همگانی به وقت شعر ♡
- نویسنده موضوع reihaneh ♡
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
- Aug
- 157
- 615
- مدال‌ها
- 2
مثل سابق با منی اما کنارم نیستی
دور من می چرخی اما در مدارم نیستی
مثل شمع می سوزم و هر روز می بینی مرا
مثل یک پروانه اما بیقرارم نیستی
جمله هایت گرچه در ظاهر شبیه سابق است
در عمل حتی کمی هم خواستارم نیستی
آن قَدَر سردی مرا دیگر نمی بینی.. چرا
با خبر از حال و احوالات زارم نیستی
غصه ها بیش از تو با من مهربانی می کنند
گویی اصلا بی وفا در روزگارم نیستی
اسم من از روی لب هایت نمی افتاد..کو؟
عاشقم بودی چه شد؟ باور ندارم نیستی..
من تو را مانند سابق همچنان می خواهمت
تو ولی مانند آن سابق دچارم نیستی
کاش بر جای تو می بستم به سنگی دل...
چنین در دلم آتش نمی افتاد یارم نیستی...
دور من می چرخی اما در مدارم نیستی
مثل شمع می سوزم و هر روز می بینی مرا
مثل یک پروانه اما بیقرارم نیستی
جمله هایت گرچه در ظاهر شبیه سابق است
در عمل حتی کمی هم خواستارم نیستی
آن قَدَر سردی مرا دیگر نمی بینی.. چرا
با خبر از حال و احوالات زارم نیستی
غصه ها بیش از تو با من مهربانی می کنند
گویی اصلا بی وفا در روزگارم نیستی
اسم من از روی لب هایت نمی افتاد..کو؟
عاشقم بودی چه شد؟ باور ندارم نیستی..
من تو را مانند سابق همچنان می خواهمت
تو ولی مانند آن سابق دچارم نیستی
کاش بر جای تو می بستم به سنگی دل...
چنین در دلم آتش نمی افتاد یارم نیستی...
- Jul
- 936
- 13,292
- مدال‌ها
- 2
برگشته بودی بشکنی من را شکستی
این زخم‌ها جز با نمک درمان نمی‌شد
ممکن نبود اصلاً مرا از نو بسازی
تا این خرابه کاملاً ویران نمی‌شد
کارش به طغیان می‌کشید رودی که یک سد
راه وصالش را به دریا بسته باشد
اما اگر دریا نخواهد رود خود را
اما اگر رود از دویدن خسته باشد
میترسم و اصلاً برای تو مهم نیست
لعنت به این دلشوره‌های دخترانه
حالا کجایی با تعصب پس بگیری
بغض مرا از دیگران شانه به شانه
دیگر حواس پرت من پیش خودم نیست
یادم نمیماند تمام حرف‌ها را
هیچکس نمیداند که دلتنگ تو هستم
وقتی نشسته می‌گذارم ظرف‌ها را
از خانه بیرون میزنم در کوچه ها هم
دنبال رد پای تو در برف هستم
گم میشوم در بین عابرهای این شهر
این روزها یک دختر کم حرف هستم
هر بار بادی آمد از شهر تو گفتم
شاید همین از بین موهایش گذشته
تو مثل دنیای منی هر چند دنیا
این روزها از خیر رویایش گذشته
شاعر شدم تا در خیابان‌های این شهر
با این جنون لعنتی درگیر باشم
آهو همیشه در پی یک تکیه گاه است
ترجیح دادم در نبودت شیر باشم
این زخم‌ها جز با نمک درمان نمی‌شد
ممکن نبود اصلاً مرا از نو بسازی
تا این خرابه کاملاً ویران نمی‌شد
کارش به طغیان می‌کشید رودی که یک سد
راه وصالش را به دریا بسته باشد
اما اگر دریا نخواهد رود خود را
اما اگر رود از دویدن خسته باشد
میترسم و اصلاً برای تو مهم نیست
لعنت به این دلشوره‌های دخترانه
حالا کجایی با تعصب پس بگیری
بغض مرا از دیگران شانه به شانه
دیگر حواس پرت من پیش خودم نیست
یادم نمیماند تمام حرف‌ها را
هیچکس نمیداند که دلتنگ تو هستم
وقتی نشسته می‌گذارم ظرف‌ها را
از خانه بیرون میزنم در کوچه ها هم
دنبال رد پای تو در برف هستم
گم میشوم در بین عابرهای این شهر
این روزها یک دختر کم حرف هستم
هر بار بادی آمد از شهر تو گفتم
شاید همین از بین موهایش گذشته
تو مثل دنیای منی هر چند دنیا
این روزها از خیر رویایش گذشته
شاعر شدم تا در خیابان‌های این شهر
با این جنون لعنتی درگیر باشم
آهو همیشه در پی یک تکیه گاه است
ترجیح دادم در نبودت شیر باشم
بسته تر شد دل من داد چو خط دست به هم
کار زنجیر کند مور چو پیوست به هم
مژه بر هم زدن یار تماشا دارد
که شود دست و گریبان دو جهان مسـ*ـت به هم
نه چنان گشت پریشان دل صد پاره من
که به شیرازه آن زلف توان بست به هم
مگذر از صحبت یاران موافق زنهار
رشته و موم، شود شمع چو پیوست به هم
زلف او فتنه و خط آفت و خال است بلا
آه از آن روز که این هر سه دهد دست به هم
مگذر از چاشنی شهد خموشی صائب
که ز شیرینی آن، رخنه لب بست به هم
کار زنجیر کند مور چو پیوست به هم
مژه بر هم زدن یار تماشا دارد
که شود دست و گریبان دو جهان مسـ*ـت به هم
نه چنان گشت پریشان دل صد پاره من
که به شیرازه آن زلف توان بست به هم
مگذر از صحبت یاران موافق زنهار
رشته و موم، شود شمع چو پیوست به هم
زلف او فتنه و خط آفت و خال است بلا
آه از آن روز که این هر سه دهد دست به هم
مگذر از چاشنی شهد خموشی صائب
که ز شیرینی آن، رخنه لب بست به هم
