مشاعره مشاعره حرف "ش"
- نویسنده موضوع Tara Motlagh
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Dec
- 7,765
- 46,793
- مدال‌ها
- 7
شهری به تیغ غمزه خون خوار و لعل لب
مجروح می‌کنی و نمک می‌پراکنی
ما خوشه چین خرمن اصحاب دولتیم
باری نگه کن ای که خداوند خرمنی
مجروح می‌کنی و نمک می‌پراکنی
ما خوشه چین خرمن اصحاب دولتیم
باری نگه کن ای که خداوند خرمنی
- Jul
- 1,014
- 8,153
- مدال‌ها
- 3
شنیدم دوش ، هنگام سحر ، آهسته در راهی
سخن می گفت آهویی ، چنین در گوشِ روباهی :
خموش و کور و کر بگذر ازین معبر ، که پنداری
پی تیرِ اجل می گشت دایم کبکِ قهقاهی !
زمان ، مام است و حالِ آدمی ، فرزند ... آه اما
چرا مادر ازین سان در حقِ فرزند کوتاهی ؟!
...که رعیت دید و گرد آورد در تاریخ و کتمان کرد_
_ تواریخِ رعایا را مواریخِ شهنشاهی !
به تحقیقی و تسبیحی به سر دستار بتوان بست
ولی درویش نتوان شد به بسم الله و باللهی !
پریشانی ست در این ره ، چه برگردی چه بگریزی
چو ریشِ پیرِ ما کآخر دلیلی شد به گمراهی
سحرگاهان بپیچان مرغی و بگریز !دردت چیست ؟
همین حالت بس ای روباه ! بیش از این چه می خواهی ؟
سخن می گفت آهویی ، چنین در گوشِ روباهی :
خموش و کور و کر بگذر ازین معبر ، که پنداری
پی تیرِ اجل می گشت دایم کبکِ قهقاهی !
زمان ، مام است و حالِ آدمی ، فرزند ... آه اما
چرا مادر ازین سان در حقِ فرزند کوتاهی ؟!
...که رعیت دید و گرد آورد در تاریخ و کتمان کرد_
_ تواریخِ رعایا را مواریخِ شهنشاهی !
به تحقیقی و تسبیحی به سر دستار بتوان بست
ولی درویش نتوان شد به بسم الله و باللهی !
پریشانی ست در این ره ، چه برگردی چه بگریزی
چو ریشِ پیرِ ما کآخر دلیلی شد به گمراهی
سحرگاهان بپیچان مرغی و بگریز !دردت چیست ؟
همین حالت بس ای روباه ! بیش از این چه می خواهی ؟
موضوع نویسنده
- Dec
- 7,765
- 46,793
- مدال‌ها
- 7
شب آشیان شب زده
چکاوک شکسته پر
رسیده ام به نا کجا
مرا به خانه ام ببر
کسی به یاد عشق نیست
کسی به فکر ما شد
چکاوک شکسته پر
رسیده ام به نا کجا
مرا به خانه ام ببر
کسی به یاد عشق نیست
کسی به فکر ما شد
شبی و شمعی و جمعی چه خوش بود تا روز
نظر به روی تو کوری چشم اعدا را
من از تو پیش که نالم که در شریعت عشق
معاف دوست بدارند قتل عمدا را
تو همچنان دل شهری به غمزه‌ای ببری
که بندگان بنی سعد خوان یغما را
در این روش که تویی بر هزار چون سعدی
جفا و جور توانی ولی مکن یارا
نظر به روی تو کوری چشم اعدا را
من از تو پیش که نالم که در شریعت عشق
معاف دوست بدارند قتل عمدا را
تو همچنان دل شهری به غمزه‌ای ببری
که بندگان بنی سعد خوان یغما را
در این روش که تویی بر هزار چون سعدی
جفا و جور توانی ولی مکن یارا
شاید این طلعت میمون که به فالش دارند
در دل اندیشه و در دیده خیالش دارند
که در آفاق چنین روی دگر نتوان دید
یا مگر آینه در پیش جمالش دارند
عجب از دام غمش گر بجهد مرغ دلی
این همه میل که با دانه خالش دارند
نازنینی که سر اندر قدمش باید باخت
نه حریفی که توقع به وصالش دارند
در دل اندیشه و در دیده خیالش دارند
که در آفاق چنین روی دگر نتوان دید
یا مگر آینه در پیش جمالش دارند
عجب از دام غمش گر بجهد مرغ دلی
این همه میل که با دانه خالش دارند
نازنینی که سر اندر قدمش باید باخت
نه حریفی که توقع به وصالش دارند
