حجاب و عفاف اشعاری در وصف حجاب

[Ayumi]

آینه بی حجاب، به طبع گیرد غبار / خوش بود آئینه را، پرده بر آن داشتن

منع تماشاچیان، گر نکند باغبان / می نتواند به باغ، سرو روان داشتن

.. غنچه به باغ ایمن است، تا بود اندر حجاب / آفت جان و دل است، چهره عیان داشتن

 

[Ayumi]

چادر شب را

به سر کشیده بود ماه!

بانوی زیبای آسمان

و بر مدار عفاف

می چرخید با نجابتی شاعرانه

چون دختران سرزمین من

که تندیس روشنی از نورند

در لفافه خورشید

 

[Ayumi]

خواهرم ای دختر ایران زمین

یک نظر عکس شهیدان را ببین

.. خواهرم اینقدر طنازی مکن

با اصول شرع لجبازی مکن

در امور خویش سرگردان نشو

نوعروس چشم نامردان نشو

 

[Ayumi]

چون نظر، واسطه علقه هر مرد و زن است / کور باد آن که کُند رفع حجاب از ایران

در صدف، هیچ هنر نیست اگر شن باشد / عفت آن است که در ظاهر و باطن باشد

گویی دلم هم با دل زهرا گره خورد / خیاط هر کوکی که پای چادرم زد

شبیه پیله به دورم تنیدست شاید / شوی، دلیل عروجی که محضرش زهراست

بوی زهرا و هاجر و مریم / از پر چادرت سرازیر است

در این آشوب تهران چادرت عطر خدا دارد / هزاران دلبر زیبا چنین عطری کجا دارد؟

بانوی نجیبی و دلم از تو بنا شد / بانو شدنت باعث آقایی ما شد

 

[Ayumi]

گوش کن تا دامنت پُر دُرّ کنم / آگهت از زینت چادر کنم
دختران را سدّ فحشا، چادر است / عزت دنیا و عقبی چادر است

حفظ چادر، امر حیّ اعظم است / دست رَد بر سی*ن*ه ی نامحرم است
حفظ چادر تا که گردد پرده دار / می شود هر دختری، کامل عیار

حفظ چادر نهی زشتی می‌کند / دوزخی زن را بهشتی می کند
حفظ چادر قدر زن را قائمه ست / زان که چادر یادگار فاطمه ست

این کلام نَغز از پیغمبر است / حفظ چادر بهر زنها سنگر است
بشنو از من، دست و پا گیرش مخوان / از جوانان است، از پیرش مخوان

حفظ چادر از برای بانوان / نصِّ قرآن است؛ چون حِصن اَمان
حفظ چادر خطّ و مشی زندگی ست / بی حجابی منشأ آلودگی ست

نیست چادر بهر ما محدودیت / بلکه باشد بهترین مصونیت
تا شَوی ایمن ز خشم کردگار / چادرت را از سر خود بر مدار

 

[Ayumi]

خواهرم! مریم و زهرا چو شود اُسوه ‌ی تو / نفروشی گُهرِ خویش به هر چشمِ پلید
به خدا پاک ترینی و نیرزد که دَمی / ببَرَد دیوِ سیه از دلِ تو، نورِ سپید

عفّت و پاکیِ زن کهنه نگردد به زمان / تا ابد چادرِ زینب، خوش و تازه‌ ست و جدید
آنکه گوید به تو بگشای ز سر، بندِ حجاب / بی‌گمان دوخته بر عفّتِ تو چشمِ امید

تارِ مویی ز تو چون دیده‌ ی دزدان بیند / ابر، گریان شود از حزن و غمِ عرشِ مجید
تو توانی که شبی نیک بخوابی تا صبح / وانگه از عمد، نبندی درِ منزل به کلید؟

خواهرم! خانه‌ ی تن، منزلتش افزون است / آنکه تن داد به شیطان، به خدا خیر ندید
این همه جُرم و جنایت، همه از شهوتِ ماست / همه از معصیتِ ماست که حق نیست پدید

ای خوشا آنکه سرِ نفسِ ستمکاره‌ ی خویش / به اطاعت ز خدا، با شَعَف و عشق بُرید
ای خوشا آنکه میانِ هوسِ خویش و خدا / از سرِ خویش گذشت و نَفَسِ یار گُزید

ای خوشا آنکه به ایّامِ جوانی و خوشی / عقلِ پیریش چو خورشیدِ فلک گشت پدید
ای خوش آن پیر که برگشت به راهِ معبود / چون که بی‌حاصلیِ جلوه‌ گری را فهمید

حسرتا آنکه دمادم، رهِ ابلیس سپرد / حسرتا آنکه دَمی حرفِ خدا را نشنید
حسرتا آنکه دَمِ مرگ، نگاهش جویان / تا چه کَس بر سر و مویش کفنِ سرد کشید

خواهرم! حال که زیبایی و قدرت داری / راهِ حق رو! نه در آن دَم که دَمِ مرگ رسید
مطمئن باش که او، حقِّ تو ناحق نکند / اجرِ تقوای زنان نیست کم از اجرِ شهید

 

[Ayumi]

نارس بودی، حیا شکوفایت کرد
ایمان تو نامدار دنیایت کرد
یک سکه بی رواج بودی ای ماه
این چادرِ شب بود که زیبایت کرد

 

[Ayumi]

چادر عبایی بر سرم دارم

با روسری سبک لبنانی

رنگ جماعت نیستم…اصلا!

رنگ تو هستم! خوب میدانی

من قرص ماهم را نمیخواهم

جز تو کسی دیوانه اش باشد

اصلا نباید ابروانم هم

پیدا شود از زیر پیشانی

عاشق ترت هستم زمانیکه

حتی شده یک تار مویم را

که سرزده از روسری,…آرام

با دستهای خود بپوشانی

تو ریش را با ریشه اش داری

هم ظاهر و هم باطنت ناب است

کم کم مرا با خود یکی کردی

ای عشق تدریجی و طولانی

ما بیت ناب مذهبی هستیم

من، فاطمی…تو، حیدری…آری

ای کاش روزی کربلا باشیم

یک نیمه شب…با چشم بارانی!

 

[Ayumi]

چادرت ای ماه من! آغاز صبحی دیگر است

ابروانت زیر ابر روسری زیباتر است

سخت گیری نیست چادر!…ابتدای راحتی ست

دخترم! این بهترین ارثیّه ی یک مادر است

 

[Ayumi]

ای ماه، در این حجاب، محشر شده ای

ای مهر، در آسمان، کبوتر شده ای

این را همه گفته اند و میگویم باز:

با روسری ات، چه با نمک تر شده ای