موضوع نویسنده
Serenya
سطح
3
سرپرست ادبیات
پرسنل مدیریت
سرپرست ادبیات
منتقد ادبیات
کاربر ویژه انجمن
عضو تیم تعیین سطح ادبیات
- Sep
- 1,155
- 7,890
- مدال‌ها
- 5
علی علیه السلام …
نامی که با شنیدنش، شمشیر عدالت در ذهن برق می‌زند و نرمی مهربانی در دل جوانه می‌زند.
او جمعِ تضادهای زیبای انسانیت بود؛
شیر میدان نبرد، و در عین حال پناهگاه یتیمان و تکیه‌گاه دل‌های شکسته.
علی علیه السلام، صدای عدالت بود در زمانی که سکوت، آسان‌تر بود.
اگر می‌جنگید، برای حقیقت می‌جنگید، نه برای قدرت.
اگر می‌بخشید، از دل می‌بخشید، نه از روی عادت.
اگر می‌گریست، از داغ انسان‌ها می‌گریست، نه از شکست خود.
دلش دریایی از معرفت بود، چشمانش آینه‌ی خدا، و زبانش سرچشمه‌ی حکمت.
او با کلماتش، مسیر عقل را روشن کرد و با قلبش، روح انسان را بیدار.
نه فقط امام مؤمنان، که معلم عشق بود؛
عشقی که از زمین تا آسمان امتداد دارد، و در عمق هر دل پاکی، هنوز جاری‌ست.
خانه‌اش ساده بود، اما اندیشه‌اش بلندتر از کوه.
نانش خشک بود، اما روحش سیر از نور.
به نان جو قناعت می‌کرد، اما در اندیشه، جهانی را سیر می‌کرد.
علی علیه السلام، مظهر عدالت، صداقت، شجاعت، وفا و عشق به خدا بود.
در محراب عبادت، آنقدر غرق در راز با پروردگار شد که شمشیر دشمن را ندید...
و همان‌جا به وصال رسید؛ در سجده‌ای که از جنس عشق بود، نه مرگ.
هنوز هم نامش با هر اذان زنده است،
و عدالتش در هر قلبی که بیدار باشد، ریشه می‌دواند.
علی علیه اسلام ، نه فقط تاریخِ گذشته، که تکیه‌گاه انسان امروز است.
او معیار انسانیت است...
و هرکه به راستی، صداقت و محبت ایمان دارد، در حقیقت بوی علی را می‌دهد.