برای فهم ادبیات ژاپنی، باید با دو مفهوم زیباییشناختی آشنا شد:
وابی (Wabi): سادگی، فروتنی، و زیبایی در ناداری.
سابی (Sabi): آرامش و شکوهِ گذر زمان؛ زیباییِ کهنگی و تنهایی.
هایکو و سایر اشعار ژاپنی با این دو اصل شکل میگیرند.
در شعر ژاپنی، شکوفهای که میریزد، برگی که خشک میشود، یا بارانی که آرام میبارد،
همه نشانهی گذر، سکوت و پذیرشاند.