دلنوشته {غروب های دلتنگی} اثر •النا عباسپور کاربر انجمن رمان بوک•

[elena_ar]

نام دلنوشته : غروب های دلتنگی
نویسنده : النا عباسپور
ژانر : عاشقانه ، تراژدی
ناظر: @سپید

مقدمه :
کاش میدانستی میان من و تو فاصله است
نه فاصله ای که به متر باشد یا کیلومتر...
میان ما فاصله ایست به اندازه حرف های ناگفته و افکار کودکانه ، به اندازه خودخواهی...

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[elena_ar]

عجیب است اما هنوز که هنوز است سعی دارم چمدان رابطه گذشته‌مان را بسته‌بندی کنم و به سفر کردن بر آوار عشق سرنگون شده‌مان ادامه دهم.
عجیب‌تر این است که آرزو دارم روزی برسد که بتوانم قفسه احساساتم را گردگیری کنم و بار دیگر برای پذیرش عشقت، آماده شوم.
به قول شاعر:
روزگـاری خواهـد آمـد که با خـودت نجـــوا کنـی
یـادبـاد آن روزگارانـی که با یــاران گذشـــــــت

 

[elena_ar]

دلم می‌خواست بازگردد و مرا بخواند، بازگردد و بگوید مرا ببخش که این‌گونه بی‌وفا بودم ، ببخش که این‌گونه تو را رنجاندم...
دلم می‌خواست بازگردد تا بگویم که بخشیدمش، بگویم که دعا کردم بیاید بار دیگر تا ببخشم او را...
تا شاید شروع دیگری باشد!

 

[elena_ar]

- من عاشقِ کسی‌ بوده‌ام که در گذشته و تصوراتم بود.
اینی که اکنون هستی هیچ ارزشی برای من ندارد.
+ چطور فراموششم کرده‌ای؟ تو شیفته‌ی من بودی.
- تو باید بدانی مرز بین عشق و نفرت خیلی باریک است و من، از تو متنفرم زیبای وحشی.

 

[elena_ar]

احساس می‌کنم نیاز داری که خم شوم روی روحت، زخم‌هایت بمکم و
خستگی جمع شده‌ی داخل دهانم را به سوی کسانی پرتاب کنم که ‌خسته‌ات کرده‌اند
آنهایی که از بودن و ماندن و زندگی کردن پشیمانت کردند...

 

[elena_ar]

حالا بی‌هیچ مقدمه‌ای برایت می‌نویسم . . .
این آخرین نوشته برای توست . . .
آخرین‌باری که اسمم را ؛
روی صفحه‌ی تلفن همراهت خواهی دید ؛
و از فردای امروز دنیایت از عشقی فراموش شده ؛ تهی خواهد بود . . .
آخرین نامه را ساده می‌نویسم ؛
هرچند که خداحافظی از تو برایم ساده نیست . . .

 

[elena_ar]

برایت از روزهایی می‌نویسم که هر لحظه‌اش را ؛
با یاد تو گذراندم‌ . . .
با یاد تو چشم باز کردم . . .
با یاد تو نفس کشیدم‌ . . ..
با یاد چشم‌هایت به زندگی نگاه کردم . . .
و هرروز انتظار دیدنت را ؛
در خیابان‌های این شهر کوچک می‌کشیدم . . .
برایت از قدم‌هایی می‌گویم که ؛
در کوچه‌ی‌تان گذاشتم بی‌آنکه هیچ ردپایی ؛
از خود برجای بگذارم . . .

 

[elena_ar]

برایت از حرف‌هایی می‌گویم که در نبودَت ؛
دردِ جانم شد اما جانم تو را هرگز رها نکرد . . .
برایت می‌گویم از زخمِ زبان‌ها‌ ؛ از نگاه‌های مردم‌ ؛
از مادرم که تنها شاهدِ این عشق است . . .
می‌نویسم از چک کردن‌های ؛
هرروز صفحه‌ی مجازی‌ات . . .
از عکس‌هایی که آنقدر نگاهشان کرده‌ام ؛
که جزئی از مردمک چشمانم شده‌اند . . .

 

[elena_ar]

می‌نویسم از تو . . . از تویی که در سخت‌‌ترین ؛
روزهای زندگی‌ام مرا رها کردی و هرگز ؛
از ضربه زدن به روح خسته‌ام باز نایستادی . . .
می‌نویسم از خودم . .‌ . از دست‌هایی که ؛
بی‌جیب پیراهنت در زمستان قندیل می‌بندند ؛
و از گوش‌هایی که کمتر می‌شنوند ؛
تا مبادا آهنگ صدایت را از یاد ببرند . . .