مجموعه اشعار اشعار نظامی

[AsAl°]

شبی نعلبندی و پالانگری
حق خویشتن خواستند از خری

خر از پای رنجیده و پشت ریش
بیفکندشان نعل و پالان به پیش

چو از وامداری خر آزاد گشت
بر آسود و از خویشتن شاد گشت

تو نیز ای به خاکی شده گردناک
بده وام و بیرون جه از گرد و خاک

 

[AsAl°]

چو در نیم‌ شب سر برارم ز خواب
تو را خوانم و ریزم از دیده آب

و گر بامدادست راهم به توست
همه روز تا شب پناهم به توست

 

[mobina01]

شکفته چون گل نوروز و نو رنگ
به نوروز این غزل در ساخت با چنگ

زهی چشمم به دیدار تو روشن
سر کویت مرا خوشتر ز گلشن

خیالت پیشوای خواب و خوردم
غبارت توتیای چشم دردم

 

[mobina01]

بهاری داری از وی بر خور امروز
که هر فصلی نخواهد بود نوروز

 

[mobina01]

نومید مشو ز چاره جُستن
کز دانه شگفت نیست رُستن

کاری که نه زو امید داری
باشد سبب امیدواری

در نومیدی بسی امید است
پایان شبِ سیه سپید است...

 

[mobina01]

شکفته چون گل نوروز و نو رنگ
به نوروز این غزل در ساخت با چنگ

زهی چشمم به دیدار تو روشن
سر کویت مرا خوشتر ز گلشن

خیالت پیشوای خواب و خوردم
غبارت توتیای چشم دردم

 

[mobina01]

بهاری داری از وی بر خور امروز
که هر فصلی نخواهد بود نوروز

 

[mobina01]

نومید مشو ز چاره جُستن
کز دانه شگفت نیست رُستن

کاری که نه زو امید داری
باشد سبب امیدواری

در نومیدی بسی امید است
پایان شبِ سیه سپید است

 

[mobina01]

شکفته چون گل نوروز و نو رنگ
به نوروز این غزل در ساخت با چنگ

زهی چشمم به دیدار تو روشن
سر کویت مرا خوشتر ز گلشن

خیالت پیشوای خواب و خوردم
غبارت توتیای چشم درد

 

[mobina01]

نیکی کن و از بدی بیندیش
نیک آید نیک را فرا پیش

بد با تو نکرد هر که بد کرد
کان بد به یقین به جای خود کرد

نیکی بکن و به چه در انداز
کز چه به تو روی برکند باز

هر نیک و بدی که در نوائیست
در گنبد عالمش صدائیست

با کوه کسی که راز گوید
کوه آنچه شنید باز گوید