جامعه ایرانی اداب و رسوم مردم اراک

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

دختر بچه‌ها و پسر بچه‌ها نیز به عنوان توبره‌کش (جمع کننده هدایا) آنان را همراهی می‌کردند.

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

عقیده بر این بود که ناقالدی باید فردی توانا باشد و اگر سال جاری سالی میمون و پر برکت می‌شد، سال آینده نیز همان فرد را ناقالدی می‌کردند.

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

کوسه جبه بلندی را وارونه می‌پوشید و زنگوله‌هایی به آن آویزان می‌کرد و زنگوله‌هایی هم به دستان و زانوان خود داشت.

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

صورت را سفید می‌کرد و یک تکه پوست بزغاله هم به سر می‌کشید که در آن سوراخ‌هایی برای دیدن و نفس کشیدن تعبیه شده بود. کمربندی از ریسمان و یا چرم پهن و یا پارچه‌ای به صورت شال به کمر می‌بست و به آن زنگوله‌هایی می‌آویخت

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

پاپیچ مخصوص چوپانان به پا و چوب‌دستی به دست داشت.

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

زن کوسه یا عروس پیراهنی زنانه بر تن و چادری به سر داشت و هفت قلم آرایش شده بود و کفش‌های زنانه (گالش‌های لاستیکی) به پا می‌کرد و زنگوله‌هایی به خود می‌بست ـ معمولاً این نقش به عهده نوجوانان پسر بین دوازده تا شانزده ساله بود. «تکه‌ها» دو نفر بودند و هر یک با بوقه و یا جارو دو شاخ بر سر می‌بستند و چند زنگوله و توبره یا سطلی برای جمع‌آوری هدایا به همراه داشتند. دسته کوسه به همراه گروه نوازندگان که ساز و دهل می‌زدند و عده‌ای به ویژه کودکان و نوجوانان که آن‌ها را همراهی می‌کردند، در کوچه‌ها به راه می‌افتادند.

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

کوسه در پیشاپیش گروه حرکت می‌کرد و با باز و بسته کردن دست‌ها و تکان دادن بدن خود صدای زنگوله‌ها را در می‌آورد. کوسه به در هر خانه که می‌رسید، وارد آن خانه می‌شد و بقیه نیز از پشت سر وارد می‌شدند. کوسه یک راست به سراغ طویله گوسفندان می‌رفت و با چوب دستی خود به در طویله ضربه می‌زد. با این اعتقاد که شگون دارد و موجب آمدن خیر و برکت و باروری و زایش گوسفندان و بزها می‌شود. سپس زنگوله‌ها را دوباره به صدا در می‌آورد و می‌خواند.بعد از آوازخوانی کوسه، تکه‌ها با هم چوب بازی می‌کردند و عروس تکه با هم می‌رقصیدند. گاهی هم کوسه با یکی از تکه‌ها کشتی می‌گرفت که نشانه رقابت بر سر عروس بود. در این کشتی کوسه شکست می‌خورد و غش می‌کند

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

استان مركزی در ایام پرفیض و برکت و معنوی رمضان حال و هوای دیگری دارد و مردم روزه دار این استان در ماه نزول قرآن با آداب و سنن و رسوم خاصی در ضیافت الهی حاضر می شوند.

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

پیشواز: از رسوم متداول دراستان مرکزی سنت "پیشواز" است كه مردم فراهان همراه با سایر مردم استان با روزه گرفتن در ماههای رجب و شعبان به استقبال رمضان می روند.

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

كلوخ اندازان: آیین ویژه ای به نام "كلوخ اندازان" در بین خانواده های فراهانی و بخشهایی از استان مركزی مرسوم بود كه معمولا در آخرین روز ماه شعبان انجام می شد. دراین آیین، بزرگ هر فامیل اغلب به عنوان عصرانه آش رشته تدارك می دید و سایر اقوام و با جمع كردن خویشان دورهم، به میمنت ومباركی آمدن ماه میهمانی خدا جشن كوچكی را برگزار می كردند.