پرستو پرنده ای با بال های باریک و ظریف است که شاید از نظر ما توان پرواز زیادی نداشته باشد اما این پرنده یکی از پر سرعت ترین پرندگان مهاجر است که مسافت های بسیار طولانی را بدون خستگی پرواز می کند.
پرستو با همان بال های باریک و زیبایش بار سفر و کوچ را به دوش می کشد و از دیاری به دیار دیگر سفر می کند، سفر او سبک و راحت و با همسفران همیشگی خودش سبک بال و سر خوش است.
پاییز و سوز سرمایش که از راه می رسد فکر کوچ به جان پرستوی زیبا می افتد و به شوق سرزمین گرما بار سفر می بندد و بعد از چند روز که با همسفران با زبان خود شان درباره ی سفر شان حرف می زنند، یک روز با هم به پرواز در می آیند و کوچ شان را آغاز می کنند.
پرستو ها در زمان کوچ همه با هم در آسمان به پرواز در می آیند و صحنه های زیبا و دیدنی را خلق می کنند و در مسیر کوچ و سفر شان از فراز رود ها، جنگل ها، دشت ها و کوه ها عبور می کنند و جای جای زمین را از بالا می بینند.
سفر این پرندگان زیبا پر از شور و هیجان است اما در این مسیر طولانی خطراتی هم آن ها را تهدید می کند، خطراتی مثل شکار شدن توسط موجودات دیگر.
فصل بهار که ار راه می رسد، زمانی که درختان از شکوفه های سپید و صورتی پوشیده شده و زمین جامه ی سبز بر تن سردش کرده و خورشد زمین را گرم تر می کند پرستو ها هم از سفر شان باز می گردند و در هیاهوی زمین سهیم می شوند.
آن ها پس از بازگشت به سراغ لانه های شان می روند و اگر لانه ها آسیب دیده باشند آن ها را تعمیر می کنند و اگر خراب شده باشند، آن ها را از نو می سازند و زندگی را تا پاییز و سرمایی دیگر که باید به سفر بروند، در آن جا از سر می گیرند.
شاید پرستو ها هم شبیه آدم ها باشند آدم هایی که تحمل سوز سرمای پاییزی را ندارند و پاییز را غم انگیز می دانند آن ها دوست دارند مثل پرستو ها راه سفر در پیش بگیرند.
با خودم فکر می کنم کاش ما آدم ها هم می توانستیم در سوز سرمای بی مهری ها بار سفر ببندیم و هم سفر پرستو ها شویم زیرا که آن ها هیچ وقت و در هیچ شرایطی همسفران خود را تنها نمی گذارند و حتی اگر یکی از آن ها در راه بیمار شود پرستو های دیگر صبر می کنند تا حال او خوب شود و به بقیه بپیوندند و بعد همگی با هم سفر شان را ادامه دهند.
پرستو با همان بال های باریک و زیبایش بار سفر و کوچ را به دوش می کشد و از دیاری به دیار دیگر سفر می کند، سفر او سبک و راحت و با همسفران همیشگی خودش سبک بال و سر خوش است.
پاییز و سوز سرمایش که از راه می رسد فکر کوچ به جان پرستوی زیبا می افتد و به شوق سرزمین گرما بار سفر می بندد و بعد از چند روز که با همسفران با زبان خود شان درباره ی سفر شان حرف می زنند، یک روز با هم به پرواز در می آیند و کوچ شان را آغاز می کنند.
پرستو ها در زمان کوچ همه با هم در آسمان به پرواز در می آیند و صحنه های زیبا و دیدنی را خلق می کنند و در مسیر کوچ و سفر شان از فراز رود ها، جنگل ها، دشت ها و کوه ها عبور می کنند و جای جای زمین را از بالا می بینند.
سفر این پرندگان زیبا پر از شور و هیجان است اما در این مسیر طولانی خطراتی هم آن ها را تهدید می کند، خطراتی مثل شکار شدن توسط موجودات دیگر.
فصل بهار که ار راه می رسد، زمانی که درختان از شکوفه های سپید و صورتی پوشیده شده و زمین جامه ی سبز بر تن سردش کرده و خورشد زمین را گرم تر می کند پرستو ها هم از سفر شان باز می گردند و در هیاهوی زمین سهیم می شوند.
آن ها پس از بازگشت به سراغ لانه های شان می روند و اگر لانه ها آسیب دیده باشند آن ها را تعمیر می کنند و اگر خراب شده باشند، آن ها را از نو می سازند و زندگی را تا پاییز و سرمایی دیگر که باید به سفر بروند، در آن جا از سر می گیرند.
شاید پرستو ها هم شبیه آدم ها باشند آدم هایی که تحمل سوز سرمای پاییزی را ندارند و پاییز را غم انگیز می دانند آن ها دوست دارند مثل پرستو ها راه سفر در پیش بگیرند.
با خودم فکر می کنم کاش ما آدم ها هم می توانستیم در سوز سرمای بی مهری ها بار سفر ببندیم و هم سفر پرستو ها شویم زیرا که آن ها هیچ وقت و در هیچ شرایطی همسفران خود را تنها نمی گذارند و حتی اگر یکی از آن ها در راه بیمار شود پرستو های دیگر صبر می کنند تا حال او خوب شود و به بقیه بپیوندند و بعد همگی با هم سفر شان را ادامه دهند.