دلنوشته {سراشیبی قلب} اثر •مبینای ایران کاربر انجمن رمان بوک•

[مبینای شهر قصه ها]

نام نویسنده:گیسو پریشان
نام دلنوشته: سراشیبی قلب
ژانر: تراژدی، عاشقانه
ناظر: @vian
مقدمه: می‌گوید برایم فرق ندارد بودن و نبودن‌هایت، مثل ماهی که انگار بیرون و درون حوض هم تفاوت چندانی ندارد؟!
آری خیلی حرف‌ها می‌گوید ولی باز هم مثل قناری حرف‌هایش دلنشین است.
برای سراشیبی قلب سیاه من!

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[مبینای شهر قصه ها]

تضمینی به زنده بودن گل‌ها در سوز سرمای زمستان نیست!
چگونه از قلب من می‌خواهی در زمستان نبودن‌های تو نفس کشیدن را به من یادآوری کند؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

من توبه نمی‌کنم از نگاه تو خسته نخواهم شد... مگر ساحل ز دریای خود پشیمان است؟
من اینجا هستم!
میان گرگ و میش زندگی... میان هر تلخی ایستاده‌ام.

 

[مبینای شهر قصه ها]

هربار که خواهان مرگ گل‌های دل من می‌شوی، من با بردباری به گل‌ها می‌رسم... تا شاید باور کنی بی‌تو بهار نمی‌رسد!

 

[مبینای شهر قصه ها]

آری! قلب من سراشیبی‌های تندی دارد و گاهی سقوط را یادآور ما می‌شود.
زندگی همین‌قدر تلخ و بی‌معنا است... . سکوت و جیرجیرک‌های دلگیر... .
آه، امان از زندگی... .
بیا عاشقم باش تو سکوتم باش
و من جیرجیرکی که تنها آواز می‌خواند
فقط برای سکوت تو!

 

[مبینای شهر قصه ها]

چه سقوطی زیباتر از پرتگاه دل تو؟
من با تو به مرگ رسیده ام...
مرا ببین از من چه ویرانه ای ساخت عشق تو و من تسلیم هرآنچه از تو است شدم
تا که تو پیروز این جدال شوی.

 

[مبینای شهر قصه ها]

من می روم... اری! روزی خواهم رفت.
روزی از تمام شاعرانه هایم میگذرم، قلبم را در صندوقچه ای پنهان می کنم اورا از دست همه دور نگه می دارم... روزی می رسد که می آیی و من دیگر نیستم؛ نیستم!

 

[مبینای شهر قصه ها]

قلب!
تو با ما انسان‌ها چه می‌کنی؟
تو بگو از جان ما چه می‌خواهی؟
من تا چه مدت تاب بیاورم برای یاغی‌گری‌های تو؟
من دیگر چقدر فرصت زنده ماندن دارم
که اشتباه‌های تو را به دوش بکشم؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

او می‌گوید دوستت‌ دارم، شاید از سر دلسوزی است یا یک ترحم عصیان است!
او می‌گوید می‌مانم، شاید از روی اجبار یا عادتی همچون سیگار در دستان بی‌رمق یک افسرده‌ی پریشان حال... .