موضوع نویسنده
- Nov
- 3,056
- 28,975
- مدال‌ها
- 8
رها شده [مردی می‌خندد] از «آشوب بانو کاربر انجمن رمان بوک»
- نویسنده موضوع VIXEN
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
- Mar
- 3,739
- 39,322
- مدال‌ها
- 13
عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[ تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[ تاپیک درخواست تگ دلنوشته]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[ تاپیک درخواست جلد ]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[ تاپیک اعلام پایان دلنوشته]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡
آخرین ویرایش:
موضوع نویسنده
- Nov
- 3,056
- 28,975
- مدال‌ها
- 8
دختر قوی‌ست.
و با قلبش می‌گوید:
- از این یکی هم رد می‌شویم!
قلبش را پشت خود پنهان می‌کند؛
دوان دوان از مرد دور می‌شود؛
مرد می‌خندد؛
و دختر معصومانه پشت قفسه‌های کتاب؛
رد دلش را جای می‌گذارد.
و با قلبش می‌گوید:
- از این یکی هم رد می‌شویم!
قلبش را پشت خود پنهان می‌کند؛
دوان دوان از مرد دور می‌شود؛
مرد می‌خندد؛
و دختر معصومانه پشت قفسه‌های کتاب؛
رد دلش را جای می‌گذارد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Nov
- 3,056
- 28,975
- مدال‌ها
- 8
کتابخانه هنوز آن‌جاست؛
و مرد هنوز با جدیت می‌خندد... .
و طلسم را برپا می‌کند.
دخترک از هفت خان مغزش
رد می‌شود؛
و برای بار دوم یواشکی به کتابخانه می‌آید.
قطره‌های عرق شرم،
از روی پیشانی‌اش سُر می‌خورد،
مانند قلب بی‌سامانش که انگار
با دیدن خنده‌های مرد از روی گلبرگی سُر می‌خورد.
و مرد هنوز با جدیت می‌خندد... .
و طلسم را برپا می‌کند.
دخترک از هفت خان مغزش
رد می‌شود؛
و برای بار دوم یواشکی به کتابخانه می‌آید.
قطره‌های عرق شرم،
از روی پیشانی‌اش سُر می‌خورد،
مانند قلب بی‌سامانش که انگار
با دیدن خنده‌های مرد از روی گلبرگی سُر می‌خورد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Nov
- 3,056
- 28,975
- مدال‌ها
- 8
بوم نقاشی چوبی
در دستان زن فشرده می‌شود؛
بله زن... .
انگار قلبش بالغ شده بود،
دیگر دختر نبود،
او روح یک زن قوی را در سی*ن*ه داشت... .
کسی که حالا قلم‌مو را در دست گرفته بود؛
و مرد را خطوطی منحنی می‌کرد و داخل قاب نقاشی حک می‌کرد، با شوق لبخند می‌زد، جوری که انگار به رنگ‌ها و قلم‌مو هم جان تازه بخشیده باشد!
در دستان زن فشرده می‌شود؛
بله زن... .
انگار قلبش بالغ شده بود،
دیگر دختر نبود،
او روح یک زن قوی را در سی*ن*ه داشت... .
کسی که حالا قلم‌مو را در دست گرفته بود؛
و مرد را خطوطی منحنی می‌کرد و داخل قاب نقاشی حک می‌کرد، با شوق لبخند می‌زد، جوری که انگار به رنگ‌ها و قلم‌مو هم جان تازه بخشیده باشد!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Nov
- 3,056
- 28,975
- مدال‌ها
- 8
ولی؟ اگر پدر یا برادرش می‌فهمیدند چه؟
دختر نقاش را به هزار رنگ کبود در نمی‌آوردند؟
اما... خنده‌ی این مرد ارزشش را داشت!
خنده‌ای که باید طنین آوایش هم ضبط می‌شد.
با این فکرها خود را آرام می‌کرد، اما دلش؟ بیشتر آشوب می‌شد.
دختر نقاش را به هزار رنگ کبود در نمی‌آوردند؟
اما... خنده‌ی این مرد ارزشش را داشت!
خنده‌ای که باید طنین آوایش هم ضبط می‌شد.
با این فکرها خود را آرام می‌کرد، اما دلش؟ بیشتر آشوب می‌شد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Nov
- 3,056
- 28,975
- مدال‌ها
- 8
انگار از لب صخره‌ای درحال سقوط بود
اما با لبخند آن مرد، میان زمین و هوا معلق شد،
و با دعوت مرد برای نشستن در واگن قطار خود، آنهم درست کنار او... انگار در جایی نرم فرو رفت!
قطار می‌رفت... .
و مرد طبق عادتی که این چند روز دخترک از او دیده بود، از پشت شیشه‌های شفاف عینک گردش کتاب بوف کور را می‌خواند.
انگار از هر لحاظ به کتاب خواندن عادت داشت! و این چقدر شگفت‌انگیز‌ترش می‌کرد.
اما با لبخند آن مرد، میان زمین و هوا معلق شد،
و با دعوت مرد برای نشستن در واگن قطار خود، آنهم درست کنار او... انگار در جایی نرم فرو رفت!
قطار می‌رفت... .
و مرد طبق عادتی که این چند روز دخترک از او دیده بود، از پشت شیشه‌های شفاف عینک گردش کتاب بوف کور را می‌خواند.
انگار از هر لحاظ به کتاب خواندن عادت داشت! و این چقدر شگفت‌انگیز‌ترش می‌کرد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Nov
- 3,056
- 28,975
- مدال‌ها
- 8
قطار می‌رفت... .
و دختر هم نمی‌دانست کجا می‌روند!
فقط می‌خواست در واگنی که عطر خیس بلوط پیچیده بود بماند... .
در واگنی که آن مرد شگفت‌انگیز و رایحه‌ی خنک بهشتی را، در خود جای داده بود.
می‌خواست تا ابد قطار حرکت کند؛
و ریل تمام نشود.
تا چشم‌های او هم تا ابد روی لبخند مرد، برقصند.
و دختر هم نمی‌دانست کجا می‌روند!
فقط می‌خواست در واگنی که عطر خیس بلوط پیچیده بود بماند... .
در واگنی که آن مرد شگفت‌انگیز و رایحه‌ی خنک بهشتی را، در خود جای داده بود.
می‌خواست تا ابد قطار حرکت کند؛
و ریل تمام نشود.
تا چشم‌های او هم تا ابد روی لبخند مرد، برقصند.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Nov
- 3,056
- 28,975
- مدال‌ها
- 8
قطار بالاخره می‌ایستد،
و او هم ترس ایستادن قلبش را دارد؛
مرد خنده را از لب‌هایش چیده،
و در چمدان قهوه‌ای‌اش پنهان کرده.
انگار تمام واگن‌ها
سوت‌هایشان کور شده بود... .
چقدر خجالت‌هایش آب می‌شدند؛
چقدر مهمان‌دار احمقانه
دستش را می‌کشید.
چقدر نگاهش از روی آن مرد و دل پاره‌پاره‌ی آشوبش تکان نمی‌خورد!
چقدر حقی از آن خنده‌ها نداشت.
و او هم ترس ایستادن قلبش را دارد؛
مرد خنده را از لب‌هایش چیده،
و در چمدان قهوه‌ای‌اش پنهان کرده.
انگار تمام واگن‌ها
سوت‌هایشان کور شده بود... .
چقدر خجالت‌هایش آب می‌شدند؛
چقدر مهمان‌دار احمقانه
دستش را می‌کشید.
چقدر نگاهش از روی آن مرد و دل پاره‌پاره‌ی آشوبش تکان نمی‌خورد!
چقدر حقی از آن خنده‌ها نداشت.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
