد استفاده کرده، واژه‌هایی همچون خائن، تقبیح کردن، غرب و... که در ذهن شما فضای حکومت بسته‌ی شوروی در دوران استالین را شکل می‌دهد و ترسی را که در مردم زنده نگه می‌داشته را به تصویر می‌کشد.

صفحه صفحه‌ی این کتاب سرشار از کنش‌های بسیاری است تا حدی که شما مجذوب آن خواهید شد و هنگام مطالعه نمی‌توانید آن را زمین بگذارید. کودک 44 کتابی کاملاً تصویری است و به تصویر کشیدن حوادث و اتفاقات آن برای خواننده بسیار آسان است.​

 

[Negin jamali]

نویسنده‌ی انگلیسی تام راب اسمیت، در سال 1979 در لندن دیده به جهان گشود. او در دانشگاه کمبریج موفق به اتمام تحصیلات خود در در رشته‌ی شعر و ادبیات انگلیسی شد و سپس برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و در رشته‌ی نویسندگی خلاق به کسب علم پرداخت.

اسمیت پس از اتمام تحصیلاتش در بی‌بی‌سی مشغول به فعالیت شد و به مدت 4 سال به عنوان خبرنگار این رسانه به فعالیت پرداخت. او به عنوان یک نویسنده‌ی جوان، استعداد و نبوغ کم‌نظیری دارد که با روایت داستان‌ها و حوادث چند دهه‌ی قبل توانسته نامزد بسیاری از جوایز شود. این نویسنده علاوه بر رمان‌نویسی در فیلم‌نامه‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی نیز فعالیت‌هایی داشته و به کسب تجربه پرداخته است.​

 

[Negin jamali]

سه مأموری که دستور داده بود دنبالش بیایند، به خودشان زحمت ندادند کت‌های‌شان را دربیاورند. افسر ارشدشان از آن‌ها خواسته بود در برف‌ها بدون ژاکت بدوند، درحالی‌که حتی به خود زحمت نداده بود بدن مرده‌ی پسر همکارشان را بررسی کند. مرگ یک پسربچه، همچون واقعه‌ای ناچیز، نادیده گرفته شده بود. مردان، به خاطر اطاعت کورکورانه از مردی که قدرتش به پایان رسیده بود، کسی که هیچ علاقه‌ای به همراهی‌اش نداشتند، قطعاً نمی‌خواستند سی*ن*ه‌پهلو کنند. با این حال لئو هنوز افسر ارشدشان بود، دست‌کم در این لحظه؛ و پس از رد و بدل شدن نگاه‌ها با واسیلی، هر سه به‌کندی در پیروی از فرمان حرکت کردند، و مردی را که تا حالا چند صد متر از آن‌ها جلوتر بود، دنبال کردند.

لئو سرعتش را زیاد کرد. آمفتامین به او تمرکز داده بود؛ چیز دیگری جز ردپاها در برف و ریتم پاهایش وجود نداشت. نمی‌توانست بایستد یا سرعتش را کم کند، نمی‌توانست شکست بخورد، نمی‌توانست سرما را حس کند. حتی حدس زد مظنون دست‌کم یک ساعت جلوتر است. این حقیقت او را مضطرب نمی‌کرد. آن مرد نمی‌دانست در تعقیبش هستند، و قطعاً آهسته حرکت می‌کرد.

پیش رویش تپه‌ی کوتاهی وجود داشت و لئو امیدوار بود از بالای آن بتواند مظنون را ببیند. وقتی به بالا رسید، ایستاد. چشم‌انداز اطرافش را بررسی کرد. سمت زمین‌های پوشیده از برف، یک کیلومتر آن‌طرف‌تر، در سرازیری پایین تپه، مردی را دید که در برف به این‌سو و آن‌سو در حرکت بود. کشاورز یا کارگر نبود. خود خائن بود. لئو اطمینان داشت. راهش را در جهت شمال، در مسیری به سمت جنگل می‌پیمود. اگر به درخت‌ها می‌رسید، می‌توانست پنهان شود. لئو سگی برای تعقیب ردپایش نداشت. پشت سرش را نگاه کرد - سه مأمورش عقب مانده بودند.​