آموزشی آشنایی با «کشمکش درونی» در داستان ها

[آرشیت]

«کشمکش» (Conflict)، عنصری حیاتی در هر داستان موفق است. «کشمکش بیرونی» میان یک شخصیت و یک نیروی خارجی، مانند کاراکتری دیگر، یا عنصری از طبیعت، جامعه یا تکنولوژی اتفاق می افتد. در طرف مقابل، «کشمکش درونی» از جدالی

 

[آرشیت]

اخلاقی یا عاطفی سرچشمه می گیرد که درون یک شخصیت در حال رقم خوردن است. این گونه از «کشمکش» که به شکل های مختلف در همه ی داستان ها وجود دارد، درست به اندازه ی «کشمکش بیرونی» می تواند پیرنگ یا طرح داستانیِ اثر را پیش ببرد.

 

[آرشیت]

کشمکش درونی»، یک شخصیت را در مقابل ذهن یا قلب خودش قرار می دهد، و به همین خاطر، این گونه از «کشمکش» اغلب «کاراکتر در مقابل خویشتن» نیز خوانده می شود.

 

[آرشیت]

به منظور رقم خوردن «کشمکش درونی»، یک کاراکتر باید هنگام تلاش برای اتخاذ تصمیمی مهم، با دو یا چند مسیر یا گزینه رو به رو باشد. این «دوراهی ها» به شکل کلی به واسطه ی عوامل زیر تعیین می شود:

 

[آرشیت]

- میل: به شکل ساده، شخصیت چیزی را می خواهد.
- نیاز: کاراکتر برای بقای جسمی، عاطفی، معنوی یا ذهنی به چیزی نیازمند است.

 

[آرشیت]

- وظیفه: مسئولیت باعث می شود کاراکتر کاری را انجام دهد که فکر می کند درست یا ضروری است.
- ترس: عواقب فرضیِ یک موقعیت یا تصمیم باعث می شود کاراکتر کاری را انجام دهد (یا منفعل باقی بماند).

 

[آرشیت]

- توقع: کاراکتر احساس می کند که باید کاری را انجام دهد که دیگران می خواهند، اغلب به خاطر حفظ جایگاه اجتماعی خود.

 

[آرشیت]

«بعد از مدتی که شاهد این رفتاراش شدی، دیگه این کاراش برات سرگرمی و شیرین نیست. هیچ وقت برای سرزنش های من خشمگین نمی شه، نه نمی شه. من حتی اون رو برای کارای غلطش کتک زدم. اگه «لنی» می خواست جواب بده،

 

[آرشیت]

می تونست تک تک استخون های من رو فقط با دستش خرد کنه، اما اون هرگز انگشتش رو هم روی من بلند نکرده.» صدای «جورج» آرام آرام لحن اعتراف به خود می گرفت: «به من بگین چه می تونستم جز این بکنم.

 

[آرشیت]

یه روز توی رودخونه ی «ساکرامنتو» با یه مشت آدم دور و برش ایستاده بودیم. من احساس می کردم خیلی باهوشم. به طرف «لنی» برگشتم و گفتم، بپر و اونم پرید.