مشاعره مشاعره حرف "ش"

[amir mohamad]

شربتی داری که پنهانی به نومیدان دهی
تا فغان در ناورد از حسرتش اومیدوار

چشم خود ای دل ز دلبر تا توانی برمگیر
گر ز تو گیرد کناره ور تو را گیرد کنار

 

[Tara Motlagh]

شمرد مرغ دلم حلقه های دام تو را
از آن خویش شمارم که در شمار توام

 

[پایان]

شدم خوشوقت و جانی تازه کردم

نشاط و وجد بی‌اندازه کردم

 

[ill_mah]

شب بود و زلف یار... تو پیوند را ببین...
در کشتنم دو یار همانند را ببین..‌.

دارد نظر به غیر و دل از ما ربوده‌است
این دزد حقّه‌باز هنرمند را ببین...

گفتم: "چگونه عاشق خود میکنی مرا؟"
خندد به من؛ جوابِ خوشایند را ببین...

پندش دهم که: "چهره بپوشان برای غیر"
از من گرفت رو... اثر پند را ببین!

چای آورم که باز بماند دقایقی...
لب باز می‌کند به سخن، قند را ببین‌‌‌.

پرسد:" رقیب اگر بدهد زر، چه می‌کنی؟"
_سر می‌دهم... سوال هدفمند را ببین...

سر بسته گویمش: "طمعِ دیگران چه سود؟
آنان که دل به زلف تو دادند را ببین..."

عمری سکوت بر لب و آتش به سی*ن*ه، آه
از ما گذشته، صبر دماوند را ببین...

من میروم به اصل سخن: "دوست دارمت..."
او می‌زند به حاشیه... ترفند را ببین...

لبخند میزند که: "به دشنام دلخوشی؟"
دشنام را رها کن و لبخند را ببین...

بر لب، هزار شاعرِ مقتول را نگر...
در مو، هزار صوفیِ در بند را ببین...

در ابروان، پیمبریِ نوح را نگاه!
در چشم‌، بی‌خداییِ فرزند را ببین!

مژگان چو میله ها و اسیران در آن "دو چشم"
زندانیانِ یاغیِ هم‌بند را ببین...

با صد کرشمه آمد و پهلوی من نشست
دل را ربود و رفت، فرایند را ببین

هشیار، از آن دو گفت و به مستی شکست‌شان
بختِ مشابهِ دل و سوگند را ببین

گفتم:" خدا مرا نگذارد بدون یار"
جانم گرفت.‌‌.. کار خداوند را ببین!

هنگام رفتن من و عید خلایق است
در طالعم حکایت اسفند را ببین...

 

[ill_mah]

شیر هرگز سر نمی کوبد به دیوار حصار
من همان دیوانه ی دیروزم اما، بردبار!

می توانستم فراموشت کنم اما نشد!
زندگی یعنی همین؛جبری به نام اختیار

مثل تو آیینه ای "من" را نشان من نداد
بعد تو من ماندم و دیوارهای بی شمار

خوب یا بد، با جنون آنی ام سر می کنم
لحظه ای در قید و بندم، لحظه ای بی بند و بار

من سر ناسازگاری دارم و چشمان تو
جذبه ای دارد که سر را می کشاند پای دار!

فرق دارد معنی تنهایی و تنها شدن
کوهِ بی فاتح کجا و دشت های بی سوار

جای پایت را اگرچه برفها پوشانده اند
جای زخمت ماند، شد،آتشفشانی بی قرار...

 

[پایان]

شعله نور آن قمر می‌زد از شکاف در
بر دل و چشم رهگذر از بر نیک نام دل

موج ز نور روی دل پر شده بود کوی دل
کوزه آفتاب و مه گشته کمینه جام دل

 

[نیما نصر]

شبی خواهم که پنهانت بگویم
نهان از آشنایان و غریبان

چنان در خود کشم چوگان زلفت
کزو غافل بود گوی گریبان

ولیکن هر گناهی را جزاییست
گناه عشق را جور رقیبان

 

[پایان]

شرح دلتنگی من بی تو فقط یک جملست
تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم

 

[-پریزاد-]

شب مردان خدا روز جهان افروز است
روشنان را به حقیقت شب ظلمانی نیست

 

[-پریزاد-]

شکوه در مذهب درویش حرام است ولیکن
با چه یاران دغا و دغلی ساخته ام