آموزشی آغاز موسیقی

[;FOROUGH]

دسته بندی سازهای سنتی
همان طور که احتمالا حدس می‌زنید همۀ سازها بر اساس مدل نواختن و نیز صدایی که تولید می‌کنند دسته بندی و نام گذاری می‌شوند.

 

[;FOROUGH]

۱ . سازهای کوبه‌ای​

سازهای کوبه‌ای دسته‌ای سازها هستند که غالبا برای جا انداختن و تاکید ریتم و وزن یک آهنگ مورد استفاده قرار می‌گیرند. ایجاد صدا در این دسته از سازها با ضربه زدن به سطح یا خراشیدن پوستۀ آن‌ها امکان پذیر است. سازهای کوبه‌ای توانایی ایجاد صدای ملودیک و هارمونیک را ندارند و تاکیدشان فقط بر روی ریتم است.

در موسیقی ایرانی سازهای تنبک، دف، دایره، نقاره، دهل، طبل و… جز این دسته قرار می‌گیرند. این سازها را میتوانید در شکل زیر ببینید.

 

[;FOROUGH]

2 . سازهای بادی​

این ساز ها از دیگر دسته‌های سازهای ایرانی هستند که بسیار هم پر طرفدارند. سازهای بادی استوانه یا مخروطی شکل هستند و قطر آن‌ها می‌تواند متفاوت یا ثابت باشد.

این نوع از سازها را می‌توان با دمش یا مکش هوا و ارتعاش هوای درون ساز، به صدا در آورد. از مطرح‌ترین سازهای این دسته می‌توان به سورنا، کرنا، نی، بالابان، دوزله و نی انبان در موسیقی ایرانی اشاره کرد.

 

[;FOROUGH]

4. سازهای زهی​

آخرین دسته از سازهای موسیقی سنتی، سازهای زهی هستند. همۀ سازهای زهی دارای قسمت‌های حفره‌ای و سیمی هستند که صدا از طریق همان سیم‌ها و حفره‌ها تولید می‌شود.

در واقع نوازنده با به ارتعاش در آوردن هر سیم، صدای آن را در کاسه یا حفرۀ ساز ایجاد می‌کند. سپس صدا از طریق همان حفره خارج شده و به گوش می‌رسد.

خود سازهای زهی به سه دستۀ زخمه‌ای، آرشه‌ای و کوبه‌ای تقسیم می‌شوند.

ساز زهی زخمه‌ای، سازیست که با برخورد و ضربه زدن توسط زخمه به سیم‌ها به اجرا درمی‌آید. تار، دو تار، سه تار و تنبور از این دسته سازها هستند.

در حالی که ساز زهی آرشه‌ای دستۀ دیگری هستند که با استفاده از وسیله‌ای به نام آرشه (به معنی کمان) و کشیدن آن بر روی سیم‌ها می‌توان صدا تولید کرد. کمانچه و قیچک از نمونه‌های ایرانی این دسته هستند.

 

[;FOROUGH]

ساز کلاسیک
این دسته از سازها مختص مکان جغرافیایی خاصی نیستند و توانسته‌اند از قرن نهم تا به حال محبوبیت زیادی در بین تمامی افراد روی کرۀ زمین به دست بیاورند. سازهای موسیقی کلاسیک یا غربی شامل مجموعه‌ای از محبوب‌ترین سازهای اختراع شده در اروپا و آمریکا هستند.

 

[;FOROUGH]

سازهای کلاسیک به مرور زمان و افزایش کاربرد آن‌ها در سبک‌های مختلف موسیقی، به سایر کشورهای دنیا معرفی شدند و امروزه سازهای کلاسیک در نقاط مختلف دنیا نواخته و آموزش داده می‌شوند.

 

[;FOROUGH]

همچنین در کشور ما سازهای کلاسیک یا غربی زیادی وجود دارند که در برخی موارد حتی بیشتر از سازهای سنتی که مخصوص خود ایران هستند، طرفدار دارند.

سازهای غربی نیز مانند سازهای ایرانی به چند دسته تقسیم می‌شوند. سیستم صدا دهی و نام گذاری سازهای کلاسیک نیز مانند سازهای سنتی است.

 

[;FOROUGH]

دسته بندی ساز های کلاسیک​

1. سازهای کوبه‌ای کلاسیک​

مانند درامز، کاخن، تومبا، داربوکا و… از دسته سازهایی هستند که باید به روی سطح آن‌ها ضربه زد که در ساز درامز این کار با چوب‌های مخصوصی صورت می‌گیرد و در باقی سازها با ضربات خود دست.

 

[;FOROUGH]

2. سازهای بادی کلاسیک​

ساز بادی مثل هارمونیکا (سازدهنی)، کلارینت، ساکسفون، فلوت، ترومپت، پیکولو، باسون، ترومبون، بگ پایپ و…

در این سازها همان طور که در موسیقی سنتی گفتیم، با عمل دم و بازدم و ارتعاش هوا صدای ساز ایجاد می‌شود. سازهای بادی دارای اندازه‌ها و تعداد حفره‌های متفاوتی هستند و زیر و بمی فرکانس هر ساز بادی با ساز دیگر متفاوت است.

 

[;FOROUGH]

اگر علاقه‌مند به شروع موسیقی با سازهای بادی هستید، بد نیست به این موضوع هم اشاره کنیم که سازهای بادی خود به دو دستۀ چوبی و برنجی تقسیم می‌شوند.

این تقسیم بندی به معنای اشاره به جنس سازها نیست بلکه به معنای چگونگی و نحوۀ تولید صدا در دهنی آن‌ها می‌باشد. سیستم سازهای بادی برنجی به این صورت است که صدا از طریق لرزش سریع لب‌های نوازنده در درون کاسۀ دهنی تولید می‌شود.