آموزشی آموزش جنایی‌نویسی

[- گیتی -]

رمان جنایی چیست؟​

در یک رمان جنایی تمرکز بر جنایتی است که روایت را به سمت یک کشف اصلی یا یک نتیجه‌گیری (چه کسی جرم را مرتکب شده است، دلیل آن‌ها چه بوده و چطور به دست عدالت سپرده می‌شوند) پیش می‌برد. درحالی‌که برخی از رمان‌های جنایی از زاویه‌ی جنایتکار نوشته می‌شوند، امّا اکثر آنها محققی را دنبال می‌کنند که در طول داستان به عمق شبکه‌ای تاریک و پیچیده از جنایات، فریبکاری، زمان‌بندی‌های پیچیده و انگیزه‌های گوناگون فرو می‌رود. زیر شاخه‌های ژانر جنایی شامل :
چه کسی جرم را مرتکب شده است (whodunnits)،
دلهره‌آور قانونی (legal thrillers)،
داستان‌های کارآگاهی (detective stories)،
داستان‌های نوآر (noir fiction)،
رمان‌های جاسوسی (spy novels) و داستان‌های دلهره‌آور روانشناختی (psychological thrillers) می‌شود.
رمان‌ها و داستان‌های کوتاه جنایی تقریباً دو قرن است که به یکی از ژانرهای محبوب داستان نویسی تبدیل شده‌اند.
در اینجا چند نمونه از معروف‌ترین این رمان‌ها ارائه می‌شود:
قتل‌های خیابان مورگ اثر ادگار الن پو (1841)
ماجراهای شرلوک هولمز اثر سِر آرتور کونن دویل (1892)
قتل در قطار سریع‌السیر شرق اثر آگاتا کریستی (1934)
دختری در قطار اثر پائولا هاوکینز
دختر گمشده اثر گیلین فلین
بیگانه اثر استیون کینگ
فیل در تاریکی اثر قاسم هاشم نژاد
بی تابوت اثر لاله زارع

 

[- گیتی -]

اگر قصد دارید رمان جنایی خود را بنویسید، قبل از شروع این نکات را در نظر بگیرید:

​

1. آثار بزرگان این ژانر را بخوانید.​

مهارت‌های خود را در زمینه نوشتن ژانر جنایی با غوطه‌ور کردن خود در آثار محبوب این ژانر افزایش دهید.
سعی کنید از زیرشاخه‌های این ژانر اثری را مطالعه کنید.
به نحوه بکارگیری زاویه‌ی دید، پیچیدگی‌های پیرنگ، شخصیت‌های جالب، تعلیق‌ها و حتی کلیشه‌ها توجه داشته باشید.
ژانر جنایی بیش از ژانرهای دیگر فرمول‌وار عمل می کند، از آنچه قبلاً نوشته شده است بیاموزید تا بتوانید مسیر خود را به جلو بیابید.

2. از آن چیزی بنویسید که شما را هیجان زده می کند.​

قدرت این ژانر در نتیجه‌گیری‌های منطقی و هیجانِ تعقیب است.
اگر در طول نوشتن داستان به سمت آشکار شدن مجرم هیجان زده شده‌اید، احتمالاً خوانندگان شما نیز در هنگام خواندن چنین حسی را تجربه خواهند کرد.

3. تحقیق کنید.​

همیشه این فرض را داشته باشید که خوانندگان شما با داستان‌های کارآگاهی خوب آشنایی دارند. حتی اگر آنها فقط سریال‌های جنایی تلویزیون را دیده‌اند، احتمالاً آنها با بخش‌های اداره پلیس، اقدامات کارآگاهی و صحنه‌های جرم آشنایی کاملی دارند.
بنابراین اگر DNA، پروفایل قاتل‌های سریالی یا هک رایانه‌ای برای رمان جنایی شما حائز اهمیت هستند، در مورد آنها و نحوه کارکرد آنها تحقیق کنید.
فقط این نکته را مد نظر داشته باشید که از انباشت اطلاعات بیش از اندازه بیشتر از آنچه در داستان نیاز دارید، پرهیز کنید.

4. با وقوع جرم شروع کنید.​

هنگام نوشتن داستان‌های جنایی، موتور محرکه روایت، خود جنایت است. این جنایت مجموعه‌ای از وقایع را ایجاد می‌کند که نیاز به تحقیق دارند، به انگیزه‌های غیر منتظره‌ای اشاره می‌کنند، شخصیت‌های جالبی را فاش می‌کنند و داستان را به سمت نتیجه‌گیری نهایی پیش می‌برند.
شما می‌خواهید خوانندگان خود را در همان فصل اول جذب داستان خود کنید.

 

[- گیتی -]

5. قهرمانان داستان باید دارای نقص باشند.​

داستان های کارآگاهی پر از صحنه‌ها و موقعیت‌های وحشتناک است.
شخصیت اصلی شما، همراه او و به ویژه هر بازرس رسمی دیگر در صورتی واقعی به نظر خواهند رسید که دارای نقاط ضعف و یا انگیزه‌های متضاد باشند.
آیا آنها به دنبال جبران یا انتقام جویی هستند؟
بیش از حد از خود گذشتگی دارند؟
همدلی را از طریق پیچیدگی‌های شخصیتی ایجاد کنید.

6. شخصیت جنایتکاران داستان را پیچیده خلق کنید.​

داستان معمایی یا کارآگاهی شما از یک شخصیت جنایتکار و در عین حال پیچیده بهره می‌برد.
شاید آنها به دلیل عشقی قدیمی دست به این جنایات می‌زنند.
شاید دیدگاه پیچیده آنها از واقعیت باعث می‌شود آنها فکر کنند که به بشریت کمک می‌کنند.
همانطور که اغلب در زندگی واقعی نیز چنین است، این افراد خود را شخصیت‌های خوب داستان خود می‌دانند.
ارائه آنها به این روش می‌تواند به افزایش جذابیت داستان شما کمک کند.

7. به قربانیان احترام بگذارید.​

در هنگام نوشتن داستان‌های کارآگاهی ممکن است فقط به پیشبرد روایت فکر کنید،
اما مهم است که به یاد داشته باشید که اجساد مرده فقط ابزاری برای حرکت پیرنگ رو به جلو نیستند.
به قربانیان داستان خود احترام بگذارید، و همچنین می‌توانید با کاوش در مورد تأثیر خشونت بر بازماندگان قربانی، واقع گرایی، تأثیر عاطفی و انگیزه عدالت را در درون داستان کارآگاهی خود تقویت کنید.

.

 

[- گیتی -]

8. مکان را به یک شخصیت تبدیل کنید.​

آیا رمان جنایی شما در یک شهر بزرگ مانند نیویورک فضاسازی شده است یا یک شهر کوچک؟
بر جو فضای داستان تکیه کنید.
آیا شهر پر هرج و مرجی است یا سکوت برقرار است؟
آیا این فضاسازی با نظر خوانندگان در مورد یک فضای مستعد جنایت همخوانی دارد؟
یا این مکان برای وقوع چنین جنایتی تکان دهنده است؟

9. مخاطبان خود را به حدس زدن وادارید.​

بیش از حد پیچیده کردن داستان شاید وسوسه‌انگیز بنظر برسد، بسیاری از نویسندگان داستان‌های کارآگاهی روایات را چنان پیچیده می‌کنند که دیگر باورپذیر نیست،
تا جایی که مجبور می‌شوند به یک امداد غیبی روی آورند (امداد غیبی (deus ex machina) از فنون پیرنگ است که به پیرنگ یک داستان اضافه می‌شود تا به‌طور غیرمنتظره پیرنگ داستان یا نتیجه یک جنگ و کشمکش را تغییر دهد).
درعوض، باید پایان‌های نفس‌گیری (cliffhanger) را به‌طور طبیعی بسازید که باعث می‌شود کنار گذاشتن کتاب شما بسیار سخت شود.
از بکار بردن نکات انحرافی برای دور کردن سوءظن‌های مخاطبان خود خودداری کنید.
اگر توضیحات مربوط به جرم یا هویت مقصر واضح نیست، مانند یک کارآگاه به شواهد و انگیزه ها فکر کنید.

.

 

[ASHVAN]

انتخاب بهترین مکان برای شروع داستان جایی است که شمارا به‌عنوان یک نویسنده به هیجان می‌آورد.

اگر شما به عنوان نویسنده از نوشتن آن بخش احساس هیجان نداشته باشید نمی‌توانید از خواننده برای دنبال کردن آن توقع داشته باشید.

زندگی واقعی بهترین منبع داستان‌ نویسی است ولی هیچ‌وقت به خبرهای روزنامه‌ها و تلویزیون تکیه نکنید چون همیشه واقعیت را آن‌گونه که خودشان می‌خواهند روایت می‌کنند.

 

[ASHVAN]

استفاده از نوشته‌های نویسندگان دیگر نیز زیاد خوب نیست چون شبیه گرم کردن دوباره گوشت یخ‌زده سوپرمارکت‌ است. برای داستان‌پردازی بهتر، جستجو و تحقیق شخصی بهترین گزینه است یعنی اینکه به منبع اصلی داستان نزدیک شوید.

اگر می‌خواهید بدانید پس از مرگ چه اتفاقی افتاده بهتر است سری به بیمارستان بزنید و با پزشک معالج صحبت کنید.

اگر می‌خواهید درباره عملیات پلیس بدانید با بازرس صحبت کنید و به شاهدان عینی هم اعتماد نکنید.

 

[ASHVAN]

کارشناسان هر رشته‌ای همیشه گوش کننده‌های خوبی هستند. تحقیق خوب داستان را جالب‌تر می‌کند و رؤیاپردازی شمارا نیز تقویت می‌کند. ولی به این واقعیت‌ها اجازه ندهید داستان شمارا اشغال کنند چون خواننده بیشتر از حوادث واقعی نیاز به داستان هیجان‌انگیز دارد.

برای نوشتن رمان جنایی البته به یک حادثه جنایی نیاز است که البته قدیمی‌ترین آن‌ها مربوط به داستان هابیل و قابیل است. مورد بعدی یک اول شخص، برای پیدا کردن معمای جنایت است ولی مهم‌تر از اول‌شخص، نیاز به ایجاد شرایطی دارید که خواننده نیاز به جستجوی عدالت دارد.

 

[ASHVAN]

نکته بعدی در رمان جنایی «انگیزه قتل» است که اگر خیالی و مصنوعی باشد از سوی خواننده پذیرفته نمی‌شود. سعی کنید انگیزه‌های عملی و ممکن در زندگی واقعی استفاده کنید. در داستان اخیر خودم (کراشر) حسادت، عصبانیت یا چیزهایی مثل این برای انگیزه جنایت استفاده‌شده است.

 

[ASHVAN]

وقتی از این عناصر استفاده می‌کنید فوراً این سؤالات پیش می‌آید که چه کسی حسودی می‌کند یا عصبانی می‌شود. همه این انگیزه‌ها باید در داستان‌های مربوط به خودشان بیان شوند تا بتواند نتیجه مطلوبی به همراه داشته باشد. به‌جای منتظر ماندن برای جواب‌های احتمالی کشف‌شده از سوی شخصیت‌های خودتان مسائل را به‌صورت فعال برای خواننده بازگو کنید تا بتواند خودش درباره معمای موجود فکر کرده و خودش حدس بزند و برای یافتن کلیدهای احتمالی برای معماهای داستان دست به آزمون‌وخطا بزند و همین باعث می‌شود خواننده تا انتهای داستان برای خواندن انگیزه داشته باشد.

 

[ASHVAN]

و نکته آخر اینکه همیشه داستان‌های معمایی را با اعمال شخصیت‌ها آشکار کنید و آن‌ها را به حادثه و احتمالات واگذار نکنید.