مجموعه اشعار فاضل نظری
- نویسنده موضوع محسا
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
به تنهايی گرفتارند مُشتی بی پناه اينجا
مسافرخانه‌ی رنج است يا تبعيدگاه اينجا
غرض رنجيدن ما بود از دنيا كه حاصل شد
مكن ای زندگی عمر مرا ديگر تباه اينجا
برای چرخش اين آسياب كهنه دلسنگ
به خون خويش می‌‌غلطند خلقی بی‌گناه اينجا
نشان خانه ما را در اين صحرای سر در گم
بپرس از كاروان هايی كه گم كردند راه اينجا
اگر شادی سراغ از ما بگيرد جاي حيرت نيست
نشان می‌‌جويد از من تا نيايد اشتباه اينجا
تو زيبايی و زيبايی در اينجا كم گناهی نيست
هزاران سنگ خواهد خورد در مرداب ماه اینجا
مسافرخانه‌ی رنج است يا تبعيدگاه اينجا
غرض رنجيدن ما بود از دنيا كه حاصل شد
مكن ای زندگی عمر مرا ديگر تباه اينجا
برای چرخش اين آسياب كهنه دلسنگ
به خون خويش می‌‌غلطند خلقی بی‌گناه اينجا
نشان خانه ما را در اين صحرای سر در گم
بپرس از كاروان هايی كه گم كردند راه اينجا
اگر شادی سراغ از ما بگيرد جاي حيرت نيست
نشان می‌‌جويد از من تا نيايد اشتباه اينجا
تو زيبايی و زيبايی در اينجا كم گناهی نيست
هزاران سنگ خواهد خورد در مرداب ماه اینجا
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
رسید لب به لب و بوسه های ناب زدیم
دو جام بود که با نیت شراب زدیم
دو گل که با عطش بوسه های پی در پی
به روی پیرهن سرخشان گلاب زدیم
نه از هوس که ز جور زمانه! لب به شراب
اگر زدیم برای دل خراب زدیم...
مؤذنا به امید که می زنی فریاد؟!
تو هم بخواب که ما خویش را به خواب زدیم
مگرد بی سبب ای ناخدا که غرق شده است
جزیره ای که به سودای آن به آب زدیم!
دو جام بود که با نیت شراب زدیم
دو گل که با عطش بوسه های پی در پی
به روی پیرهن سرخشان گلاب زدیم
نه از هوس که ز جور زمانه! لب به شراب
اگر زدیم برای دل خراب زدیم...
مؤذنا به امید که می زنی فریاد؟!
تو هم بخواب که ما خویش را به خواب زدیم
مگرد بی سبب ای ناخدا که غرق شده است
جزیره ای که به سودای آن به آب زدیم!
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
خدا برای چه یک روح با دو جسم سرشت
مرا برای جهنّم ، تو را برای بهشت
من و تو هردو به یک صورت آفریده شدیم
یکی در آیینه زیبا، یکی در آیینه زشت
گمان مکن که تو مختاری و جهان مجبور
که اختیار تو را هم خدا به جبر نوشت
اراده ای ست به گمراهی و هدایت ما
کدام معبد و مسجد؛ کدام دیر و کنشت؟!
اگر بناست بمانیم زیر این آوار
بگو دگر نگذاریم خشت بر سر خشت
مرا برای جهنّم ، تو را برای بهشت
من و تو هردو به یک صورت آفریده شدیم
یکی در آیینه زیبا، یکی در آیینه زشت
گمان مکن که تو مختاری و جهان مجبور
که اختیار تو را هم خدا به جبر نوشت
اراده ای ست به گمراهی و هدایت ما
کدام معبد و مسجد؛ کدام دیر و کنشت؟!
اگر بناست بمانیم زیر این آوار
بگو دگر نگذاریم خشت بر سر خشت
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
هرچند حیا می‌کند از بوسه‌ی ما دوست
دلتنگی ما بیشتر از دلهره‌ی اوست
الفت چه طلسمی‌ست که باطل‌شدنی نیست
اعجاز تو ای عشق نه سحر است نه جادوست
ای کاش شب مرگ در آغوش تو باشم
زهری که بنوشم ز لب سرخ تو داروست
یک بار دگر بار سفر بستی و رفتی
تا یاد بگیرم که سفر خوی پرستوست
از کوشش بیهوده‌ی خود دست کشیدم
در بستر مرداب چه حاجت به تکاپوست
دلتنگی ما بیشتر از دلهره‌ی اوست
الفت چه طلسمی‌ست که باطل‌شدنی نیست
اعجاز تو ای عشق نه سحر است نه جادوست
ای کاش شب مرگ در آغوش تو باشم
زهری که بنوشم ز لب سرخ تو داروست
یک بار دگر بار سفر بستی و رفتی
تا یاد بگیرم که سفر خوی پرستوست
از کوشش بیهوده‌ی خود دست کشیدم
در بستر مرداب چه حاجت به تکاپوست
