تکمیل شده [امیر] اثر «DOonYa کاربر انجمن رمان بوک»

[DOonYa]

+ خدانکنه این‌جوری نگو!
- حاضرم همین فردا بمیرم ولی دو دقیقه فقط دو دقیقه لبخندش رو از نزدیک، دقیقاً دو ثانتیه صورت تکیده و خستم ببینم.
+ زخم خوردی و این‌جوری عاشقی!
- آره امیر من زخم خوردم؛ زخم خوردهٔ عزیزمم ولی بازم عاشقشم.
​

 

[DOonYa]

+ حالا خوبه لبخند می‌زنی!
- لبخند می‌زنم ولی لبخندی که از ته دل نباشه به چه دردی می‌خوره؟
خنده‌ی تلخ من از گریه غم‌انگیزتر است کارم از گریه گذشته به آن می‌خندم؛ تا وقتی که اون نباشه، تو دنیای من هیچ‌چیز از ته دل نیست.
حالا تو چرا گریه می‌کنی امیری؟ مرد که گریه نمی‌کنه.​

 

[DOonYa]

+ مرد هم گریه می‌کنه، مگه مرد دل نداره؟
مگه آدم نیست؟
- دل داره ولی دلتون مثل دل ماها نیست شماها خیلی بی‌رحم هستید.
+ بی‌رحمی دیدیم که بی‌رحم شدیم وگرنه دلمون مثل شما مثل دل گنجشکه دختر گل... .
- ‌گنجشکی که دلش اندازه یه کاروان‌سراست دیگه آره؟
"قهقهه‌اش من رو به خودم میاره و غرق چال رو لپاش میشم."​

 

[DOonYa]

+ الحق که فضولچه‌ای؛ این زبون رو نداشتی کارت زار بود دختر... .
- این‌قدر بهم نگو دختر مگه من اسم ندارم؟
+ آخه ترسیدم بگی چته هی دنیادنیا می‌کنی!
- از کی تا حالا تو این‌قدر ترسو شدی؟
+ از وقتی اون روت رو دیدیم.
- تو تنها کسی هستی که اون روم رو دیده رفیق. ​

 

[DOonYa]

- امیر یادته می‌گفتی ما رفیق‌های خوبی می‌شیم؟
+ آره یادمه؛ اشتباه می‌کردم؟
- نه اتفاقاً کاملاً درست گفتی تو تنها رفیقی هستی که می‌تونم تا صبح باهاش از جرز روی دیوار حرف بزنم و بعدش خستگی هیچ معنایی نداشته باشه؛ تنها کسی که حرف‌هاش بوی محبّت میده نه ترحم... .​

 

[DOonYa]

+ می‌دونی که خوشحالم از این‌که این ها رو ازت می‌شنوم؟
- می‌دونم و ازت ممنونم که می‌ذاری خودم رو سبک کنم و خالی بشم من الان دقیق مثل یه پر کاه‌ام بی‌هیچ فکری در پی هیچ... .
+ حالا بی‌خیال این حرف‌ها بیا بغلم رفیق!
"آروم می‌خندم و می‌خزم توی بغلش و گم میشم توی رفاقتی که بعد این همه سال برام یه برادر و حامی شده."​