مجموعه اشعار یاسر قنبرلو

[mobina01]

اشعار یاسر قنبرلو​

 

[mobina01]

مباد رازِ صبح را شبانه برملا کنم
و نامِ نامی تو را میان تب صدا کنم

تو رفته‌ای و رفتنت نرفته است از سرم
نمی‌رود...مگر خودم سر از تنم جدا کنم

مخواه از تو بگذرم تو خود میانِ خواب هم...
رها نمیکنی مرا...چگونه من رها کنم؟

تو رفته‌ای و خانه ام پر است از نبودنت
بگو چگونه خانه را پس از تو جا به جا کنم

چگونه اکتفا کنم به رنگِ روی استکان
به چند موی قهوه‌ای چگونه اکتفا کنم

"خدا کند کنار او به عشق زندگی کنی"
نمیتوانم اینچنین برای تو دعا کنم!

نمی‌شود تو را برای خود نخواست عشقِ من!
نمی‌شود...گزافه است هرچه ادعا کنم...

 

[mobina01]

بیگــانگـان، مــــا را نفهمیدند
دردی که در ما بود، بومی بود

شعری که می گفتیم در خلوت
تشویشِ اذهان عمــومـــی بود

 

[mobina01]

شک ندارم که به معراج مرا خواهد برد

این نمازی که به لبخند تو باطل شده است

 

[mobina01]

روی پیشانی‌ام سیاه شده
دستمال سپید مرطوبم
دارم از دست می‌روم امّا
نگرانم نباش، من خوبم!

هیچ حسّی ندارم از بودن
تیغ حس می‌کند جنونم را
دارم از دست می‌دهم کم‌کم
آخرین قطره‌های خونم را

در صف جبرِ خاک، منتظرم
اختیار زمان تمام شود
زندگی مثل فحش ارزان بود
مرگ باید گران تمام شود!

از سرم مثل آب می‌گذرد
خاطراتی که تلخ و شیرین است
زندگی را به خواب می‌بینم
مرگ، تعبیر ابن سیرین است!

در سرت کلّ خانه چرخیدن
توی تقدیر، در به در گشتن
هیچ راهی برای رفتن نیست
هیچ راهی برای برگشتن

خودکشی بر چهارپایه‌ی عشق
مثل اثبات دالّ و مدلولی‌ست
نگرانم نباش... من خوبم
مرگ یک اتّفاق معمولی‌ست...!

 

[mobina01]

دل من هر چه غلط بود فراوان کردی
دوستش داری و پیداست که پنهان کردی!