مجموعه اشعار اشعار حافظ

mobina01 · 2024/06/14

من دوستدار ِ روی خوش و موی دلکشم
مدهوش ِ چشم ِ مسـ*ـت و می ِ صاف ِ بی‌غشم

گفتی ز سِرّ ِ عهد ِ ازل یک سخن بگو
آن گه بگویمت که دو پیمانه درکشم

من آدم ِ بهشتیم اما در این سفر
حالی اسیر ِ عشق ِ جوانان ِ مَه وشم

در عاشقی گزیر نباشد ز ساز و سوز
اِستاده‌ام چو شمع مترسان ز آتشم

شیراز معدن ِ لب لعل است و کان ِ حُسن
من جوهری ِ مفلسم ایرا مُشوشم

از بس که چشم ِ مسـ*ـت در این شهر دیده‌ام
حقا که مِی نمی‌خورم اکنون و سرخوشم

شهریست پر کرشمه‌ی حوران ز شش جهت
چیزیم نیست ور نه خریدار ِ هر ششم

بخت ار مدد دهد که کشم رَخت سوی دوست
گیسوی حور گَرد فشاند ز مَفرشم

حافظ! عروس ِ طبع ِ مرا جلوه آرزوست
آیینه‌ای ندارم از آن آه می‌کشم

mobina01 · 2024/06/14

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم

خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست
نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم

mobina01 · 2024/06/14

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دل رمیده ما را رفیق و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

به بوی او دل بیمار عاشقان چو صبا

فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

به صدر مصطبه‌ام می‌نشاند اکنون دوست

گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد

خیال آب خضر بست و جام اسکندر

به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد

طربسرای محبت کنون شود معمور

که طاق ابروی یار منش مهندس شد

لب از ترشح می پاک کن برای خدا

که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد

کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود

که علم بی‌خبر افتاد و عقل بی‌حس شد

چو زر عزیز وجود است نظم من آری

قبول دولتیان کیمیای این مس شد

ز راه میکده یاران عنان بگردانید

چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد

mobina01 · 2024/06/14

آن پریشانی شب‌های دراز و غم دل

همه در سایهٔ گیسوی نگار آخر

mobina01 · 2024/06/14

دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود
تعبیر رفت و کار به دولت حواله بود

چهل سال رنج و غصه کشیدیم و عاقبت
تدبیر ما به دست شراب دوساله بود

آن نافه مراد که می خواستم ز بخت
در چین زلف آن بت مشکین کلاله بود

از دست برده بود خمار غمم سحر
دولت مساعد آمد و می در پیاله بود

بر آستان میکده خون می خورم مدام
روزی ما ز خوان قدر این نواله بود

هر کو نکاشت مهر و ز خوبی گلی نچید
در رهگذار باد نگهبان لاله بود

بر طرف گلشنم گذر افتاد وقت صبح
آن دم که کار مرغ سحر آه و ناله بود

دیدیم شعر دلکش حافظ به مدح شاه
یک بیت از این قصیده به از صد رساله بود

آن شاه تندحمله که خورشید شیرگیر
پیشش به روز معرکه کمتر غزاله بود

mobina01 · 2024/06/14

عالَم از نالهِ عُشاق
مَبادا خالی

که خوش آهَنگ و
فَرح بخش هوایی دارد...
‌‌‌‌‎‌‌

mobina01 · 2024/06/15

دل به امّیدِ صدایی که مگر در تو رسد

ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد...

mobina01 · 2024/06/15

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بَسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی !

mobina01 · 2024/06/15

به گوش جان رهی منهی ای ندا در داد
ز حضرت احدی لا اله الا الله

که ای عزیز کسی را که خواریست نصیب
حقیقت آنکه نیابد به زور منصب و جاه

به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد
گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه

mobina01 · 2024/06/15

راهی‌ست راهِ عشق که هیچش کناره نیست
آن‌جا جز آن‌که جان بسپارند، چاره نیست

جستجو

خوش آمدید

مجموعه اشعار اشعار حافظ

اطلاعات موضوع

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

mobina01

نویسنده ادبی انجمن

یکم راجب ما بدون:

دوست تو

جدیدترین کاربران

آمار بَرخط