مجموعه اشعار شاعران زن ایران و جهان؛

[VIXEN]

آهسته
آرام، دست‌ات را بر من بگذار
و همچون روزگارت
مرا سخت مفشار
که در میان انگشتان‌ات درهم می‌شکنم
بیش از این نزدیک میا
بیش از این دور مرو.

 

[VIXEN]

خسته‌ام از شب
و شاید از باد و شاید باران
و یا گریه‌ی پرنده‌ای در بیشه‌زار
که روزگار رفته
و دردهایش را به یاد آورده است
غرق در افکارم
احساس می‌کنم که
دست‌های ژوئن پیر خسته
قلب‌ام را از فروپاشی باز‌می‌دارد
تا به زندگی ادامه دهم
خسته‌ام از شب و دل‌تنگ توام
ای عشق غرق در اشک

 

[VIXEN]

خسته‌ام از شب
و شاید از باد و شاید باران
و یا گریه‌ی پرنده‌ای در بیشه‌زار
که روزگار رفته
و دردهایش را به یاد آورده است
غرق در افکارم
احساس می‌کنم که
دست‌های ژوئن پیر خسته
قلب‌ام را از فروپاشی باز‌می‌دارد
تا به زندگی ادامه دهم
خسته‌ام از شب و دل‌تنگ توام
ای عشق غرق در اشک

در آرزوی توام
گویی به تازه‌گی مرا ترک کرده‌ای
گویی به تازه‌‌گی تنها شده‌ام
حال آن‌که سال‌هاست
از کنارم رفته‌ای
هم‌چنان به زندگی
ادامه می‌دهم
اما آوای قلب‌ام
به زیبایی روزهای گذشته نیست
خسته‌ام و آن درد کهنه
روح‌ام را آزرده است
چونان رودخانه‌ای
که ناگاه طغیان می‌کند
و آب‌بند را می‌شکند
و هر آن‌چه را در راه است
ویران می‌کند

 

[VIXEN]

در آرزوی توام
گویی به تازه‌گی مرا ترک کرده‌ای
گویی به تازه‌‌گی تنها شده‌ام
حال آن‌که سال‌هاست
از کنارم رفته‌ای
هم‌چنان به زندگی
ادامه می‌دهم
اما آوای قلب‌ام
به زیبایی روزهای گذشته نیست
خسته‌ام و آن درد کهنه
روح‌ام را آزرده است
چونان رودخانه‌ای
که ناگاه طغیان می‌کند
و آب‌بند را می‌شکند
و هر آن‌چه را در راه است
ویران می‌کند

هم‌چون کشتی شکسته‌ام
که جز بادبانی سفید
هیچ از آن برجای نمانده است
از قلب شکسته‌ام نوایی جز
درد و اندوه به گوش نمی‌رسد…

 

[VIXEN]

کاش چون پائیز بودم
کاش چون پائیز بودم
کاش چون پائیز خاموش و ملال انگیز بودم
برگ‌های آرزوهایم یکایک زرد می‌شد
آفتاب دیدگانم سرد می‌شد
آسمان سی*ن*ه‌ام پر درد می‌شد
ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می‌زد
اشک‌هایم همچو باران
دامنم را رنگ می‌زد

 

[VIXEN]

خورشید در تن تو طلوع می‌کند
و تو سردت است
چرا که خورشید سوزان است
و هر چیز سوزانی از شدت توان‌اش سرد است
هر شعری قلب عشق است و
هر عشقی قلب مرگ و در نهایت زندگی می‌تپد
هر شعری آخرین شعر است و
هر عشقی آخرِ فریاد
هر عشقی، ای خیال سقوط در ژرفناها،
هر عشقی آخرِ مرگ است

 

[VIXEN]

خورشید در تن تو طلوع می‌کند
و تو سردت است
چرا که خورشید سوزان است
و هر چیز سوزانی از شدت توان‌اش سرد است
هر شعری قلب عشق است و
هر عشقی قلب مرگ و در نهایت زندگی می‌تپد
هر شعری آخرین شعر است و
هر عشقی آخرِ فریاد
هر عشقی، ای خیال سقوط در ژرفناها،
هر عشقی آخرِ مرگ است

آن‌چه که در تو می‌گیرم، تن تو نیست
بل‌که قلب خداوند است
آن‌را می‌فشارم و می‌فشارم
تا فریاد وجد دل‌ربایش
کمی دردهای قربان‌گاه ابدی‌ام را تسکین دهد.

 

[VIXEN]

هر روز ،
ابروهایم را پر رنگ می‌کنم.
با دقتی فراوان ،
چنان به ابروهایم مداد می‌کشم،
گویی ،
نگاه زنی وحشت زده ،
آینه را سوراخ می‌کند!
کنج ابروهایم
گوشه‌های تیز ساختمانی
که هر روز صبح
از کنار آن می‌گذرم .
خط ابروها
خطوط صاف خیابانی
که از آن عبور می‌کنم.

 

[VIXEN]

هر روز ،
ابروهایم را پر رنگ می‌کنم.
با دقتی فراوان ،
چنان به ابروهایم مداد می‌کشم،
گویی ،
نگاه زنی وحشت زده ،
آینه را سوراخ می‌کند!
کنج ابروهایم
گوشه‌های تیز ساختمانی
که هر روز صبح
از کنار آن می‌گذرم .
خط ابروها
خطوط صاف خیابانی
که از آن عبور می‌کنم.

در طول راه ،
انگشت‌های نازکم
به دیوارهای سفیدک‌زده
کشیده می‌شود!
ذرات خاک و ماسه ،
از درز دیوار‌ها
بر زمین فرو می‌ریزد،
و سطح خیابان را می‌پوشاند!
باد
آنها را به هر سو می‌برد،
گرگم به هوا بازی می‌کند!
موهای مرا
از گونه هایم به عقب می‌زند!
و من
فقط
به سنگ ریزه‌های
بین علف‌های سبز شده،
نگاه می‌کنم!

 

[VIXEN]

بارانی که
به شیشه پنجره‌ی ما می‌خورد
قطره‌های اشک کودکانی است که
از اینجا رفته‌اند
به سوی آسمان.
کودکانی که دلتنگ مادرانشان می‌شوند؛
اتاق‌هایشان؛
دفترهایشان؛
و از دلتنگی گریه سر می‌دهند.
رنگین کمان ،
شادی همان کودکان است
هنگامی که خداوند دست بر شانه‌هاشان می‌گذارد
و لبخند می‌زند.