غیرپارسی آلدوس لئونارد هاکسلی

[Puyannnn]

آلدوس لئونارد هاکسلی (به انگلیسی: Aldous Leonard Huxley) (زاده ۲۶ ژوئیه ۱۸۹۴ - درگذشته ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳) نویسنده و فیلسوف بریتانیایی و یکی از اعضای برجسته خانواده هاکسلی بود.
بیشتر شهرت او به خاطر رمانهایش همچون دنیای قشنگ نو که در یک زمینه پادآرمانشهری از لندن تصویر شده‌است، یا برای کتاب‌های غیر داستانی اش مانند درهای ادراک که به بیان تجربه‌های نویسنده از مصرف یک داروی روان گردان اختصاص دارد، یا برای طیف گسترده‌ای از مقالات است. او در ابتدای دوران فعالیت اش، ویرایشگر مجله آکسفورد پوئتری بود و تعدادی داستان کوتاه و شعر نیز منتشر کرد. بعدتر، سفرنامه، فیلم نامه و نمایش نامه نیز نوشت. وی دهه‌های پایانی زندگی اش را در آمریکا گذراند و از ۱۹۳۷ تا زمان مرگش در لس آنجلس زندگی کرد. در سال ۱۹۶۲ یک سال قبل از مرگ اش، عنوان مصاحب ادبیات (به انگلیسی: Companion of Literature) از طرف انجمن پادشاهی ادبیات انگلستان به او اعطا شد.

 

[Puyannnn]

هاکسلی یک انسان‌گرا، صلح‌جو و هجونویس بود. بعدها، موضوع‌های روحانی همچون فراروان‌شناسی، عرفان فلسفیبه‌طور مشخص، و عام‌گرایی نیز در شمار علایق او قرار گرفتند. در سال‌های پایانی زندگی اش او را به عنوان یکی از اندیش‌مندان برجسته زمانه خودش پذیرفته بودند. او هفت بار برای دریافت جایزه نوبل ادبیات نامزد شده بود

 

[Puyannnn]

آلدوس هاکسلی در انگلستان به دنیا آمد، پس از اتمام تحصیلات خود مدتی به تدریس اشتغال داشت و سپس طی سفری به ایتالیا، کار نویسندگی را آغاز کرد. هاکسلی پس از نگاشتن چندین اثر خود در شمار داستان سرایان و شرح حال نویسان مشهور انگلیسی درآمد. همچنین او را به خاطر احاطه حیرت انگیزش بر اغلب علوم و فنون زمان خویش، بهترین مغز دوران خود نامیده‌اند.

 

[Puyannnn]

معروف‌ترین رمان او دنیای قشنگ نو نوشتهٔ سال ۱۹۳۲ است، که داستان آن در قرن بیست و ششم در لندن اتفاق می‌افتد. عنوان کتاب از قسمتی از نمایشنامهٔ «توفان» از ویلیام شکسپیر گرفته شده‌است. مقالهٔ معروف او با نام درهای ادراک نیز در سال ۱۹۵۴ منتشر شد که به شرح تجربیات او پس از مصرف مسکالین می‌پردازد.
هاکسلی یکی از پیشاهنگان ادبیات مدرن در نیمه اول قرن بیستم محسوب می‌شود.

 

[Puyannnn]

مادر آلدوس هاکسلی زمانی که او ۱۴ سال داشت درگذشت. او خودش در سال ۱۹۱۱ بیمار شده و بینایی‌اش برای همیشه دچار مشکل شد.
برادر آلدوس هاکسلی، نوئل، در سال ۱۹۱۴ بر اثر افسردگی دست به خودکشی زد.
آلدوس هاکسلی در ۱۷ سالگی رمانی نوشت که منتشر نشد.
اولین رمان منتشر شده‌ی او یعنی Crome yellow، نگاهی طنز به Garsington Manor که در طی جنگ جهانی اول در آنجا کار می‌کرده، داشت.
آلدوس هاکسلی در آثارش عموما به آسیب‌های احتمالی پیشرفت علم به بشریت پرداخته است.
او در سال ۱۹۳۷ به همراه همسرش ماریا و پسرش متیو به هالیوود نقل مکان کرده و تا آخر عمرش آنجا ماند.

 

[Puyannnn]

آلدوس هاکسلی دوستی نزدیکی را از زمان دانشگاه با نویسنده‌ی معروف دی اچ لارنس آغاز کرد.
او بعد از ملاقات با کریشنا مورتی به عرفان و معنویت گراییده و ونداتیست شد.
پس از مدتی به فیلم نامه نویسی هالیوودی تبدیل شد و هفته‌ای ۳ هزار دلار درآمد داشت که در سال ۱۹۳۸ پول زیادی بود.
آلدوس مقدار زیادی از این پول را صرف آوردن هنرمندان و نویسندگان پناهنده از آلمان نازی به امریکا کرد.
آلدوس هاکسلی در سال ۱۹۴۹ نامه‌ای برای جورج اورول نوشت تا نگارش کتاب ۱۹۸۴ را به او تبریک بگوید. او با پیش بینی‌ها و نظرات این کتاب موافق بود.
آلدوس هاکسلی برای شهروند آمریکا شدن چندین بار درخواست داد اما چون زیر بار اینکه برای دفاع از آمریکا اسلحه به دست بگیرد نمی‌رفت، درخواستش رد می‌شد. سرانجام کلا درخواستش را پس گرفت.
آلدوس هاکسلی دوبار ازدواج کرد، اولین ازدواجش با ماریا با درگذشت او پایان یافت و دومین ازدواجش با لورا آرچرا با درگذشت خودش بر اثر سرطان حنجره به اتمام رسید.
آلدوس هاکسلی در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ در سن ۶۹ سالگی درگذشت.
آهنگساز روسی، Igor stravinsky که از دوستان خوب او بود، آخرین قطعه‌ی هنری ارکستری خود را به آلدوس تقدیم کرد.