مجموعه اشعار آرش شفاعی

[mobina01]

عاشق شدم که لهجه‌ی جانم عوض شود
آن روزگار بی‌هیجانم عوض شود

شاید به دستگیریِ دستان گرم تو
خاموش‌خوانیِ ضربانم عوض شود

می‌خواستم که لحن غم‌انگیز قصّه‌ات
وقتی برات شعر بخوانم، عوض شود

پر شد ضمیر من ز تو، باید که بعد از این
دستور خشک مغز زبانم عوض شود

جز در حضور عشق، شهادت نمی‌دهم
باید که ذکرهای اذانم عوض شود

در زندگی به‌قدر کفایت گریستم
لطفاً بخواه مرثیه‌خوانم عوض شود

هر آدمی -اگرچه که عاشق، اگرچه خاص-
وقتی زمان گذشت، گمانم عوض شود

شعر تو مثل قبل برایم قشنگ نیست
وقتی مخاطبت نگرانم عوض شود

گفتی که آمدم، ولی البتّه ممکن است
تصمیم اینکه باز بمانم، عوض شود..

 

[mobina01]

عاشق شدم که لهجه‌ی جانم عوض شود
آن روزگار بی‌هیجانم عوض شود

شاید به دستگیریِ دستان گرم تو
خاموش‌خوانیِ ضربانم عوض شود

می‌خواستم که لحن غم‌انگیز قصّه‌ات
وقتی برات شعر بخوانم، عوض شود

پر شد ضمیر من ز تو، باید که بعد از این
دستور خشک مغز زبانم عوض شود

جز در حضور عشق، شهادت نمی‌دهم
باید که ذکرهای اذانم عوض شود

در زندگی به‌قدر کفایت گریستم
لطفاً بخواه مرثیه‌خوانم عوض شود

هر آدمی -اگرچه که عاشق، اگرچه خاص-
وقتی زمان گذشت، گمانم عوض شود

شعر تو مثل قبل برایم قشنگ نیست
وقتی مخاطبت نگرانم عوض شود

گفتی که آمدم، ولی البتّه ممکن است
تصمیم اینکه باز بمانم، عوض شود..

 

[mobina01]

گفت دربند توام دیوانه جان ! گفتم نترس ؛
هر که زندانی شده راه فراری داشته ...

 

[mobina01]

لرزه‌ای در رگم افتاده که خشتی تو چقدر
ارگِ متروکه شدی ؛ خاک‌سرشتی تو چقدر

صبح و شب با قلم هرز و دواتی بی‌رنگ
بر تن خاک روان "هیچ" نوشتی تو چقدر !

باد شد حاصل یک عمر عرق‌ریزانت
بذر پوسیده در این بادیه کِشتی تو چقدر

تو همان پیرزن دوک به دستی اما
نخِ تابیده به این حوصله رِشتی تو چقدر

تو قرار است که دربان جهنم باشی
ذکر خاصان چه کنی ؟ فکر بهشتی تو چقدر !

جامه از سنگ به تن کن که نلرزی هرگز
ارگ من ! خام مشو ؛ این همه خشتی تو چقدر