آداب ملل آیا می‌توان نام آن‌ پدرها‌را را انسان گذاشت؟! اگر بگوییم حیوان، یک‌وقت به مهرومحبت حیوانات به پسران‌شان توهین نشود؟!

[Kosarvalipour]

خودشان با دست خودشان چوب هایی به دست یکی از مردان قبیله می دهند تا کتکشان بزند تا خون از همه جای بدنشان سرازیر شود! دختران قبیله با این کار نشان می دهند که حاضر هستند درد را به خاطر مرد شدن پسران قبیله تحمل کنند! اما اینکه چرا باید در سنت مرد شدن یک پسربچه، دختربچه ها و زنان درد بکشند، اصلا دلیل مشخصی ندارد.

 

[Kosarvalipour]

مراسم کشتن برده!

 

[Kosarvalipour]

در تمدن باستانی اسپارتا، تنها کاری که باعث می شد پسربچه‌ها مرد تلقی شوند، این بود که به یک سرباز تبدیل شوند که البته اصلا کار آسانی نبود.از همه بدتر اینکه پسربچه‌ها نمی توانستند به انتخاب خودشان سرباز شوند و قبل از اینکه عقلشان برسد، در سن 7 سالگی وارد آموزش‌های سنگینی می شدند تا در طول یک دهه بعد به سرباز تبدیل شوند.

 

[Kosarvalipour]

این کودکان بیچاره از خانواده‌هایشان جدا می شدند و هر روز زندگیشان را تا سن 18 سالگی به تمرین و ممارست برای تبدیل شدن به یک جنگجو سپری می کردند. وقتی هم که به سن 18 سالگی می رسیدند، باید در طی یک سنت عجیب و غریب، یک برده را می کشتند تا به عنوان یک سرباز و یک مرد در قبیله شان پذیرفته شوند.

 

[Kosarvalipour]

برای برگزاری این مراسم برده ها را به حومه شهر می بردند و فقط یک چاقو در اختیارشان می گذاشتند و سربازان تا شب منتظر می ماندند تا به آن‌ها حمله کنند و با کشتن یک برده، مرد شدن خودشان را به اهالی قبیله نشان دهند!

 

[Kosarvalipour]

مراسم آویزان کردن پسربچه ها از قلاب!

 

[Kosarvalipour]

مراسم آویزان شدن از قلاب یکی از رسم و رسوم‌های قبیله آمریکایی ماندانس بوده است و یکی از ناخوشایندترین مراسم مردانگی در سراسر دنیا تلقی می شود. اگر فکر می کنید که طاقت خواندن مطلبی در مورد این مراسم دردناک را ندارید، بهتر است که ادامه این پاراگراف را مطالعه نکنید و ادامه متن را از پاراگراف بعدی بخوانید!

 

[Kosarvalipour]

وقتی که یک پسربچه در قبیله ماندان آماده مرد شدن بود، در یک مراسم عجیب و غریب برای مردانگی شرکت می کرد. اول از همه باید سه روز تمام را بدون خوردن هیچ گونه آب و غذایی سپری می کرد تا برای ادامه مراسم آماده شود.بعد از تحمل سه روز گرسنگی، یک سری سوراخ ها در روی بدن پسربچه نگون بخت و روی سی*ن*ه، کمر و شانه هایش ایجاد می شد و بعد با همان سوراخ ها از طناب آویزان می شد.

 

[Kosarvalipour]

شاید باورش برایتان سخت باشد، اما از این پسربچه ها انتظار می رفت که هیچ گریه و زاری نکنند و آنقدری درد را تحمل کنند تا از حال بروند. بعد از بیهوش شدنشان، این پسربچه ها از طناب جدا می شدند و بعد انگشتانشان را به عنوان قربانی خدایان قطع می کردند.

 

[Kosarvalipour]

اما این مراسم دردناک در همین جا ختم نمی شد و روستاییان با نهایت بی رحمی سیخ هایی که در بدن این پسربچه‌ها فرو رفته بود را از تنشان بیرون می کردند تا در نهایت این پسربچه‌ها را به عنوان یک مرد واقعی در قبیله اعلام کنند!