آموزشی آموزش طنز نویسی

[شیر کاکائو]

 

[شیر کاکائو]

انسان موجودی است که می‌خندد و می‌تواند بخنداند و این ویژگی تقریباً تاکنون میان هیچ‌یک از موجودات به این شکل پیدا نشده است. یعنی تاکنون بشر نتوانسته لبخند موجودات دیگر را غیر از شعرها در جای دیگری ببیند و اگر هم گاهی لبخند ملیحی بر صورت موجودی غیر از انسان توسط دوربین ثبت و ضبط شده باشد باز تا حالا نتوانسته مچ موجودات را در حال خنداندن هم بگیرد. البته به‌غیراز آثاری چون کلیله و دمنه یا قلعه حیوانات که در آن حیوانات مثل آدم‌ها همه‌کار می‌کنند.

 

[شیر کاکائو]

حال این سؤال مطرح می‌شود که

انسان چگونه و چرا می‌خندد؟​

 

[شیر کاکائو]

اینکه انسان چگونه می‌خندد تقریباً بر کسی پوشیده نیست. انقباض و انبساط ماهیچه‌هایی از بدن به همراه صدای شبیه ها ها ها ها یا هو هو هو هو و چیزی در همین مایه‌ها که تقریباً می‌توان گفت به تعداد آدم‌ها راه و روش برای خندیدن وجود دارد.

 

[شیر کاکائو]

اما درباره اینکه انسان چرا می‌خندد نظریات متعددی وجود دارد که برای بیشتر آدم‌ها صدق می‌کند.

 

[شیر کاکائو]

اینکه می‌گویم بیشتر آدم‌ها به این دلیل است که بعضی‌ها کلاً خیلی خوش‌خنده تشریف دارند و در هر زمان و هر مکانی بدون هیچ دلیل و بهانه‌ای می‌خندند و نظریه‌پردازان تاکنون از تحلیل این دسته از آدم‌ها عاجز مانده‌اند. اگر از این موضوع که بعضی‌ها به تَرَک دیوار هم می‌توانند بخندند بگذریم نظریات مختلفی درباره دلایل خندیدن انسان وجود دارد که به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنیم.

 

[شیر کاکائو]

نظریه‌هایی که به چرایی خندیدن انسان می‌پردازند​

همانطور که گفتیم، دلایل مختلفی برای خندیدن وجود دارد. در این بخش می‌خواهیم نظریات مختلفی که درباره این اتفاق وجود دارد را بررسی کنیم.

 

[شیر کاکائو]

نظریه «تفوق»​

نظریه تفوق می‌گوید انسان می‌خندد چون در لحظه‌ای نسبت به دیگری احساس برتری می‌کند. مثلاً وقتی کسی پایش سر می‌خورد و به زمین می‌افتد به این دلیل به او می‌خندند که نسبت به او احساس برتری می‌کنند و خوشحال هستند که جای او نیستند و شاید هم به‌نوعی با خنده خود می‌خواهد به آن مفلوک زمین‌خورده پز بدهد. ما که خیلی از این نظریه و از این مدل خندیدن خوشمان نیامد. ما به هم خندیدن را دوست نداریم. بلکه با هم خندیدن را دوست داریم.

 

[شیر کاکائو]

نظریه «ناهماهنگی»​

نظریه «ناهماهنگی» می‌گوید درک ناهماهنگی‌ها توسط انسان باعث خنده می‌شود.

در همان مثال قبلی که کسی در اثر سر خوردن به زمین می‌افتد اگر بینندگان این‌طور فکر می‌کردند که آن شخص ناگهان دلش خواسته که بنشیند، نمی‌خندیدند. ولی می‌خندند چون این اتفاق غیرارادی و بدون هماهنگی است. در این نظریه ما به آن بینوایی که سر خورده نمی‌خندیم بلکه از ناهماهنگی رخ‌داده خنده‌مان می‌گیرد. ولی جالب اینجاست بیشتر وقت‌هایی که متوجه می‌شویم چیزی سر جای خود نیست عصبانی می‌شویم و حرص می‌خوریم به‌جای اینکه بخندیم. مثلاً وقتی می‌بینیم جوراب‌هایمان سر جایشان نیست به همه اعضای محترم خانواده عارض می‌شویم یا وقتی متوجه می‌شویم «هوشی خنگه»، مدیرکل اداره فلان و بهمان شده، از این انتصاب و انتخاب نابخردانه دندان‌هایمان را به هم فشار می‌دهیم.

 

[شیر کاکائو]

البته این نظریه مثل دیگر نظریات درباره‌ی گروهی از آدم‌ها صدق نمی‌کند. مثلاً آن‌هایی که جوراب خود را لنگه‌به‌لنگه می‌پوشند، یا متوجه نیستند که پیراهن و کت پوشیده‌اند اما پیژامه خود را عوض نکرده‌اند و… اگر با این نظریه به‌خوبی آشنا شویم متوجه می‌شویم که چه قدر سوژه در پیرامونمان برای خندیدن وجود دارد که نه نیاز به شستن چشم‌ها دارد و نه نیاز به جور دیگر دیدن، همین‌جوری هم ببینیم از خنده روده‌بر می‌شویم.