نام داستان:عشق میان لبخندت
نام نویسنده:زهرا بابازاده
ژانر:عاشقانه
خلاصه:کنارم روی تاب نشسته بود و از من پرسید:
- آرامش یعنی چه؟
و من گفتم:
- آرامش یعنی تو



تو شب روشن رویاهام، توی آغوش جنگلی که رخت سبز پوشیده، زیر درخشش موهای بور مهتاب و مهمونی ستاره‌ها روی تاب چوبی، دلبرکم کنارم و شونه به شونه‌ام نشسته بود و با پاهاش تاب رو به حرکت در می‌اورد، به چهره‌ی آروم و دوست داشتنی و لبای خندونش زل زدم و ازش پرسیدم:
- جانانم، محبوب من تا حالا آرامش رو حس کردی؟
- آره خیلی!
- خب از نظر تو آرامش یعنی‌ چی؟
- آرامش همون عشقیه که بتونی با قلبت لمسش کنی و ازش لذت ببری درست مثل عشق تو!
فقط همین؟
- خب نه! آرامش یعنی با هم از ته دل خندیدن، به آغوش گرفتن هم‌دیگه، تو خیابون تا صبح پرسه زدن و خوردن آب‌نبات‌های خوشمزه‌‌ی کودکی‌هامون...
دست توی دست هم با بارون قدم زدن، نگاه به تبسم آسمون و دلبری‌های خورشید، با پای برهنه روی سنگ ریزه‌های کنار ساحل راه رفتن، بغل کردن دریا و بوسیدن غروب، گوش سپردن به موسیقی باد و تماشای رقص برگ درخت‌ها، با هم نشستن کنار یه آتیش داغ وسط دل سرد زمستون، مهمون شاپرک‌ها شدن و یه فنجون قهوه با طعم عشق نوش جون کردن، نشستن پای دیوونه‌بازی‌‌ گل و بلبل‌، مهاجرت با پرستوها به جاده‌ی آسمون، مثل بچگی قاصدک‌ فوت کردن و طلب آرزوهای کوچولو، فکر کنی هیچ فردایی نمی‌تونه من و تو رو از هم دور کنه، یواشکی بوسه به چشم‌های خسته‌ی تو، یه عالمه دل مهربون و بدون غصه، تو بخندی و من ساکت شم، یه خاطره‌ی دوتای و آرامش یعنی همین لحظه‌ای که سرت رو زانوهامه!
آرامشم یعنی تو!

نام داستان:نامه‌ای به دلبر بی‌دلم
نام نویسنده:زهرا بابازاده
ژانر:عاشقانه
خلاصه:نامه‌ای برات از جنس چشم‌ها و خنده‌ها و صدات نوشته‌ام تا بتونی اون رو بخونی!

نامه‌ای به دلبر بی‌دلم
بی‌بهونه سلام، سلامی از حوالی این دل‌شکسته‌ام به تو ای معشوق زندگانی‌.
جانانم بی‌ هیچ مقدمه‌ای با تو حرف‌ها دارم:
-‌ به من بگو! بگو که تو حوالی‌ تو، دل‌تنگی هم وجود داره؟ آخه از هجران تو محبوس و کلافه شده‌ام!
حال اون دل بی‌معرفتت چطوره؟ خوبه؟
تونسته بعد از اون وداع آخری من رو فراموش کنه؟ نمی‌دونم! شاید...
بیخیال، بگذریم شاید نخوای به حرفایی که از نظر من عاشقونه‌ و از نظر تو خسته‌کننده هستن گوش کنی.
فقط می‌خواستم یه خورده باهات حرف بزنم، درد و دل کنم! نه از اون درد و دل‌هایی که حوصله‌ات رو سر ببرن نه! فقط درد و دل‌هاییه که مربوط به توان پس باید ساکت بمونی و فقط گوش کنی.
از کجا شروع کنم؟ آها از چشم‌هات، اون چشم‌هایی که منشا دیوونه کردن حال منن.
یعنی یه‌جوری قشنگ محو اون چشم‌هات می‌شدم که خودم رو هیچی، کل دنیا رو هم می‌باختم.
می‌دونستی که تو درخشان‌ترین چشم‌های دنیا رو داری؟ اون چشم‌ها فقط مال منن حواست باشه ها!
بگم از خنده‌هات؟ خنده‌هایی که قلبم رو تیکه تیکه می‌کنن و با خودشون می‌برن.
بگم از صدات؟ صدایی که موسیقی آرامش بخش تنهایی‌هامه.
بگم از آغوشت؟ مسکن این سردردام
از چی بگم؟ زیبایی‌های تو که تمومی ندارن.
یه اعتراف کنم؟ تا اون روزی که تو بودی حالم خیلی خوب بود، هیچ ترسی از هیچی نداشتم و ساعت ها غرق دریای وجودت می‌شدم.
حالا چی؟ حالا که نیستی چی‌کار کنم؟
نمی‌خوای جواب بدی؟
راستش این نامه بهونه‌ایه که بگم کاش بشه برگردی.