آموزشی آشنایی با 12 گونه شخصیت در داستان ها

[شاهدخت]

آشنایی با 12 گونه شخصیت در داستان ها​

 

[شاهدخت]

جهان برای ادامه به هستی خود، به همه ی اجزا و گونه های مختلف نیاز دارد؛ این نکته در مورد داستان ها نیز صدق می کند. چه در حال نوشتن داستانی «فانتزی» باشید و چه «عاشقانه» و «ماجرایی» یا ژانرهای دیگر، به گونه هایی مشخص از شخصیت ها نیاز خواهید داشت تا طرح داستانی خود را پیش ببرید و مخاطبین را هیجان زده نگه دارید!

 

[شاهدخت]

به همین خاطر در این مطلب می خواهیم درباره ی 12 گونه از شخصیت ها صحبت کنیم که تقریبا در همه ی داستان ها حضور دارند. اغلب نویسندگان، درکی ذاتی از چگونگی دسته بندی شخصیت ها دارند که بر اساس نقش های مرسوم در کتاب های مصور شکل گرفته است: قهرمان ها، شخصیت های شرور، یاران آن ها و غیره. اما در دنیای پیچیده و وسیع داستان ها، گونه های بیشتری وجود دارد که هر کدام، ظرافت های خاص خود را دارند. قبل از این که با این گونه ها آشنا شویم، این نکته باید مورد توجه قرار گیرد که این دوازده نوع، در دو چارچوب متفاوت قرار دارند: دسته بندی از نظر «نقش» و دسته بندی از نظر «کیفیت»؛ همچنین، این گونه های مختلف می توانند با هم همپوشانی داشته باشند.

 

[شاهدخت]

دسته بندی نقش
همانطور که می دانید، مهم ترین نقش در همه ی داستان ها، «پروتاگونیست» (شخصیت اصلی) است. این یعنی همه ی شخصیت های دیگر به واسطه ی رابطه ی خود با شخصیت اصلی تعریف می شوند. در اساس، این گونه ها به مخاطبین نشان می دهند که کاراکترها چگونه با هم تعامل می کنند و چه تأثیراتی بر یکدیگر دارند.

 

[شاهدخت]

دسته بندی کیفیت
کیفیت شخصیت ها به نوع رفتار آن ها—مثلا خوش رفتار یا بداخلاق—اشاره ندارد، بلکه چگونگی ماهیت آن ها—مثلا پویا یا ایستا—را مشخص می کند. این گونه ها در مسیر روایت تأثیرگذار هستند. به عنوان نمونه، یک کاراکتر پویا می تواند با تغییرهای رفتاری و شخصیتی، مخاطبین را به ادامه ی داستان خود ترغیب کند، و یک شخصیت نمادین، می تواند تم و یا پیامی زیرمتنی را انتقال دهد.

 

[شاهدخت]

انواع شخصیت ها از نظر نقش​

 

[شاهدخت]

پروتاگونیست


این شخصیت، مفهومی بسیار آشنا برای همه ی ما است: همان شخصیت اصلی، ستاره ی نمایش. اغلب رویدادها با مرکزیت پروتاگونیست رقم می خورد؛ او در واقع شخصیتی است که مخاطبین، بیشترین اهمیت را برایش قائل هستند. در داستان هایی که به صورت اول شخص روایت می شوند، پروتاگونیست معمولا راوی نیز هست، اما نه همیشه؛ راوی همچنین می تواند یکی از نزدیکان شخصیت اصلی باشد (مانند شخصیت «نیک» در کتاب «گتسبی بزرگ»، یا این که حتی از او دور باشد (اگرچه این مورد نسبتا به ندرت اتفاق می افتد).

 

[شاهدخت]

هر داستان باید یک پروتاگونیست داشته باشد. در واقع به شکل ساده می توان گفت بدون پروتاگونیست، خبری از پیرنگ (طرح داستانی) نیز نخواهد بود. به خاطر داشته باشید، تمام نقش های دیگر از طریق رابطه ی خود با شخصیت اصلی تعریف می شوند، بنابراین اگر در حال طرح ریزی داستان هستید، این گونه باید اولین شخصیتی باشد که به آن می پردازید.

 

[شاهدخت]

نمونه های «پروتاگونیست»: «هری پاتر»، «فرودو بگینز»، «شرلوک هولمز»، «والتر وایت»، «الیزابت بنت»

 

[شاهدخت]

آنتاگونیست


اگر یک آنتاگونیست باشید، کارتان مخالفت و دشمنی است. به طور مشخص تر، آنتاگونیست ها همیشه در مقابل یک شخصیت قرار می گیرند که همان شخصیت اصلی است. در بیشتر موارد، پروتاگونیست خوب است و آنتاگونیست شرور، و همین موضوع باعث شکل گیری نبرد میان آن ها می شود. اما همیشه این گونه نیست، به خصوص وقتی پروتاگونیست، یک «ضدقهرمان» باشد که عاری از خصوصیات قهرمانانه ی مرسوم است، یا حتی این که آنتاگونیست، ویژگی های شخصیتیِ مثبت و نیک را بروز دهد.