معرفی اسپینِت

[اولدوز]

 

[اولدوز]

اسپینت (به انگلیسی: spinet) یک نوع کوچک از ساز‌های شستی دار، مانند: پیانو، ارگان و هارپسیکورد است.

 

[اولدوز]

طراحی و ساختار اسپینت : خصوصیات ظاهری و عملکرد منحصربفرد هارپسیکورد اسپینت باعث تغییر در فیزیک این ساز شده، مانند طراحی خاص جعبه صوتی و مکان قرارگیری کلاویه این ساز. آنچه در درجه اول اسپینت را از سازهای شستی دار دیگر متمایز می‌کند، زاویه سیم‌های آن است، در اسپینت سیم‌ها با زاویه ۹۰ درجه نسبت به صفحه کلید ساز (یعنی موازی با محل (جای دید) نوازنده) قرار دارند. در یک اسپینت سیم‌ها با زاویه حدود ۳۰ درجه به سمت راست می‌روند و بعد به سمت صفحه کلید حرکت می‌کنند و سپس به سمت خرک ها می‌روند. طراحی اسپینت خمیده تقریباً مثلثی شکل است. از طرف راست معمولاً به صورت خمیده و خم شده‌است، از طرف جعبه صوتی به سمت گوشه عقب سمت راست خم می‌شود. طولانی‌ترین طرف در مجاورت و موازی با سیم‌های باس است، که از گوشه عقب سمت راست به محلی در سمت چپ نوازنده می‌رود. کلاویه ها در قسمت جلو ساز قرار دارد. به‌طور معمول، در قسمت‌های عقب و سمت چپ ضلع‌های بسیار کوتاهی وجود دارد که قسمت خم شده را به طرف طولی و قسمت طولی را به جلو ساز متصل می‌کند. یگی دیگر از خوصوصیات اصلی این ساز این است که سیم ها به صورت دوتایی (دوسیم در کنار هم با فاصله حدود 4 میلی متر بر روی خرک در کار هم قرار دارند) چیده شده اند. فاصله بین سیم های جفتی از هم حدود 4 میلی متر و فاصله این جفت سیم ها از هم حدود 10 میلی متر است. شکاف بین دو سیم یک جفت، در حدود چهار میلی‌متر است و بیشترین فاصله بین جفت‌ها حدود ده میلی‌متر است. خرک‌ها (که سیم‌ها بر روی آن قرار دارند و در این ساز آن ها را به هم متصل می‌کنند) نیز به صورت جفت چیده شده و برای حفظ فاصله بین سیم های جفتی، خود آن ها نیز دارای شکاف های بزرگتری هستند. خرک ها در جهت‌های مخالف روبرو هم قرار دارند و هرچه به طرف جلو میروند شکاف بین خرک ها بزرگتر و بزرگتر می‌شوند. این ساختار ساز که طوری طراحی شده است که فاصله بین سیم های جفتی 4 میلی متر و جفت سیم ها 10 میلی متر باشد باعث شده تا ساز تعداد سیم های بیشتری در جعبه صوتی کوجک تر داشته باشد. نقطه ضعف طراحی زوج چیندن سیم این است که به‌طور کلی اسپینت به یک گروه کر سیمی (چند سیمی کی که در اینجا به معنی جفتی چیدن است) محدود می‌شود، و باعث کم شدن سرعت نواختن نوازنده میشود و جعبه ساز نیز محدود به مصاحتی تقریبا برابر با 8 فوت میشود، اگرچه جان پلیر تعداد اندکی اسپینت کشف کرد که اینگونه نبودند و از سیستم‌های دیگر استفاده می‌کردند. نوازنده ساز برای کوک کردن این ساز از با استفاده از پیچ های کوک، ساز را کوک میکند. این امر به دلیل جهت‌گیری متناوب خرک‌ها و سیم ها در اسپینت بسیار سخت بود. همچنین زاویه سیم ها در این ساز باعث شده تا کیفت صدا (تن صدا ) مانند یک هارپسیکورد معمولی نباشد، همچنین کوک کردن این ساز بسیار سخت تر از یک هارپسیکرد معمولی بود. بنابر این این ساز داری تن صدای نسبتا متفاوتی بود و همچنین دارای هارمونیک های کمتری بود. هارپسیکرد اسپینت دارای ساختمان کوچک تر نسبت به هارپسیکورد های معمولی بودند و به همین دلیل صدای نسبتا ضعیف تری هم داشتند. به همین دلایل، اسپینت معمولاً فقط یک ساز برای داخل خانه‌ها بودند که برای صرفه جویی در هزینه و کمتر اشغال کردن فضای داخلی خانه خریداری میشدند.

 

[اولدوز]

گفته میشود که این ساز توسط جان هریس (??17-1772) سازنده ساز بوستونی بود ساخته شده است وی مدتی قبل از سال های 1768 از انگلستان به بوستون محاجرت کرد و او اولین اسپینت خود را در سال 1769 به پایان رساند. مورخ هارپسیکورد، فرانک هوبارد در سال ۱۹۶۷ نوشت، اولین اسپینت [خم شده] که من می‌شناسم توسط Hieronymus de Zentis[۱] (سازنده سازهای شستی دار ایتالیایی) در سال ۱۶۳۱ ساخته شده‌است. کاملاً ممکن است که Zentis مخترع از نوع از اسپینت که به‌طور گسترده در کشورهای دیگر کپی شده‌است. وی در ادامه خاطرنشان می‌کند که اسپینت در فرانسه گاهی اوقات به عنوان épinette à l'italienne[۲] خوانده می‌شد که از اصالت ایتالیایی پشتیبانی می‌کرد. در انگلیس سازندگان شامل جان پلیر، توماس بارتون، چارلز هاوارد ، استفن کین، کاوتون استون و توماس هیچکاک بودند. اسپینت بعداً توسط بارتولومئو کریستوفوری (۱۷۵۵–۱۷۶۶) به مخترع پیانو به اسپینتون (اسپینت بزرگ) تبدیل شد. spinettone شامل چندین گروه از سیم‌ها، با ابعاد ۱ × ۸ ′، ۱ × ۴ ′، و از همان مکانیسم مبتکرانه برای تغییر توقف‌هایی استفاده می‌کرد که قبلاً برای اسپینت بیضی خود استفاده می‌کرد. spinettone یک موفقیت محلی در بین نوازندگان دربار مدیچی بود، و سرانجام کریستوفوری در مجموع چهار عدد از آنها را ساخت. اسپینت‌ها امروزه کمتر ساخته می‌شود، و گاهی اوقات به همان هدف صرفه جویی در هزینه و مکان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

 

[اولدوز]

اسپینت پنج ضلعی مانند اسپینت های یاد شده نبود، بلکه یک مدل کملا جدید بود. ساز طوری طراحی شده بود که سیم‌های آن به‌طور موازی با صفحه کلید باشند. به‌طور معمول، اسپینت های پنج ضلعی از نظر اندازه فشرده تر از سایر انواع مدل‌ها اصلی بود، زیرا شکل پنج ضلعی با قطع گوشه‌ها، مستطیل را از شکل اصلی خود درآورده بود. به‌طور کلی، کلمه اسپینت همیشه در زمان‌های گذشته به خصوص در زبان اشکال شناختی فرانسوی و ایتالیایی آن را épinette و spinetta می نامیدند، ولی این کلمه کاملاً واضح و درست تعریف نشده بود؛ به همین علت هنگامی که بارتولومئو کریستوفوری در سال ۱۶۸۸ نوع جدیدی از اسپینت را اختراع کرد، آن را "spinetta ovale[۳]"، "اسپینت بیضی" نامید.

 

[اولدوز]

ارگان اسپینت، سازی است که از اواسط قرن بیستم شروع به تولید شد، و از لحاظ شیوه و عملکرد، همان عملکرد (سیستم داخلی، هزینه کم) که توسط هارپسیکورد ها و پیانوهای اسپینت ارائه می‌شد را ارائه می‌دادند. ارگان اسپینت از نظر ظاهری و سیستم بدنه شبیه یک پیانویی قائم شکل بود، طراحی ظاهری ساده تری داشتند و شستی‌ها کارکرد ساده تری را نسبت به ارگ بادی ( و ارگ های دیگر) ارائه می‌دادند، که هم تولید ارزانتری داشتند و هم یادگیری آن ها بسیار ساده تر از ارگ بادی بود.

همچنین سیستم صدا دهی این ساز تفاوت بساری با ارگ بادی داشت.