جایگاه مرد و زن در خانواده ها
قرار گرفتن مرد به عنوان محور و همچنین وجود فشار ناشی از تهیه جهیزیه که ریشه در فقر اقتصادی مردم هند دارد، موجب شده تا بیشتر خانواده‌ها خواستار داشتن پسر باشند ، بطوری که تولد اولاد دختر را به عنوان نَحس یاد کرده و می‌کنند و این موضوع که بطور مستقیم بر نهاد خانواده نیز اثر گذاشته، موجب شده تا در جامعه هند اصولا برای مرد ارج بیشتری قایل شوند و به همین خاطر نیز به هنگام ازدواج اصولا خانواده دختر در تلاش برای پیدا کردن داماد مناسب باشد و در همین راه لازمه یافتن داماد مناسب و خوب، ارایه شرایط مناسب و خوب بوده و در نهایت انتخاب داماد با وضعیت طبقه، امکانات مالی و شرایط اجتماعی خانواده دختر رابطه پیدا کرده است و به هر تقدیر پیشنهاد ازدواج در هندوها اصولاً از جانب خانواده دختر مطرح می‌شود و پدر و مادر دختر، پس از انتخاب داماد به منزل او رفته و پیشنهاد را مطرح می‌کنند و در این هنگام دختر و پسر هیچ نقشی در رد یا قبول ازدواج نداشته و حتی همدیگر را تا قبل از مراسم ازدواج نیز نمیبینند.
در جنوب هند خانواده داماد پس از قبول عروس همراه با یک دست لباس به منزل دختر رفته و نظر نهایی خود را اعلام می‌کنند و در شرق هند یعنی ایالت پنجاب، خانواده داماد با یک قطعه جواهر همراه با لباس و با یک نوع ظرف نقره به منزل عروس میروند که به این رسم " سگاتی " نیز گفته می‌شود و در مجموع، مراسم مذهبی ازدواج عبارت است از مراسم نامزدی ، تعیین یک روز خوش یمن با تعیین ساعت و دقیقه برگزاری جشن عروسی که به آن مراسم استقبال از داماد توسط خانواده عروس گفته می‌شود ، تقدیم حلقه گل متقابل توسط عروس و داماد ، تحویل عروس به داماد ، قرار دادن دست عروس در دست داماد و چرخیدن هر دو با یکدیگر هفت مرتبه به دور آتش مقدس که همراه با چرخش عروس و داماد به دور آتش، روحانی هندو شروع به خواندن اوراد و سرودهای مذهبی از جمله «ودا»، «گریاسوتورا» و «سازیتیس» می کند و در همین هنگام از روغن مخصوص که در دست دارد به داخل آتش می ریزد.
