آموزشی احساسات و عواطف را چگونه توصیف کنیم؟

[آرشیت]

تصور کنید فردی را مشاهده می‌کنید که احساس مد نظر شما را تجربه می‌کند. آیا شکمش را محکم گرفته یا صورتش را محکم چنگ می‌زند؟

 

[آرشیت]

آیا او آرام دستش را روی شانه‌های شما می‌گذارد و سعی می‌کند به شما بگوید چه اتفاقی افتاده است؟ در واقع در یک ساختار روایی، بهترین و صمیمی‌ترین راه برای انتقال احساسات، توصیف وضعیت بدن سوژه است.

 

[آرشیت]

حالا تصور کنید خودتان احساسی را که قصد دارید توصیف کنید، تجربه می‌کنید. معده‌ی شما چه احساسی دارد؟ وقتی فردی احساسات شدیدی را تجربه می‌کند، میزان بزاق دهان او تغییر می‌کند، ضربان قلب او نیز تغییر می‌کند و برخی مواد شیمیایی در جریان خون و معده‌ی او ترشح می‌شود.

 

[آرشیت]

با این حال، مراقب باشید که در مورد توصیفات فیزیکی خود، منطق روایی را در مورد آنچه که شخصیت از آن آگاه نیست زیر پا نگذارید. به عنوان مثال، «چهره او از خجالت سرخ شد»،

 

[آرشیت]

چیزی نیست که خود شخصیت از آن آگاه باشد. با این حال، در این مورد خاص عبارت «در حالی که می‌خندیدند و رویش را برگرداند، برای چند لحظه‌ در ناحیه‌ی صورتش احساس داغی و سوزش کرد» می‌تواند خیلی منطقی‌تر و دقیق‌تر باشد.

 

[آرشیت]

نکته‌ی ۲- برای توصیف احساسات از دیالوگ بین شخصیت‌ها استفاده کنید

 

[آرشیت]

استفاده از مکالمات واقعی در قیاس با توصیف ساده‌ی حالات مختلف شخصیت‌های داستان، می‌تواند خواننده را در سطحی عمیق‌تری درگیر فضای داستان و اتفاقات آن بکند. در واقع، بر خلاف رویه‌ی مرسوم که شامل خارج شدن

 

[آرشیت]

از سیر روایی داستان و بیان توضیحات اضافی برای تشریح احساسات افراد است، استفاده از مکالمه منجر به قطع جریان روایی نمی‌شود و اگر گفتگوی شما درست طراحی شده باشد، یک تداعی عاطفی بکر و عمیق برای خواننده خلق می‌کند.

 

[آرشیت]

دفعه بعد که وسوسه شدید چیزی بنویسید، بجای عبارت «آن مرد به نحوه‌ی نگاه کردن دختر به خودش لبخند زد»، از چنین عبارتی استفاده کنید: «مرد با لبخندی بر لب به دختر جوان گفت: دوست

 

[آرشیت]

دارم همیشه به من خیره شوی، درست به همین شکل که الآن به من زل زده‌ای». احساس حاصله از عبارت دوم، نسبت به عبارت اول، احساسی شخصی‌تر، انسانی‌تر و باورپذیرتر است.