موضوع نویسنده
- Nov
- 543
- 1,326
- مدال‌ها
- 6
تصور کنید اگر ژول ورن یا هر کدام از نویسندگان سبک تخیلی استیم پانک یک گیتار آکوستیک را طراحی می‌کردند، احتمالا چیزی شبیه گیتار رزونانسی می‌شد. این سازها به طرز غیرقابل انکاری جالب هستند اما آنچه در داخلشان قرار دارد آنها را خاص‌تر میکند.
اول کمی از تاریخچه آن بگوییم. در دهه 1920 این گیتار آکوستیک داشت تبدیل به ساز موزون در حال رشد در گروه‌ها و ارکسترهای بزرگ می‌شد. مشکل این بود که این ماشین سیم فلزی مد جدید نمی‌توانست با سازهای شیپوری رقابت کند. در آن روزها هیچ تقویت‌کننده صدایی در اختیار گیتاریستها نبود.
به نظر می‌رسد راه حل، نبود خروجی یک اسپیکر مکانیکی با یک مخروط آلومینیومی تابیده بود. این کانسپت توسط جان دوپیرا به درخواست جورج بوشامپ به وجود آمد. به هر حال، دوپیرا فهمید که متد معمول ساخت حجم صدای آکوستیک، به اندازه کافی قدرتمند نبود. در عوض او وایبریشن‌های سیم‌ها را به سه مخروط فلزی کوچک هدایت کرد و سازی با صدای بسیار بلندتر تولید کرد.
دوپیرا یک سازنده ساز در تشکیلات دو تا از بزرگترین نام‌ها در زمینه گیتارهای رزونانسی یعنی نشنال و دوبرا بود. با اینکه این گیتارها برای مارکت گروه‌های بزرگ جاز در نظر گرفته شده بودند اما محبوبیت بزرگتری در سبک‌های بلوگرس و فولک بلوز پیدا کردند.
اول کمی از تاریخچه آن بگوییم. در دهه 1920 این گیتار آکوستیک داشت تبدیل به ساز موزون در حال رشد در گروه‌ها و ارکسترهای بزرگ می‌شد. مشکل این بود که این ماشین سیم فلزی مد جدید نمی‌توانست با سازهای شیپوری رقابت کند. در آن روزها هیچ تقویت‌کننده صدایی در اختیار گیتاریستها نبود.
به نظر می‌رسد راه حل، نبود خروجی یک اسپیکر مکانیکی با یک مخروط آلومینیومی تابیده بود. این کانسپت توسط جان دوپیرا به درخواست جورج بوشامپ به وجود آمد. به هر حال، دوپیرا فهمید که متد معمول ساخت حجم صدای آکوستیک، به اندازه کافی قدرتمند نبود. در عوض او وایبریشن‌های سیم‌ها را به سه مخروط فلزی کوچک هدایت کرد و سازی با صدای بسیار بلندتر تولید کرد.
دوپیرا یک سازنده ساز در تشکیلات دو تا از بزرگترین نام‌ها در زمینه گیتارهای رزونانسی یعنی نشنال و دوبرا بود. با اینکه این گیتارها برای مارکت گروه‌های بزرگ جاز در نظر گرفته شده بودند اما محبوبیت بزرگتری در سبک‌های بلوگرس و فولک بلوز پیدا کردند.