مشاعره مشاعره با حرف " د"

[Tara Motlagh]

در ژرفنای درونم
نی‌لبکی محزون هست
هر سال
پاییز که می‌آید
آن‌ را بر لبش می‌نهد
باد در هم می‌پیچد و
چشم تنهایی خیس می‌شود و
انتظارم فرو می‌ریزد و
حیاط شعرم آکنده می‌شود
از برگ درخت!

 

[amir mohamad]

در بزم‌وصالت‌که حیا جام به‌دست است
گر آب شود بادهٔ ناب است دل ما

منظوربتان هرکه‌شود حسرتش از ماست
یار آینه می‌بیند و آب است دل ما

 

[پایان]

دل بود روی دوشم تابوت آرزوها

در خاک می شد اما هیچ از کفن نمی گفت

 

[amir mohamad]

دل بود روی دوشم تابوت آرزوها

در خاک می شد اما هیچ از کفن نمی گفت

دل خلوت اندیشهٔ یار است ببینید
این آینه در شغل چه‌کار است ببینید


زان پیش که بر خرمن ما برق فرو شد
آن شعله که امروز شرار است‌ ‌ببینید

 

[پایان]

در این سرای بی کسی، کسی به در نمی زند
به دشت پرملال ما پرنده پر نمی زند

 

[amir mohamad]

در این سرای بی کسی، کسی به در نمی زند
به دشت پرملال ما پرنده پر نمی زند

دلی که با سر زلف تو آشنا باشد
گمان مبر که ز خاک درت جدا باشد

اگر تو همچو جهان خرمی،ولیک جهان
تو خود معاینه دانی که بی‌وفا باشد

 

[amir mohamad]

دلی که با سر زلف تو آشنا باشد
گمان مبر که ز خاک درت جدا باشد

اگر تو همچو جهان خرمی،ولیک جهان
تو خود معاینه دانی که بی‌وفا باشد

در ره سودای او، فرزانه در خون می رود
آشنا بر برگ گل بیگانه در خون می رود

ساغر آسودگان غلتد چو مستان در شراب
می کشان عشق را پیمانه در خون می رود

 

[پایان]

دریاب اگر اهل دلی، پیشتر از صبح

چون غنچهٔ نشکفته نسیم سحری را

 

[amir mohamad]

دریاب اگر اهل دلی، پیشتر از صبح

چون غنچهٔ نشکفته نسیم سحری را

دل‌ها فتاده در پی آن دل ربا ببین
سلطان ز پیش و لشکرش اندر قفا ببین

شکر گدای آن لب شکرفشان نگر
عنبر غلام آن سر زلف دوتا ببین

 

[پایان]

دارد خط پاکی به کف از ساده‌ دلی ها

دیوانه ما را چه غم از روز حساب است