معرفی کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما

[Ayumi]

​

 

[Ayumi]

معرفی کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما​

کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما نام رمانی عاشقانه به قلم جان گرین است که در آن به عشق میان دو نوجوان که با سرطان مبارزه می‌کنند پرداخته می‌شود. این اثر شگفت‌انگیز و پرفروش جوایز بسیار زیادی را از آن خود کرده و در آن اشک و خنده توامان با یکدیگر برایمان فراهم می‌شود.

 

[Ayumi]

درباره کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت پریشان ما:​

هیزل گریس نوجوان 16 ساله‌ای است که سال‌هاست با سرطانی وخیم دست‌و‌پنجه نرم می‌کند. وضعیت او- به کمک یک داروی کوچک‌کننده‌ی تومور- کمی بهتر شده است. با این حال هیزل هنوز هم خوشحال نیست. انگار که هیچ‌گاه خوشحال نبوده و سرنوشت از سال‌ها پیش بخت نگون او را نوشته باشد. اما زمانی که سر و کله‌ی آگوستوس واترز در جلسات گروه‌درمانی‌ بیماران مبتلا به سرطان پیدا می‌شود، همه چیز تغییر می‌کند. گویی داستان زندگی هیزل کاملاً از نو نوشته شده باشد.

این دو نوجوان رفته رفته به هم نزدیک‌تر شده و در این میان متوجه می‌شوند دیوانه‌وار عاشق یک کتاب یکسان هستند. پس از این که نویسنده‌ی آن کتاب، پیتر ون هوتن، از هیزل و آگوستوس دعوت می‌کند تا در آمستردام به ملاقات او بیایند، ماجراجویی آن‌ها آغاز می‌شود. جان گرین ضمن بیان یک داستان عاشقانه به مفاهیم و احساسات عمیق انسانی همچون عشق، غم، شجاعت و هم‌زیستی با مرگ می‌پردازد.

 

[Ayumi]

کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت پریشان ما (The Fault in Our Stars) اولین بار در سال 2012 منتشر شد و هنوز یک هفته از انتشار آن نگذشته بود که عنوان پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز را از آن خود کرد. همچنین به پرفروش‌ترین اثر مجله‌ی‌ وال استریت تبدیل شد. این کتاب تاکنون به 47 زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده و بیش از 10 میلیون نسخه از آن به چاپ رسیده است. با وجود حساسیت شدید موضوع آن، جان گرین (John Green) با هوش و نبوغ بالای خود به خوبی توانست از پس نگارش حول بیماری سرطان بربیاید. او که خود یکی از دوستان نزدیکش را بر اثر این بیماری از دست داده است، از آن اتفاق الهام گرفت و به خلق شاهکار اشتباه در ستاره‌های بخت ما پرداخت. دو سال پس از انتشار، فیلمی بسیار موفق با اقتباس از کتاب ساخته شد که طرفداران بسیاری در سرتاسر جهان پیدا کرد. این اثر در ایران توسط مترجمان گوناگونی به فارسی برگردانده شده و با نام‌های بخت پریشان و خطای ستارگان بخت ما نیز شناخته می‌شود.

 

[Ayumi]

جوایز و افتخارات کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما:​

- جزو لیست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز
- پرفروش‌ترین کتاب بین‌المللی
- پرفروش‌ترین کتاب وال استریت
- بهترین کتاب داستانی گودریدز در ادبیات نوجوان سال 2012
- پرفروش‌ترین کتاب یو اس ای تودی
- برنده‌ی کتاب هلو جورجیا در سال 2013
- برنده‌ی جایزه‌ی ادیسه در سال 2013

 

[Ayumi]

نکوداشت‌های کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما:​

- بهترین داستان عاشقانه‌ی این دهه. (Entertainment Weekly)
- جان گرین یکی از بهترین نویسندگان زنده‌ی جهان است. (E. Lockhart, #1 bestselling author of We Were Liars)
- رمانی در خور توجه. (USA Today)

 

[Ayumi]

کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما مناسب چه کسانی است؟​

کتاب «اشتباه در ستاره‌های بخت ما» به تمام نوجوانان و بزرگسالانی که به رمان‌های عاشقانه علاقه دارند پیشنهاد می‌شود. آن‌ گروه از افرادی که هنوز به عشق معتقدند و شجاعت این را دارند که برای آن بجنگند، از خواندن این کتاب لذت فراوانی خواهند برد.

 

[Ayumi]

با جان گرین بیشتر آشنا شویم:​

می‌توان او را یکی از موفق‌ترین نویسندگان جهان دانست. جان گرین مدت کوتاهی پس از انتشار کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما توسط مجله‌ی تایم به عنوان یکی از صد فرد تاثیرگذار در سراسر دنیا انتخاب شد. کتاب‌های او در لیست پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز قرار گرفته‌اند. علاوه بر این، همه‌ی آثار او حداقل برنده‌ی یک جایزه‌ی ادبی مهم شده‌اند. او عمده‌ی محبوبیت خود را مدیون کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما است. چندی پس از انتشار این کتاب شگفت‌انگیز، جان گرین اعلام کرد قصد دارد با دنیای نویسندگی خداحافظی کند. این اتفاق واکنش شدید کاربران شبکه‌های مجازی را برانگیخت. کتاب در جست‌وجوی آلاسکا، شهرهای کاغذی و بگذار برف ببارد از دیگر آثار پرفروش این نویسنده‌ی آمریکایی هستند.

 

[Ayumi]

در بخشی از کتاب اشتباه در ستاره‌های بخت ما می‌خوانیم:​

در جلسات گروه خوددرمانی شرکت کردم؛ چون یک‌بار به پرستارهای تازه‌فارغ‌التحصیل، با یک دوره‌ی آموزشی هجده‌ماهه، اجازه دادم با نوعی ماده‌ی شیمیایی با یک اسم عجیب‌وغریب مسمومم کنند. می‌خواستم والدینم را خوشحال کنم. در شانزده‌سالگی، فقط یک چیز در دنیا مزخرف‌تر از داشتن سرطان است؛ آن هم داشتن یک بچه‌ی سرطانی است.

ساعت 4:56، مامان در جاده‌ی ماشین‌روِ دایره‌ای پشت کلیسا توقف کرد. وانمود کردم دارم مخزن اکسیژنم را جمع‌وجور می‌کنم تا چند لحظه هم که شده وقت را بکُشم.

«می‌خوای مخزن اکسیژن رو برات بیارم؟»

گفتم: «نه، خوبم.»

وزن آن سیلندر سبزرنگ بیش‌تر از یکی دو کیلو نبود. البته یک گاری استیل کوچولو مخصوص حمل آن سیلندر هم پشت‌سرم داشتم. آن کپسول، از طریق یک لوله‌ی شفاف که از زیر گردنم می‌گذشت و پشت گوشم می‌پیچید و در سوراخ‌های دماغم به هم می‌پیوست، دو لیتر اکسیژن در دقیقه به من می‌داد. این یک تدبیر الزامی بود، چون ریه‌ام که ریه‌ی درست‌وحسابی نیست.

از ماشین که بیرون می‌رفتم گفت: «دوستت دارم.»

«من هم دوستت دارم، مامان. ساعت شیش می‌بینمت.»

همین‌طور که دور می‌شدم، از لای شیشه‌ی پایین‌کشیده‌شده‌ی ماشین گفت: «دوست پیدا کن.»

نمی‌خواستم آسانسور سوار شوم، چون استفاده از آسانسور از آن فعالیت‌های روزهای آخر گروه خوددرمانی است؛ بنابراین از پله رفتم. یک بیسکویت برداشتم و کمی هم شربت تو یک لیوان مقوایی ریختم.