مشاعره اشعار عاشقانه

[mobina01]

در این تاپیک «مشاعره» با اشعار عاشقانه صورت می‌گیرد.

من در غیاب تو
با سنگ سخن گفته‌ام،
من در غیاب تو
با صبح، با ستاره، با سلیمان سخن گفته‌ام،
من در غیاب تو
زخم‌های بی‌شمار شبِ ایّوب را شسته‌ام،
من در غیاب تو
کلمات سربریده‌ی بسیاری را شفا داده‌ام،
هنوز هم در غیاب تو
نماز ملائک قضا می‌شود،
کبوتر از آرایش آسمان می‌ترسد،
پروانه از روشنایی گل سرخ هراسان است

بگو کجا رفته‌ای؟
که بعد از تو
دیگر هیچ پیامبری
از بیعت ستاره با نور سخن نگفت... .
* سید علی صالحی

 

[پایان]

تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است

تو بهار دلکشی و من چو باغ
شر و شوق صد جوانه با من است


یاد دلنشینت ای امید جان
هر کجا روم روانه با من است

ناز نوشخند صبح اگر توراست
شور گریه‌ی شبانه با من است

برگ عیش و جام و چنگ اگرچه نیست
رقص و مستی و ترانه با من است

گفتمش مراد من به خنده گفت
لابه از تو و بهانه با من است

گفتمش من آن سمند سرکشم
خنده زد که تازیانه با من است


هر کسش گرفته دامن نیاز
ناز چشمش این میانه با من است

خواب نازت ای پری ز سر پرید
شب خوشت که شب فسانه با من است

* هوشنگ ابتهاج *

 

[amir mohamad]

میان خورشیدهای همیشه
زیبایی تو لنگریست
خورشیدی که از سپیده‌دم
همه ستارگان بی‌نیازم می کند

شاملو

 

[پایان]

دستم را زیر سرم می‌گذارم
و به خواب می‌روم
من و دستم هر شب خواب تو را می‌بینیم
عزیزم
ما حتما عاشق همیم
که این همه از هم دوریم.

«غلامرضا بروسان»

 

[amir mohamad]

دستم را زیر سرم می‌گذارم
و به خواب می‌روم
من و دستم هر شب خواب تو را می‌بینیم
عزیزم
ما حتما عاشق همیم
که این همه از هم دوریم.

«غلامرضا بروسان»

ای در دل من میل و تمنا همه تو
وندر سـر من مایه سودا همه تو
هرچند به روزگار در می‌نگرم
امروز هـمه تویی و فردا همه تو

 

[پایان]

وقت است که از چهره ی خود پرده گشایی
«تا با تو بگويم غم شب هاي جدايي»
اسپندم و در تاب و تب از آتش هجران
«چون عودم و از سوختنم نیست رهایی»

 

[amir mohamad]

امدم در عمق چشمانت تماشایت کنم
با نگاهی عاشقانه بلکه شیدایت کنم

گم شدم در عمق چشمان قشنگت ناگهان
مثل بیت مثنوی باید که معنایت کنم

 

[پایان]

این چه عشقی است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
می‌گریزی ز من و در طلبت
باز هم کوشش باطل دارم

 

[amir mohamad]

این چه عشقی است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
می‌گریزی ز من و در طلبت
باز هم کوشش باطل دارم

اگر روزی بدست آرم سر زلف نگارم را
شمارم مو به مو شرح غم شب‌های تارم را

برای جان سپردن کوی جانان آرزو دارم
که شاید با دو سیل او برد خاک مزارم را

 

[پایان]

آه از این دل، آه از این جام امید
عاقبت بشکست و ک.س رازش نخواند
چنگ شد در دست هر بیگانه ای
ای دریغا، ک.س بآوازش نخواند