آموزشی آفرینش کیهان

[-pariya-]

آفرینش کیهان

 

[-pariya-]

راسل استانارد ( -۱۹۳۱)، فیزیک‌دان انگلیسی و متخصص فیزیک ذرات است. او مدرک کارشناسی‌اش را در دانشگاه کالج لندن و در مدرک دکتری‌اش را در سال ۱۹۵۶طی تحقیقاتش در زمینه‌ی پرتوهای کیهانی اخذ کرد.

 

[-pariya-]

استانارد سپس به عنوان متخصص فیزیک انرژی هسته‌ای در موسسات مختلف مشغول به کار شد. او به دلیل علاقه و فعالیت در زمینه‌ی رابطه‌ی میان علم و دین عضو موقت مرکز تحقیقات فناوری پرینستون است.

 

[-pariya-]

استانارد طی ده سال گذشته مدیر بنیاد جان تمپلتون بوده است و هم اکنون عضو برنامه‌ی علم و دین تمپلتون کمبریج است. او بیش از شصت مقاله و بیست و پنج کتاب نوشته است که به بیست زبان دنیا ترجمه شده‌اند.

 

[-pariya-]

ما روی سیاره‌ی زمین زندگی می‌کنیم که به گرد خورشید می‌چرخد. خورشید، ستاره‌ای است بسیار شبیه به دیگر ستارگان. ستارگان با هم در گرداب‌های چرخان بزرگی به نام کهکشان‌ جمع شده‌اند.

 

[-pariya-]

کهشکان ما، کهکشان راه شیری نام دارد. کهکشان‌ها هم به نوبه‌ی خود در خوشه‌هایی از کهکشان‌ها جمع شده‌اند.

 

[-pariya-]

در مشاهده‌ی خوشه‌های دور، در می‌یابیم که آن‌ها در حال دورتر شدن از ما هستند. هرچه یک خوشه‌ی کهشکانی در فاصله‌ای دورتر باشد، با سرعت بیش‌تری دور می‌شود.

 

[-pariya-]

خوشه‌ای که دو برابر دورتر است؛ با سرعت دو برابر نسبت به خوشه‌ی دیگر، از ما دور می‌شود. اگر فاصله ده برابر شود، سرعت ده برابر می‌شود. این پدیده به افتخار ادوین هابل[۱] گسترش هابل[۲] نامیده می‌شود.

 

[-pariya-]

او در سال ۱۹۲۹ گسترش جهان را کشف کرد. از سرعت خوشه‌ها و فاصله‌ی آن‌ها از ما، می‌توانیم محاسبه کنیم که در یک زمان دور از ما در گذشته (دقیقا ۷/۱۳ میلیارد سال پیش) همه‌ی ماده‌ی جهان در یک نقطه جمع شده بود.

 

[-pariya-]

انفجاری بزرگ –مه‌بانگ[۳]– رخ داد و این پرتاب خوشه‌ها به دوردست، پیامد آن رویداد است. این نتیجه‌گیری، با شواهد مستقل پشتیبانی می‌شود. برای مثال، چنین انفجار شدیدی می‌بایست همراه با یک گلوله‌ی آتشین داغ بوده باشد.