سایه مولوی گفت:

رفتید و دیگر سراغی هم از این عاشق شکست‌خورده نگرفتید.
منتی بر شما نیست. این خواسته من بود که دل بسپارم؛ آن‌هم به شمایی که کنارتان تنهایی و هراس معنایی نداشت!
باید فکرش را می‌کردم که هر عشقی به وصال نمی‌رسد. باید می‌دانستم که این منِ تنهایی که هر لحظه در آیینه می‌بینمش، سرنوشتش با تنهایی گره خورده.
حالا که طعم تنهایی و نبودتان را چشیده‌ام...

کلیک کنید تا گسترش یابد...

لِئا. گفت:

شما رفتید اما من مانده‌ام و آن هراس از تنهایی که آن‌قدر برایم تکرار شد که حالا دگر برایم معنایی ندارد. شب‌ها می‌نشینم در دامن سیاه شامگاه و پرده‌ها کشیده می‌شوند برای نادیده گرفتن ماه که تداعی جز شما را برایم ندارد.
و چه زیبا گفت دیوید هیوم که هرگاه با دیدن چیزی، موضوعی برایمان یادآوری می‌شود این انعکاس چیزی جز یک حالت روانی ناشی از تکرار آن پدیده نیست.
روزها هنگامه‌ی خروج از خانه و رفتن به همان فضای همیشگی‌ که مختص خودمان بود، از مقابل آیینه شتابان می‌گذرم و به اشک‌های جاری شده بهایی نمی‌دهم. می‌دانی؟ دگر این چهره را دوست ندارم. از وقتی که تو نیستی که از وصف رخساره‌ام صحبت کنی و من با ناز و عشوه مقابل آیینه قرار بگیرم تا از ذوق بر روی زمین نباشم، دگر این چهره را دوست ندارم... ‌.

کلیک کنید تا گسترش یابد...

سایه مولوی گفت:

دگر این چهره را دوست ندارم چون هر زمان که در آیینه نگاهش کنم خاطرات تو برایم تداعی می‌شود.
و من از مرور خاطراتم با تو که در انتهایش به چیزی جز هراس و ناامیدی نمی‌رسد خسته‌ام!
آنقدر از هراس‌هایم، از تنهایی‌هایم و از نبودنت خسته‌ام که فقط می‌خواهم لحظه‌ای خودم و این قلب شکسته‌ام را جایی جا بگذارم و بروم.
بروم تا تمام قلبم و احساسم را زیر لایه‌هایی از شکست و ناکامی‌ها دفن کنم.
نمی‌دانم چه شد که چنین ناگهانی آن حرارت هور به زمهریر بی‌مهری مبدل شد و...

کلیک کنید تا گسترش یابد...

لِئا. گفت:

و زندگی برای من تبدیل به همان روزهای قبل از آمدن نور وجود تو شد.
درست شنیدی! این تو بودی که با تمام نامهربانی، مرا از خود راندی و من این طرد شدن را هیچ‌وقت نخواستم. ای کاش زمانی می‌رسید که برایم بگویی که چرا...؟! آن تو بودی که همیشه هراس از رها شدن داشتی ولی حالا چه شد؟
این حائل هراس و نگرانی از دور تو فرو ریخت و ناگهان آیینه شکسته شد... .

کلیک کنید تا گسترش یابد...

سایه مولوی گفت:

ناگهان آیینه شکسته شد و تو راحت و آسوده خیال مرا گذاشتی و رفتی.
رفتی و دیگر حتی یکبار هم سراغی از من نگرفتی، اما من همچنان بی‌تو کنار این آیینه نشسته‌ام؛ به انتظار روزی که باز برگردی و من خودم را کنار تو در این آیینه ببینم و یک لحظه بدون هراس تو را در آغوش بگیرم.
اما می‌دانم که این‌ها فقط خوش‌خیالی من است و آن روز قرار نیست برسد...

کلیک کنید تا گسترش یابد...

لِئا. گفت:

این دل لبریز از هراس‌های همیشگی، می‌داند این آیینه خرد شده هیچ‌وقت مثل روز اول نخواهد شد. می‌داند خیال و آرزوی تو را حتی برای ثانیه‌ای، باید برای همیشه به آرامگاه دلش سو دهد.
و خوب می‌داند که عاشق غم و غصه‌ی معشوق را نمی‌خواهد. پس در خونِ جاری شده از خرده شیشه‌های دلش می‌غلتد و دستش را از آمدن به سوی تو، قطع می‌کند چرا که می‌داند او را از یاد برده‌ای. چه خوب می‌شود برایت اگر تداعی دوباره نباشد... .

کلیک کنید تا گسترش یابد...

سایه مولوی گفت:

ناگهان آیینه شکسته شد و تو راحت و آسوده خیال مرا گذاشتی و رفتی.
رفتی و دیگر حتی یکبار هم سراغی از من نگرفتی، اما من همچنان بی‌تو کنار این آیینه نشسته‌ام؛ به انتظار روزی که باز برگردی و من خودم را کنار تو در این آیینه ببینم و یک لحظه بدون هراس تو را در آغوش بگیرم.
اما می‌دانم که این‌ها فقط خوش‌خیالی من است و آن روز قرار نیست برسد...

کلیک کنید تا گسترش یابد...

سونیام گفت:

در این سکوت سرد، هر تکه‌ی شکسته‌ی آیینه، یادآور خاطراتی است که با تو ساخته‌ام؛ لحظاتی که عشق، همچون شعله‌ای در دل می‌درخشید. حالا اما، این شکاف‌ها تنها نشان از درد و تنهایی‌ام دارند. هر بار که به این تکه‌های خرد شده نگاه می‌کنم، صدای قلبم را می‌شنوم که در فراق تو می‌تپد. می‌دانم که این خوش‌خیالی‌ها هرگز به حقیقت نخواهد پیوست و باید یاد بگیرم بدون تو زندگی کنم، حتی اگر این یادگیری، سخت‌ترین کار دنیا باشد.

کلیک کنید تا گسترش یابد...

سایه مولوی گفت:

باید یاد بگیرم که بی‌تو باز هم بخندم؛ گرچه آن خنده تلخ‌ترین خنده دنیا باشد.
باید یاد بگیرم که دیگر با دیدن آیینه‌ای که تنها مرا به تصویر می‌کشد، دلم نگیرد.
این دلِ هزاران بار شکسته‌شده باید یاد بگیرد که در وقت هراس و نگرانی‌ها، هوس آغوش تو به سرش نزند.
این دل باید یاد بگیرد که اگر روزی، جایی، تو را با ک.س دیگری دید دوباره شکسته نشود. یادت هست گفته‌بودم من می‌توانم بی‌تو هم زندگی کنم، اما نمی‌خواهم؟
حالا انگار وقتش شده که خواسته‌های خود و این قلب بیچاره را زیر پا بگذارم و دوباره بلند شوم و از نو زندگی‌ام را، این‌بار بی‌تو بسازم.

کلیک کنید تا گسترش یابد...