آموزشی آموزش تعادل در نوشتن

[NARIYA]

لحظات احساسی و تأملی به جملات بلندتر و توصیفی نیاز دارند:
- "آن شب، همه‌چیز در سکوت فرو رفت. تنها صدای باد بود که از میان درختان می‌گذشت و سایه‌های بلند را روی دیوارها می‌رقصاند."

 

[NARIYA]

این جمله طولانی‌تر است، اما به دلیل ریتم آرام و نرم آن، خواننده در احساسی عمیق فرو می‌رود و صحنه را در ذهن خود مجسم می‌کند.

 

[NARIYA]

تعادل میان ایجاز و اطناب؛ نه بیش‌ازحد موجز باشیم و نه در جزئیات غرق شویم

ایجاز و اطناب، دو لبه‌ی یک تیغ‌اند؛ اگر بیش‌ازحد موجز باشیم، نوشته بی‌روح و سطحی خواهد شد، و اگر بیش‌ازحد طولانی باشد، مخاطب را از دست می‌دهیم.

 

[NARIYA]

مثال:
بیش‌ازحد موجز: "خورشید غروب کرد. شب آمد." (احساس کم دارد.)

 

[NARIYA]

بیش‌ازحد طولانی:
"خورشید، همچون گلی که آرام آرام بسته می‌شود، در افق فرو رفت، رنگ‌ها در هم آمیختند، سایه‌ها بر زمین گسترده شدند، و پس از آن، آرامشی از جنس شب همه‌جا را فرا گرفت." (جزئیات بیش‌ازحد.)

 

[NARIYA]

متعادل:

"خورشید در افق فرو رفت، سایه‌ها بلندتر شدند، و شب آهسته قدم به درون شهر گذاشت."

 

[NARIYA]

متن متعادل، هم احساس را منتقل می‌کند و هم مختصر و خواندنی است.

 

[NARIYA]

تعادل در استفاده از احساسات؛ کجا باید از احساسات استفاده کنیم و کجا باید از آن فاصله بگیریم؟

یک نوشته، اگر بیش‌ازحد احساسی باشد، ممکن است مصنوعی و اغراق‌شده به نظر برسد. اما اگر بیش‌ازحد سرد و منطقی باشد، خواننده نمی‌تواند با آن ارتباط برقرار کند.

 

[NARIYA]

مثال:

بیش‌ازحد احساسی: "دلش آتش گرفت، درد وجودش را بلعید، تمام جهان برایش فروپاشید."

 

[NARIYA]

بیش‌ازحد منطقی و سرد: "او متوجه شد که اتفاقی رخ داده است. برای مدتی سکوت کرد و سپس تصمیم گرفت واکنش نشان دهد."