آموزشی آشنایی با «کشمکش درونی» در داستان ها

[آرشیت]

«آراگورن» در کنار او زانو زد. «بورومیر» چشمانش را باز کرد و کوشید سخن بگوید. سرانجام کلمات آهسته بیرون آمدند. گفت: «سعی کردم که حلقه را از «فرودو» بگیرم. متأسفم. تاوانش را پرداختم.» نگاهش روی دشمنانی که به خاک افکنده بود، سرگردان ماند؛

 

[آرشیت]

دست کم بیست تن بودند. «آن ها را بردند، هافلینگ ها را، اورک ها آن ها را بردند. فکر نمی کنم مرده باشند. اورک ها اسیرشان کردند.» مکث کرد و چشمانش از خستگی بسته شد.
—از مجموعه «ارباب حلقه ها» اثر «جی. آر. آر. تالکین»

 

[آرشیت]

«هملت» اثر «ویلیام شکسپیر»


یکی از مشهورترین نمونه های «کشمکش درونی» در ادبیات، در داستان «هملت» به چشم می خورد؛ نمونه ای کلاسیک از نبرد یک شخصیت با شیاطین درون. در این نمایشنامه، روح پدر «هملت» به او می گوید که به قتل رسیده و «هملت» باید انتقام خونش را بگیرد.

 

[آرشیت]

در طول داستان، «هملت» با این کشمکش رو به رو است که آیا واقعا کسی پدرش را به قتل رسانده، و این که چگونه باید به روشی مناسب به دنبال انتقام باشد. تک گوییِ معروفِ «بودن یا نبودن» در این اثر، نشان دهنده ی مواجهه ی «هملت» با «کشمکش درونی» و تردیدهایش نسبت به خودش است.

 

[آرشیت]

بودن یا نبودن: مسئله این است. آیا خِرَد را بایسته تر آن که به تیرها و تازیانه های زمانه ی ظالم تن سپاریم، یا بر روی دریایی از درد سلاح برکشیم، به آن بتازیم و عمرش را به سر آوریم؟ مُردن، خوابیدن

 

[آرشیت]

—دیگر هیچ؛ و با خواب رفتن، بگوییم که به دلواپسی ها و هزاران هراسِ طبیعی که تن وارث آن است، پایان داده ایم. این فرجامی است بس خواستنی. مُردن، خوابیدن—خوابیدن، شاید خواب دیدن
آری، مشکل همین جاست، زیرا در آن خوابِ مرگ، آن گاه که از این کالبد فانی

 

[آرشیت]

رها شدیم، چه رویاهایی ممکن است از ره رسند، ما را به تردید افکنند. به همین سبب است که عمر سختی‌ها تا بدین حد دراز می شود؛ زیرا کیست که بتواند به تازیانه ها و توهین های زمانه، ستم ستمگران، خواری خودستایان، آلام عشق

 

[آرشیت]

ناکام، دیرکرد قانون، بی شرمی دیوانیان، و پاسخ ردی که مردمان متین از دون مایگان می شنوند، تن دهد حال آن که می توانست با دشنه ای برهنه خود را برهاند؟
—از کتاب «هملت» اثر «ویلیام شکسپیر»