مقدمه: وَالْفَجْرِ وَلَیَالٍ عَشْرٍ. سوگند به سپیده دم ،و به شب هاى دهگانه !
با نام خداوند متعال و ذکر این دو آیه شریف از ابتدای سوره مبارکه فجر انشا خود را در مورد ۲۲ آغاز میکنم.
متن انشا: وقتی بزرگ ترها در مورد سال های انقلاب صحبت می کنند، حس و حال عجیبی دارند، از بیان شور و حرارت جوانان، همبستگی مردم، اتحاد نیروی های نظامی و ارتش،
شهادت و شکنجه های رهبران انقلاب و حتی وضعیت زندگی عادی مردم در کوچه و خیابان خاطرات زیادی دارند که وقتی برای ما تعریف می کنند حس میکنی آنها در یک جهان افسانه ای عجیب و غریب زندگی کرده اند.
تجربیاتشان اگر چه جالب و شگفت آور است اما برای ما ملموس نیست. نمی توانیم درک کنیم که چطور همه آدم ها با هر عقیده و مرامی در کنار هم بودند.
به هم کمک می کردند، به هم پناه می دادند و یک صدا در برابر ظلم و استبداد شاهنشاهی ایستاده بودند. از این که بدون ترس از مرگ و شکنجه هر روز به خیابان ها می آمده اند و با تنها سلاحی که داشته اند یعنی جانشان خواستار اصلاح و تغییر زندگی شان بوده اند.
