جدیدترین‌ها

خوش آمدید

با ثبت نام ، شما می توانید با سایر اعضای انجمن ما در مورد بحث کنید و همچنین تبادل نظر داشته‌باشید.

اکنون ثبت‌نام کنید!
  • هر گونه تشویق و ترغیب اعضا به متشنج کردن انجمن و اطلاع ندادن، بدون تذکر = حذف نام کاربری
  • از کاربران خواستاریم زین پس، از فرستادن هر گونه فایل با حجم بیش از 10MB خودداری کرده و در صورتی که فایل‌هایی بیش از این حجم را قبلا ارسال کرده‌اند حذف کنند.
  • بانوان انجمن رمان بوک قادر به شرکت در گروه گسترده نقد رمان بوک در تلگرام هستند. در صورت عضویت و حضور فعال در نمایه معاونت @MHP اعلام کرده تا امتیازی که در نظر گرفته شده اعمال شود. https://t.me/iromanbook

آموزشی چگونه یک رمان بنویسیم؟

  • نویسنده موضوع ELNA
  • تاریخ شروع

اطلاعات موضوع

درباره موضوع به تاریخ, موضوعی در دسته جمع‌آوری نکات توسط ELNA با نام چگونه یک رمان بنویسیم؟ ایجاد شده است. این موضوع تا کنون 5,442 بازدید, 218 پاسخ و 4 بار واکنش داشته است
نام دسته جمع‌آوری نکات
نام موضوع چگونه یک رمان بنویسیم؟
نویسنده موضوع ELNA
تاریخ شروع
پاسخ‌ها
بازدیدها
اولین پسند نوشته
آخرین ارسال توسط نهال رادان

ASHVAN

سطح
6
 
ارشد بازنشسته
ارشد بازنشسته
کاربر ویژه انجمن
Aug
7,872
26,781
مدال‌ها
8
مقدمه دوم

منظور از کلمات ادبی سنگین و ادیبانه چیست؟

گاهی منظور از کلمات ادیبانه استفاده از کلمات شاعرانه هست. یا به کار بردن تعابیر شعری و استفاده از تشبیهات و همچنین ایجاد لحن و فضای شاعرانه در نوشته.

و گاهی منظور کلماتی که کمتر در زبان روزمره از آنها استفاده می کنیم و بیشتر در محیط های رسمی یا آکادمیک به کار می رود. در این منظور ما بیشتر به نوع کلمه نظر داریم. مثل همان رخصت و اجازه.

گاهی هم منظور از کلمات سنگین و ادیبانه کتابی نوشتن کلمات هست. یعنی منظورمان شکل کلمات هست. در حالت کتابی ما کلمات را نمی شکنیم و آنها را به همان شکل رسمی و ثبت شده ی شان در لغت نامه ها به کار می بریم. اما در حالت محاوره ای همانطور که همه تجربه اش را داریم برای راحت چرخیدندر دهان و سرعت دادن به حرف هایمان برخی کلمات را می شکنیم.
 
  • تایید
واکنش‌ها[ی پسندها]: PardisHP

ASHVAN

سطح
6
 
ارشد بازنشسته
ارشد بازنشسته
کاربر ویژه انجمن
Aug
7,872
26,781
مدال‌ها
8
مثلا:

کتابی= بیا برویم به خانه. امروز برایت قورمه سبزی پخته ام.

محاوره= بیا بریم خونه. امرو برات قورمه سبزی پختم.

حال که این دو مسئله ی اساسی تشریح شد می پردازم به بخش پایانی.

همانطور که می بینید در انتخاب نوع زبان برای نوشتن رمان مسائل متعددی دخیل هست. انتخاب زبان خودش را در نثر و نوع کلمات و شکل کلمات نشان می دهد. و می توانیم به طور خلاصه آن را دو بخش کنیم:

1. زبان کتابی و رسمی.

2. زبان محاوره و روزمره.

 

ASHVAN

سطح
6
 
ارشد بازنشسته
ارشد بازنشسته
کاربر ویژه انجمن
Aug
7,872
26,781
مدال‌ها
8
با اندکی اغماض می توانیم نوع زبان در یک رمان را به دو سطح تقلیل بدهیم.

1. زبان راوی: کسی که دارد داستان را روایت می کند.

2. زبان شخصیت ها: دیالوگ هایی که شخصیت ها رد و بدل می کنند و یا واگویه های ذهنی که هر شخصیت با خودش دارد.

در انتخاب نوع زبان برای هر کدام از این دو سطح باید حتما این نکات را در نظر داشته باشیم.

1. زبان انتخابی برای راوی باید متناسب با موضوع و حال و هوای رمان باشد.

2. زبان انتخابی برای شخصیت ها باید متناسب با ویژگی های درونی آنها مانند: جنسیت, سن, طبقه اجتماعی, محیط زندگی, تحصیلات و دوره ای که در آن زندگی می کنند باشد.

 

ASHVAN

سطح
6
 
ارشد بازنشسته
ارشد بازنشسته
کاربر ویژه انجمن
Aug
7,872
26,781
مدال‌ها
8
در معمول ترین شکل آن معمولا نویسندگان برای زبان راوی یک زبان شسته رفته کتابی انتخاب می کنند. این زبان نه آنقدر سنگین و ادیبانه هست که با زمانه ی زندگی شخصیت ها همخوانی نداشته باشد و نه آنقدر عامیانه و دم دستی که حالت ادبی خود را از دست بدهد. برای زبان شخصیت ها هم معمولا از زبان محاوره ای استفاده می کنند که شکل کلمات در عین حال که حالت طبیعی گفتگوها روزمره را می رساند, آنهمه هم نشکسته باشد که کسی چیزی از آن متوجه نشود. نکته ای که گفته شد چیزی هست که در حال حاضر میان بسیاری از نویسندگان جدی مرسوم هست و چیزی نیست که قانون و یا قاعده باشد. ای بسا که نویسندگانی هم باشند که با توجه به شرایط رمان شان راه و روش دیگری در پیش بگیرند. مثلا هم زبان راوی و هم زبان شخصیت ها را به شکل کتابی پیش ببرند. یا زبان راوی و زبان شخصیت ها هر دو محاوره ای باشد.
 

ASHVAN

سطح
6
 
ارشد بازنشسته
ارشد بازنشسته
کاربر ویژه انجمن
Aug
7,872
26,781
مدال‌ها
8
لازم هست یادآوری بکنم که کتابی یا محاوره ای نوشتن فقط نشکستن یا شکستن کلمات نیست. بلکه نوع کلمات و اصطلاحاتی که انتخاب می شود هم می تواند موثر باشد. یعنی می توانیم محاوره ای بنویسم اما شکل کتابی کلمات را هم رعایت بکنیم. این زمانی می تواند اتفاق بیافتد که لحن محاوره را با انتخاب نوع کلمات در نوشته ایجاد بکنیم.

متاسفانه نویسنده های نوقلم و کسانی که در فضای مجازی فعالیت می کنند در محاوره ای نوشتن بسیار افراط می کنند. طوری که نوشته ی شان از هر گونه ظرافت و فخامتی دور می شود و ما با یک نوشته دم دستی و سطحی مواجه می شویم.

 

ASHVAN

سطح
6
 
ارشد بازنشسته
ارشد بازنشسته
کاربر ویژه انجمن
Aug
7,872
26,781
مدال‌ها
8
و اما پاسخ نهایی به سوال آلمای گرامی.

نویسندگان باید دامنه ی لغات بسیار وسیعی داشته باشند. و این به دست نمی آید مگر با مطالعه ی بسیار. مطالعه ی کتاب. هم کتاب های ادبی و هم سایر کتب. تا زمانی که به صورت پیوسته متون عالی را نخوانیم لغت جدیدی به دایره ی واژگانی ما افزوده نمی شود. برای این منظور باید برویم به سراغ نویسندگانی که پاکیزه و صحیح نوشتن دغدغه ی شان بوده و نثرشان در خور توجه هست.

1. متون کهن: حتما باید آثار کلاسیک فارسی خوانده شود. اشعار و حکایات. متون تاریخی , سفرنامه ها و زندگی نامه ها. شاعران و حکایت پردازان بزرگی همچون حافظ و سعدی و مولوی و کسانی همچون بیهقی.

 

ASHVAN

سطح
6
 
ارشد بازنشسته
ارشد بازنشسته
کاربر ویژه انجمن
Aug
7,872
26,781
مدال‌ها
8
2. متون معاصر: رمان ها و داستان های کوتاه نویسندگان شاخص: صادق هدایت, چوبک, بهرام صادقی, هوشنگ گلشیری, محمود دولت آبادی, احمد محمود, اسماعیل فصیح, جلال آل احمد. بزرگ علوی, محمد علی جمال زاده. رضا براهنی و ... و از نویسندگان معاصرتر کسانی همچون ابوتراب خسروی, شهریارمندنی پور, محمدرضا صفدری, منیروروانی پور, رضا جولایی, شهرنوش پارسی پور. گلی ترقی و ...

بسیاری از نویسندگان نوجوان از آنجایی که در ابتدای آشنایی با رمان نوشته های نویسندگان آماتور در فضای مجازی را خوانده اند و ذهن شان به رمان هایی از جنس رمان های نودوهشتیا عادت کرده است برای همین در مواجه با آثار نویسندگان جدی و حرفه ای به مشکل بر میخورند. چون در نگاه اول این رمان ها را دور از رمان هایی که قبلتر خوانده اند می بینند و ای بسا نتوانند سریع ارتباط بر قرار بکنند.

 

ASHVAN

سطح
6
 
ارشد بازنشسته
ارشد بازنشسته
کاربر ویژه انجمن
Aug
7,872
26,781
مدال‌ها
8
و دیگر اینکه عموم رمان هایی که در فضای مجازی منتشر می شوند رمان های عاشقانه ی ساده ای هستند که با زبان محاوره ای روایت می شوند و از جنس گفتگوهای روزمره هستند. جدای از ضعف های بسیار زیاد این رمان ها به دلیل موضوع و زبان روایت مخاطب خیلی سریع با آنها ارتباط بر قرار می کند. هر چند بسیاری از این کارها حکم کالای یکبار مصرف را دارند و بعد ازیکبار خواندن دیگر چیزی برای دوباره خوانی ندارند.

بنابراین اگر نویسنده ی نوجوان و نوقلمی می خواهد به صورت اصولی به سراغ نویسندگی بیاید باید با خواندن کارهای خوب از نویسندگان درجه یک و حرفه ای شروع بکند و نه با آثار آماتوری و پیش پا افتاده.
 

ASHVAN

سطح
6
 
ارشد بازنشسته
ارشد بازنشسته
کاربر ویژه انجمن
Aug
7,872
26,781
مدال‌ها
8
نتیجه گیری:

همانطور که از توضیحات بر می آید هیچ بایدی و اجباری برای استفاده از کلمات سنگین و ادیبانه در رمان وجود ندارد. و نویسنده با توجه به مسائلی که شرح دادم باید نتیجه گیری بکند که از چه نوع زبانی و چه نوع کلماتی برای زبان راوی و زبان شخصیت ها استفاده بکند. گاهی ممکن است ضرورت داشته باشد و گاهی هم نه. و اینکه چه میزان کتابی و ادیبانه باشد و چه میزان محاوره ای و روزمره بستگی به نوع رمان و هدف نویسنده دارد.

 

Puyannnn

سطح
4
 
مهمان
Sep
13,512
21,981
مدال‌ها
3
رمان واژه‌ای فرانسوی است به معنای داستانی که به نثر نوشته شود و شامل اتفاقات و حوادثی ناشی از تخیل نویسنده است و اقسامی دارد.

به عنوان مثال رمان آموزشی که داستانی است شامل مطالب علمی، طبیعی و فلسفی، رمان پلیسی که داستانی حاکی از حوادث مربوط به دزدی، جنایت و کشف آن‌ها توسط کاراگاهان زبردست است، رمان تاریخی که داستانی است که اساس آن مبتنی بر وقایع تاریخی باشد و رمان عاشقانه که داستانی است که شالودهٔ آن بر عشق نهاده باشد.

رمان در زبان فارسی، مترادف نوول در زبان انگلیسی است. نوول به معنی نو، جدید، بدیع، رمان، داستان‌های کوتاه، کتاب داستان و داستان عشقی کوتاه آمده‌است.

علت وارد شدن کلمهٔ رمان به جای کلمهٔ نوول به زبان فارسی را می‌توان در نزدیکی بیشتر ایرانیان متجدد و واردکنندهٔ محصولات فرهنگی به ایران، به زبان فرانسه دانست.
 
بالا پایین