نویسندگی چیست و نویسنده چه کسی است؟​

شاخه های نویسندگی​

• خاطره نویسی: به زبان صمیمی و با نثر خودمانی و قابل فهم نوشته می شود.
• گزارش نویسی: بیان توصیف یا تصویر از یک اتفاق است و انچه که دیده می‌شود، نوشته می شود. به طوری که مخاطب حس حضور در صحنه را پیدا کند. گزارش نویسی خود انواع مختلف دارد مانند: خبری، تحلیلی، تحقیقی و تشریحی و توصیفی.
• سفرنامه: مشاهدات راوی از مکان، سرزمین، آداب و رسوم، جمعیت، آب و هوا و … است و در دو نوع خیالی و واقعی نوشته می شود.

• فیلم نامه نویسی: یک داستان یه همراه توضیح صحنه ها می باشد.
• داستان نویسی: سه نوع داستان نویسی وجود دارد: داستان کوتاه، داستان بلند و رمان. داستان کوتاه در واقع برشی از زندگی یک فرد است ولی داستان بلند تمام زندگی فرد است. رمان ممکن است در خود داستان‌های فرعی نیز داشته باشد و به طور کلی شخصیت های زیادتر و فضا و مکان بیشتری دارد.

مفاهیم در داستان نویسی​

• موضوع: جوابی که در پرسش داستان در مورد چه چیزی است، همان موضوع می شود. تمام موضوعات شناخته شده و محدود هستند و هیچ موضوع جدیدی وجود ندارد. مانند جنایی، عاشقانه، تاریخی و….

• عنوان: همان نام داستان است که می تواند خود اطلاعاتی در مورد داشتن به خواننده بدهد.
• نقطه اوج یا بزنگاه: بالاترین حد یک داشتن که به نتیجه می رسد و بعد از آن داستان در سرازیری می افتد.

• گره افکنی: مشکلات و موانعی که شخصیت اصلی در پیش رو دارد.
• پی رنگ یا نقشه اولیه داستان: یک طرح خلاصه شده چند خطی از داستان است.

• عدم تعادل: هر حادثه یا اتفاق که روال عادی داستان را بر هم برند. مانند مرگ یا تصادف.
• ایده: فکر اولیه نویسنده که تبدیل به داستان می شود.
• تعلیق داستان: وقایع آینده که نویسنده از آن ها باخبر است ولی خواننده آن ها را نمی داند و در خواننده احساس شگفتی
  می کند و باعث همراه شدن او با داستان می شود. در واقع تعلیق به معنای کشش داستان است.
• همزاد پنداری: وقتی خواننده خود را در داستان ببیند و با شخصیت ها احساس همدردی کند.
• درون‌نمایه: محتوای درونی داستان می باشد. همان فکر یا حرفی است که نویسنده می خواهد به خواننده منتقل کند.
• فلش بک: برگشت داستان به گذشته
• فضای داستان: مجموعه ای از شخصیت ها و مکان های داستان می باشد.
• لحن داستان: سبك و شیوه بیان شخصیت ها و داستان

انواع زاویه دید و راوی​

• اول شخص راوی که در داستان نقش داشته باشد می تواند شخصیت اصلی یا فرعی باشد.
• اول شخص راوی که در داستان نقش ندارد.
• اول شخص نمایشی: این راوی خواننده را مخاطب قرار می دهد و از او سوال می پرسد.
• اول شخص که تک گوی درونی باشد. این راوی با صدای خاموش با خودش صحبت می کند و ممکن است مخاطب نداشته باشد، مانند اثر بوف کور از صادق هدایت.

• اول شخص که تک گوی بیرونی باشد، این راوی با صدای بلند با خودش صحبت می کند. این راوی، افکار و احساسات خود را به زبان می‌آورد تا خواننده از مقاصد او مطلع شود. کاربرد این روش بیشتر در نمایشنامه است در حدیث نفس خصوصیت‌های روانی راوی نیز بر مخاطب آشکار می‌شود. اول شخص جمع، یک نفر راوی از نگاه چند نفر داستان را روایت می کند.

• راوی دوم شخص که از جانب یک نفر دیگر روایت می کند و در کل نثر کلمه “تو” را مخاطب قرار می دهد. به این نکته توجه کنید که فقط زمانی راوی دوم شخص محسوب می‌شود که مخاطبِ راوی غیرفعال باشد و به اظهارات او واکنش نشان ندهد، مانند کتاب شاه بی شین از محمد کاظم مزینانی.

• سوم شخص دوربینی: راوی مانند یک دوربین عمل می کند و از ذهن شخصیت ها خبر ندارد. فقط آنچه می بیند روایت
  می کند.
• دانای کل: واقف به تمام داستان و همه مسایل می باشد. این راوی حالتی خداگونه دارد و می تواند در هر زمان و مکانی که بخواهد حاضر شود. وارد ذهن شخصیت ها می شود و از احساسات و افکارشان باخبر می شود.

• دانای کل محدود به ذهن: نویسنده همزمان با شخصیت جلو می رود و واقف به تمام موضوعات نیست. این راوی فقط از احساسات و رفتار یک فرد آگاه است، همواره در کنار یک شخصیت می ماند.

خصلت راوی​

مهارت های لازم برای نویسندگی​

1. اولین و اصلی ترین مهارت یک نویسنده توانایی او در به کارگیری کلمات برای نوشتن است. یک نویسنده باید دایره لغات بالایی داشته باشد تا بتواند در مطالب مختلف از آن ها استفاده کند.
2. داشتن اراده از دیگر مهارت هایی است که یک نویسنده باید در خود تقویت کند. همه نویسنده ها با پشتکار و تمرین نوشتن در ساعت های متمادی توانسته اند به شهرت عمومی برسد و مخاطبان زیادی را برای مطالب خود پیدا کند. هیچ نویسنده ای نیست که تمام نوشته هایش شاهکار از آن در آمده باشند.
3. نویسنده باید مهارت ریز بینی را در خود تقویت کند تا بتواند با دقت در شاید کم اهمیت ترین مسایل ایده جدیدی برای نوشتن پیدا کند. گاهی دم دست ترین مطالب و موضوعات در صورتی که با دید جدید بیان شود می تواند نظر افراد زیادی را جلب کند.
4. نویسنده باید انتقاد پذیر باشد داشتن دید باز و انعطاف پذیر بودن از جمله مهارت هایی است که یک نویسنده باید در تقویت آن تلاش کند.
5. داشتن اطلاعات عمومی بالا و عادت زدایی از ویژگی های یک نویسنده خوب است.
6. صبر و تحمل زیاد از دیگر مواردی است که نویسندگان خوب دارند. گاهی اتمام یک کتاب ممکن است بخشی از سال های زندگی یک نویسنده را بگیرد آن ها با آگاهی از این موضوع با حوصله و با مداومت به نوشتن ادامه می دهند.

چند توصیه برای افزایش مهارت نویسندگی​

• عادت به نوشتن را در خودتان به وجود آورید. سعی کنید هر روز سه صفحه بنویسید.
• مطالعه کردن را جز عادت های خود قرار دهید. مطالعه ورودی‌های مغز ما و نوشتن یکی از خروجی‌های مهم و ماندگار مغز است. بنابراین بدون دادن ورودی مناسب به مغزمان نخواهیم توانست خروجی مناسب را از آن بگیریم.
• نوشته های خود را با صدای بلند بخوانید
• کار نوشتن و ویرایش متن را همزمان انجام ندهید