دارم چشم‌هایت را فراموش می‌کنم.
نه از روی بی‌مهری، نه از فراموشیِ زمان.
انگار ذهنم دارد خودش را نجات می‌دهد از خاطره‌ای که هر بار مرورش، زخم تازه‌ای می‌زند.
نشسته‌ام پشت این میز، قلم در دست، اما خطوط از من فراری‌اند.
مثل نگاه تو، که همیشه بود و حالا نیست.
شاید دارم تمرین می‌کنم نبودنت را.
شاید این خطوط، تلاش آخرم برای نگه‌داشتن چیزی‌ست که مدت‌هاست از دست رفته… .

کلارا


سوال: کسی که پشت سر زن نشسته و دستش دیده می‌شود، کیست؟

قبل تر‌ها می‌اندیشیدم که برای نیندیشیدن به تو باید قلم را بردارم و رنگ‌ها را بر روی بوم برقصانم ولی هر چه بیشتر پیش می‌روم تصویر تو بر روی بوم نمایان تر می‌شود!
اسم شخصیت؛ مری
جواب سوال؛ او کسی نیست فقط سایه وهم آلود مردی در قلب زنی هست که عاشقانه برایش می‌تپد!
سوال؛ چشم‌هایی کسی که زن به آن می‌اندیشد چه رنگی است؟!

Bloodreina گفت:

دارم چشم‌هایت را فراموش می‌کنم.
نه از روی بی‌مهری، نه از فراموشیِ زمان.
انگار ذهنم دارد خودش را نجات می‌دهد از خاطره‌ای که هر بار مرورش، زخم تازه‌ای می‌زند.
نشسته‌ام پشت این میز، قلم در دست، اما خطوط از من فراری‌اند.
مثل نگاه تو، که همیشه بود و حالا نیست.
شاید دارم تمرین می‌کنم نبودنت را.
شاید این خطوط، تلاش آخرم برای نگه‌داشتن چیزی‌ست که مدت‌هاست از دست رفته… .

کلارا


سوال: کسی که پشت سر زن نشسته و دستش دیده می‌شود، کیست؟

کلیک کنید تا گسترش یابد...

ام کا اچ p.r گفت:

قبل تر‌ها می‌اندیشیدم که برای نیندیشیدن به تو باید قلم را بردارم و رنگ‌ها را بر روی بوم برقصانم ولی هر چه بیشتر پیش می‌روم تصویر تو بر روی بوم نمایان تر می‌شود!
اسم شخصیت؛ مری
جواب سوال؛ او کسی نیست فقط سایه وهم آلود مردی در قلب زنی هست که عاشقانه برایش می‌تپد!
سوال؛ چشم‌هایی کسی که زن به آن می‌اندیشد چه رنگی است؟!

کلیک کنید تا گسترش یابد...

دیگر رنگ‌ها با من حرف نمی‌زنند... بوم سفید مقابلم مثل دیواری سرد است، بی‌جان، بی‌روح. هرچه دستم را بالا می‌برم، قلم‌مو می‌لرزد، انگار دلش نمی‌خواهد لمسش کند. چرا هیچ‌چیز شبیه خیال من نمی‌شود؟ چرا آنچه در درونم شعله می‌کشد، وقتی روی بوم می‌نشیند، این‌همه خاموش و بی‌صداست؟ خسته‌ام… نه از نقاشی، از این سکوتی که هر روز بیشتر دورم می‌پیچد. انگار همه‌چیز درونم مانده، اسیر… مثل پرنده‌ای پشت شیشه. کاش کسی بود که نگاهم کند و بفهمد… بفهمد این بی‌رنگی چه وزنی روی شانه‌هایم گذاشته است.

اسم : الیزابت

جواب سوال »
چشم‌هایش قهوه‌ای بود؛ نه آن قهوه‌ای معمولیِ هر روزی، بلکه شبیه رنگ خاک خیس خورده پس از باران… گرمایی در عمقشان بود که هم می‌سوخت و هم آرام می‌کرد. وقتی نگاهش می‌کردم، حس می‌کردم در جایی امن ایستاده‌ام، اما همین نگاه، مثل بادی تند همه چیز را از دسترس من دور می‌برد. چشم‌هایش داستانی ناتمام بودند؛ ساده، صادق، و در عین حال پر از غمی که هیچ واژه‌ای تاب گفتنش را نداشت

سوال » به نظرت این زن در فکر کشیدن چه کسی است؟ کسی که در ذهنش جا گرفته، یا کسی که هرگز نداشته؟

خسته شدم خسته از این دنیا تنها امیدم به زندگی همین بوم و همین قلمو هست تا کی دنیا قراره چشم هایش را روی من ببنده چرا این اتفاق ها فقط برای من می افتد می دانم دنیا یک شطرنج هست که ما فقط مهره های ان هستیم و من فقط یک سرباز معمولی هستم که از اون بازهم هست اما حتی توی شطرنج هم حریف بین ان همه سرباز میخواهد من را بیرون کند شاید باید خوش حال باشم که بین ان 8 مهره من را انتخواب کرد؟

اسم:ایزابل

جواب سوال:او داشت همانی که روزی میگفت ترکش نمیکند را می کشید همانی که روزی مال هم بودند را می کشید کسی که با هر بار نگاهش کردن در موج چشم های ابی اش غرق می شد و با تمام وجود دوستش داشت

سوال: ایا او در این اتاق خودش را زندانی کرده؟

افکاری که در انحصار چارچوب اتاق نیست و به تمام مصیبت‌ها گره خورده. شاید مادریست که برای آینده‌ی فرزندش در جامعه نگران است، شاید خواهریست که با فکر نبودن خواهر و برادرش افسوس میخورد. شاید همسریست که دنبال چاره‌ای برای روبرویی با چالش های زندگی‌اش فکر میکند، شاید نقاشیست که در رسم طرحش به مشکل برخورده.
خانمی که سراسر گمراهی و سردرگمی است و حتی نقش خودش را در افکارش فراموش کرده.

او نامش بانو است!

فاطیما1392 گفت:

سوال: ایا او در این اتاق خودش را زندانی کرده؟

کلیک کنید تا گسترش یابد...

خیر. او فقط زندانی افکار خودش است.

سوال: عاقبت درماندگی‌اش به کجا ختم میشود؟

دختر خوب گفت:

افکاری که در انحصار چارچوب اتاق نیست و به تمام مصیبت‌ها گره خورده. شاید مادریست که برای آینده‌ی فرزندش در جامعه نگران است، شاید خواهریست که با فکر نبودن خواهر و برادرش افسوس میخورد. شاید همسریست که دنبال چاره‌ای برای روبرویی با چالش های زندگی‌اش فکر میکند، شاید نقاشیست که در رسم طرحش به مشکل برخورده.
خانمی که سراسر گمراهی و سردرگمی است و حتی نقش خودش را در افکارش فراموش کرده.

او نامش بانو است!

خیر. او فقط زندانی افکار خودش است.

سوال: عاقبت درماندگی‌اش به کجا ختم میشود؟

کلیک کنید تا گسترش یابد...

جواب: عاقبت درماندگی‌اش به دست کشیدن از تمام علایق زندگی‌ و تارک دنیا شدنش ختم می‌شود.

سوال: در ذهن این بانو تصویر چه کسی نقش زده است؟!

سایه مولوی گفت:

جواب: عاقبت درماندگی‌اش به دست کشیدن از تمام علایق زندگی‌ و تارک دنیا شدنش ختم می‌شود.

سوال: در ذهن این بانو تصویر چه کسی نقش زده است؟!

کلیک کنید تا گسترش یابد...

جواب: همانی که نماند تلاش زن را برای پرتره‌اش را ببیند.

سوال: به نظرتون از هر نفر، چند نفر این‌طوری غمگین‌اند؟