متفرقه از ملت عشق بنویس!

[حنا نویس]

نمی‌دانم چرا آدمی‌زاد تمایل دارد وقتی چیزی را درک نمی‌کند بدی‌اش را بگوید. خودم چند بار این قاعده خلل‌ناپذیر را آزموده‌ام.​

 

[حنا نویس]

در اصل قرن بیست‌ویکم چندان فرقی با قرن سیزدهم ندارد. هردوی این قرن‌ها را در کتاب‌های تاریخ این‌طور ثبت خواهند کرد: قرن اختلاف‌های دینی که مثل و مانندش دیده نشده، مبارزه‌های فرهنگی، پیش‌داوری‌ها و سوءتفاهم‌ها؛ بی‌اعتمادی، بی‌ثباتی و خشونتی که همه‌جا پخش می‌شود؛ و نیز نگرانی‌‌ای که "دیگری" منشأ آن است. روزگار هرج‌ومرج. در چنین روزگاری عشق صرفاً کلمه‌ای لطیف نیست، خود به تنهایی قطب‌نماست.​

 

[حنا نویس]

زیرا به‌ رغم آن‌که بعضی‌ها خلافش را ادعا می‌کنند، عشق حس خوشایندی نیست که امروز هست و فردا نیست.​

 

[حنا نویس]

هر انسانی به کتابی مبین می‌ماند در جوهره اش. منتظر خوانده شدن…​

 

[حنا نویس]

گمان می‌کنند آفریدگار جایی آن بالا در آسمانهاست. بعضی‌ها هم در مکه و مدینه به دنبال او می‌گردند! یا در مسجد ملحه شان! مگر خدا در یک مکان می‌گنجد؟ چه غفلتی! او تنها در یک جاست: در دل عاشقان "شمس"​

 

[حنا نویس]

صبر کردن به معنای ماندن و انتظار کشیدن نیست، به معنای آینده نگر بودن است. صبر چیست؟ به تیغ نگریستن و گل را پیش چشم مجسم کردن است، به شب نگریستن و روز را در خیال دیدن است. عاشقان خدا صبر را همچون شهد به کام می‌کشند و هضم می‌کنند. و می‌دانند زمان لازم است تا ماه به بدر کامل بدل شود.​

 

[حنا نویس]

زندگی هم مثل شطرنج است. بعضی حرکت‌ها را برای بردن انجام می‌دهی،بعضی حرکت‌ها را هم برای این که جریان بازی ضروریشان کرده، برای این که صحیحند، و می‌بازی.​

 

[حنا نویس]

عشق نوعی میلاد است. پس اگر <<پس از عشق>> همان انسانی باشیم که <<پیش از عشق>> بودیم،به این معناست که به قدر کافی دوست نداشته ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی،با معناترین کاری که می‌توانی به خاطر او انجام بدهی ،تغییر کردن است!
باید چندان تغییر کنی که تو از تو بودن به در آیی.​

 

[حنا نویس]

شریعت می‌گوید: (( مال تو مال خودت،مال من مال خودم.))
طریقت می‌گوید: (( مال تو مال خودت،مال من هم مال تو.))
معرفت می‌گوید: ((نه مال منی هست،نه مال تویی.))
حقیقت می‌گوید: (( نه تو هستی،نه من))​

 

[حنا نویس]

قاعده‌ی چهلم: عمری که بی عشق بگذرد، بیهوده گذشته. نپرس که آیا باید در پی عشق الهی باشم یا عشق مجازی، عشق زمینی، یا عشق آسمانی، یا عشق جسمانی؟ از تفاوت‌ها تفاوت می‌زاید. حال آنکه به هیچ متمم و صفتی نیاز ندارد عشق، خود به تنهایی دنیایی است عشق. یا درست در میانش هستی، در آتشش، یا بیرونش هستی، یا در حسرتش. .​