متفرقه حرف دلت را بگو:)
- نویسنده موضوع Kiana'
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
- Oct
- 3
- 16
- مدال‌ها
- 2
هرکس خود داند و خدای دلش که چیست در کجای دلش!
- May
- 270
- 3,554
- مدال‌ها
- 2
لَنْ تَسْتَطِيْعَ بَدَءَ صَفْحَةٍ جَدِيْدَةٍ فِيْ حَيَاتِك، طَالَمَا أَنْت مَشْغُوْلًا بِقِرَاءَةِ صَفْحَاتِكَ القَدِيْمَة
تا زمانی که مشغول خواندن صفحات گذشته خود باشید، نمی توانید صفحه جدیدی را در زندگی خود باز کنید
تا زمانی که مشغول خواندن صفحات گذشته خود باشید، نمی توانید صفحه جدیدی را در زندگی خود باز کنید
- Oct
- 3
- 16
- مدال‌ها
- 2
- Jul
- 410
- 3,740
- مدال‌ها
- 2
بیدل به‌گمان محو یقینم چه توان‌کرد
کم فرصتی از وصل‌پرستان چه پیام است
ز بزم وصل، خواهش های بیجا می برد ما را
چو گوهر موج ما بیرون دریا می‌برد ما را
ندارد شمع ما را صرفه سیر محفل امکان
نگه تا می رود از خود به یغما می برد ما را
کم فرصتی از وصل‌پرستان چه پیام است
ز بزم وصل، خواهش های بیجا می برد ما را
چو گوهر موج ما بیرون دریا می‌برد ما را
ندارد شمع ما را صرفه سیر محفل امکان
نگه تا می رود از خود به یغما می برد ما را
- Jul
- 410
- 3,740
- مدال‌ها
- 2
چیزی از خود هر قدم زیر قدم گم می کنم
رفته رفته هر چه دارم چون قلم گم می کنم
بی نصیب معنی ام کز لفظ می جویم مُراد
دل اگر پیدا شود ،دیر و حرم گم می کنم
تا غبار وادی مجنون به یادم می رسد
آسمان بر سر ، زمین زیر قدم گم می کنم
دل ، نمی ماند به دستم ، طاقت دیدار کو ؟
تا تو می آیی به پیش ، آیینه هم گم می کنم
قاصد مُلک فراموشی کسی چون من مباد
نامه ای دارم که هر جا می برم گم می کنم
بر رفیقان (بیدل ) از مقصد چه سان آرم خبر ؟
من که خود را نیز تا آنجا رسم گم می کنم
رفته رفته هر چه دارم چون قلم گم می کنم
بی نصیب معنی ام کز لفظ می جویم مُراد
دل اگر پیدا شود ،دیر و حرم گم می کنم
تا غبار وادی مجنون به یادم می رسد
آسمان بر سر ، زمین زیر قدم گم می کنم
دل ، نمی ماند به دستم ، طاقت دیدار کو ؟
تا تو می آیی به پیش ، آیینه هم گم می کنم
قاصد مُلک فراموشی کسی چون من مباد
نامه ای دارم که هر جا می برم گم می کنم
بر رفیقان (بیدل ) از مقصد چه سان آرم خبر ؟
من که خود را نیز تا آنجا رسم گم می کنم
- May
- 270
- 3,554
- مدال‌ها
- 2
ارغوان،
شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی‌ست هوا؟
یا گرفته‌است هنوز؟
من در این گوشه که از دنیا بیرون است
آسمانی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می‌بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیک است
که چو بر می‌کشم از سی*ن*ه نفس
نفسم را بر می‌گرداند
ره چنان بسته که پرواز نگه
در همین یک قدمی می‌ماند
کورسویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانی‌ست
نفسم می‌گیرد
که هوا هم اینجا زندانی‌ست
هوشنگ ابتهاج
شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی‌ست هوا؟
یا گرفته‌است هنوز؟
من در این گوشه که از دنیا بیرون است
آسمانی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می‌بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیک است
که چو بر می‌کشم از سی*ن*ه نفس
نفسم را بر می‌گرداند
ره چنان بسته که پرواز نگه
در همین یک قدمی می‌ماند
کورسویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانی‌ست
نفسم می‌گیرد
که هوا هم اینجا زندانی‌ست
هوشنگ ابتهاج
