روانشناسی اختلال خود زشت‌ انگاری

[وِیان؛]

بنابراین می تواند گفت در صورت عدم مراجعه به روانپزشک و امتناع از درمان، فرد مبتلا به این اختلال در معرض احتمال خودکشی بیش از سایر افراد عادی قرار دارد. همانطور که گفته شد هیچ راه مشخص و شناخته شده ای برای پیشگیری از بروز اختلال خودزشت پنداری وجود ندارد. اما خیلی خوب است که افراد به محض مشاهده علائم، درمان خود را شروع کنند.

 

[وِیان؛]

دوره درمان بیماری خود زشت پنداری چقدر طول می کشد؟
دوران درمان شناختی و رفتاری بیش از ۱۰ تا ۲۰ جلسه می تواند باشد. درمان دارویی ۶ ماه تا یکسال زمان لازم دارد و در موارد عود بیماری مدت زمان فرق می کند.

 

[وِیان؛]

نحوه برخورد اطرافیان با فرد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن باید چگونه باشد؟
تاییدی که دیگران با آن ها می دهند بیشتر به عنوان سم عمل می کند. زمانی که افراد مبتلا با این بیماری وارد پروسه درمان غیردارویی می شوند، درمانگر به آن ها می گوید که دنبال تایید دیگران نباشند.

 

[وِیان؛]

عوامل بروز سندرم خود زشت پنداری در افراد چیست؟
در کل سبب شناسی قطعی این بیماری نامعلوم است. اما وراثت، ناملایمات دوران کودکی و سابقه اذیت و آزار در کودکی با این اختلال همراهی دارد. در مطالعاتی که روی تصویربرداری مغز این افراد به ویژه تصویربرداری های عملکردی انجام شد. نتایج حاصله نشان داد که در عملکرد اجرایی و فرایندهای بینایی افراد مبتلا به این اختلال ایراداتی وجود دارد. یعنی واقعا خود را زشت می بینند.

 

[وِیان؛]

اختلال خود زشت انگاری با کدام بیماری های روانی ارتباط دارد؟
۷۵ درصد این بیماران در طول زندگی به افسردگی و یک سومشان به اختلال وسواسی جبری مبتلا می شوند. ۳۰ درصد این افراد نیز در طول زندگی خود حملات پانیک را تجربه می کنند. بنابراین اختلال بدشکلی بدن یا BDD همراهی زیادی با حساسیت به طرد شدن و کاهش اعتماد به نفس در افراد دارد.

 

[وِیان؛]

شیوع و بروز این اختلال در زنان و مردان چگونه است؟
متوسط شروع این اختلال در سن نوجوانی بوده و در زنان بیشتر از مردان مشاهده می شود. میزان شیوع آن در جوامع حدود ۷/۱ تا ۴/۲ درصد است که متوسط آن ۲ درصد است. یعنی از هر صد نفر دو نفر با این اختلال مبتلا هستند. اختلال خودزشت پنداری در پسران با کم پشت شدن موها، سایز کوچک و حجم عضلانی کم باعث خوددرگیری ذهنی می شود. در دختران نیز با وزن، سی*ن*ه ها، لگن، پاها و موهای بیش از حد در بدن اشتغال ذهنی ایجاد می کند. دخترها هم با احتمال بیشتری بدن خود را مخفی کرده و خود را در آینه چک می کنند. شیوع بیماری در هر دو جنس خود را به این شکل نشان می دهد.

 

[وِیان؛]

اما مانند اختلال تریپوفوبیا هیچ روش تشخیصی آزمایشگاهی یا تصویربرداری وجود ندارد. و صرفا با مصاحبه بالینی توسط روانپزشک این بیماری تشخیص داده می شود که روند بیماری مزمن بوده است. بدون مداخله درمانی علائم آن می تواند تا چندین دهه ادامه پیدا کند. هر چه زودتر بیماری شروع شده و علائمش شدیدتر باشد؛ فرد مبتلا روند بیماری بدتری را خواهد داشت. تا حدود زیادی با درمان دارویی و روان درمانی این اختلال قابل کنترل است. اما در صورت عدم مراجعه به روانپزشک سبب مختل شدن زندگی فرد مبتلا خواهد شد.