مجموعه اشعار امامی هروی

[;FOROUGH]

یا ساقی الصبوح که پیک صبا رسید

در دور دولت آی که نوبت بما رسید

خورشید را طلوع شد از معجر کلیم

گر همدم مسیح نسیم صبا رسید

صبح دوم که زنده کند مرده را بدم

 

[;FOROUGH]

دلبر که به حسن او نبودست و نه هست

آمد بر من دوش نه هشیار، نه مسـ*ـت

او مسـ*ـت زباده بود و من مسـ*ـت از حسن

او آمده در عتاب و من رفته ز دست

امامی هروی

 

[;FOROUGH]

در عالم عشق طور، طور غم تست

در دور زمانه جور، جور غم تست

در ساغر دیده زان مدامست مرا

خونابه ی دل که دور، دور غم تست

 

[;FOROUGH]

آن شب که ملازم فروغ روز است

و آنروز که شب بروز مهرافروز است

عقد شکن زلف بت سیم تن است

خورشید رخ خوش پسر زر دوز است

 

[;FOROUGH]

ای غایت اندیشهٔ دانش سخنت را

می بوسم و می دارم چون دیده گرامی

شاید که ببندد کمر از لطف سخن‌هات

آب سخن جان سخنگو به غلامی

تو خضری و لطف سخنت آب حیاتست

 

[;FOROUGH]

زهی تیر لفظ ترا گاه معنی

خرد ترکشی کرده و روح کیشی

کرا خواند روح القدس روح گیتی

کرا در سخن بود با وحی خویشی

بخاک درت کز فلک پاسخ آید

 

[;FOROUGH]

پریرخی که سوم حرف نام او عددیست

که مال آن عدد او راست اول و ثانی

همان عدد را در حرف آخر نامش

چنانکه ضرب کنی گرد و حرف گردانی

ز نام او شوی آگاه و نام مادر او