جهانگردی اندونزی

[Goli]

 

[Goli]

صخره طلایی از زبان افسانه ها​

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که صخره طلایی میانمار، در ابتدا قسمتی از کوه بوده است و با گذشت زمان از آن جدا شده و بدون هیچ تکیه گاهی بر روی کوه قرار گرفته است. وجود این ویژگی عجیب در این صخره باعث شده تا آن به عبادتگاهی با ارزش تبدیل شود و حتی می‌توان دخیل‌های رنگارنگی را در کنار آن دید که به دست زائران و گردشگران بسته شده است.​

 

[Goli]

افسانه ها زبان باز می کنند و درباره معبد زرین میانمار این گونه داستان سر می دهند:
بودا در یکی از روزهای دیدارش با زاهدی به نام تایک تا برخورد کرد و تار مویی از موهای خودش را به او بخشید. تایک تا برای آن که خیالش از ایمن بودن جای این هدیه با ارزش راحت باشد، تار مو را به یکی از موهای خود گره زده و آن را در میان طره موهای خود پنهان کرد. اما این پایان ماجرا نبود و تایک تا بخشنده تر از آن بود که هدیه بودا را برای خود نگاه دارد، پس به پیش پادشاه وقت رفت تا درخواستش را که ساخته شدن ضریحی برای این تار مو بود، با او در میان بگذارد. پادشاه که فرزند خانواده ای جادویی بود، دارای نیروهایی فراطبیعی بود که آن ها را از پدر کیمیاگر و مادر شاهدخت و اژدهایش به ارث برده بود.​

 

[Goli]

پادشاه و همراهانش پس از مواجهه شدن با درخواست تایک تا، به اجابت خواسته او بر آمدند. پس صخره ای را در اعماق دریا پیدا کرده و با کمک خدای بهشت بودایی ها، مکان فوق العاده ای را در کوه کیا اکتیو برای ساخت معبد و قرار گیری برروی صخره یافتند. سپس صخره را بر روی لبه ای از کوه گذاردند و از آن جا که این صخره هم اکنون محمل تار موی بودا بود، نیروی معنوی و جادویی بودا، معبد را از افتادن حفظ می کرد.
گویند قایقی که آن را برای حمل صخره دریایی به کار گرفته بودند، خود به سنگی بدل شد. این سنگ امروزه در ۳۰۰ متری صخره طلایی قرار دارد و با نام پاگودا کیااختانبان ( Kyaukthanban Pagoda ) شناخته می شود و امروزه علاوه بر معبد صخره طلایی، به بازدید این سنگ نیز می روند.​

 

[Goli]

افسانه ای دیگر می گوید:
پیش تر ها، صخره طلایی به گونه ای در هوا شناور بود که در بخش پایینی آن، به قدر راه رفتن یک مرغ فاصله بود. در طی گذر زمان صخره به پایین تر کشیده شد و به این ترتیب تنها برای عبور یک کبک فضا وجود داشت. بعدها این فاصله کم تر هم شد و شاید تنها برای گذر گنجشکی فاصله باقی مانده بود.
صخره طلایی هنوز هم در هوا قدری معلق است اما فاصله آن به قدری کم است که به چشم نمی آید.​

 

[Goli]

 

[Goli]

اعتقادات بوداییان از معبد صخره طلایی میانمار​

در گوشه و کنار صخره طلایی میانمار دخیل‌های رنگارنگی به وسیله‌ی مریدان و حتی گردشگران بسته شده‌اند. طبق اعتقادات بوداییان، این صخره‌ی طلاگون روی تار موی بودای بزرگ قرار گرفته است و به موجب آن در لبه‌ی قله دوام آورده است.
همچنین آن‌ها اعتقاد دارند که با سه مرتبه بازدید از این عبادتگاه در سال، به خوشبختی و برکت دست خواهند یافت.​

 

[Goli]

مسیرهای دسترسی به این معبد​

راه رسیدن به صخره طلایی میانمار به دلیل مسیرهای کوهستانی قدری سخت است، تا جایی که طی کردن یک کیلومتر منتهی به معبد، تنها با پای پیاده امکان‌پذیر است؛ اما این امر مانع بوداییان و گردشگران برای رسیدن به آن نمی‌شود.
در طلوع و غروب آفتاب، صخره طلایی را می بینید که رنگ هایی متفاوت به خودش می گیرد. درست در همین هنگام، زائران بودایی در اطراف و محوطه پاگودا گرد هم جمع می شوند و سرودهای مذهبی را با نشاطی دو چندان و با صدایی رسا، همخوانی می کنند.
مراسم در همین جا تمام نمی شود و با روشن کردن شمع، مراقبه در سکوت شب و در انتها، اهدای پیشکش ها به بودا ادامه می باید. مردان از روی پلی گذر می کنند تا بتوانند برگ های زرین نیلوفر روی صخره را با حالی ستایشگرانه، بچسبانند. آن ها با این حرکت ارادت خود را به بودا ثابت می کنند. از طرفی، ورود برای بانوان ممنوع است و خانم ها حق لمس کردن صخره طلایی و در نتیجه عبور از روی پل را ندارند.
مردمان میانمار از مناطق مختلفی به بازدید صخره طلایی میانمار می آیند و تعدادی گردشگر و مسافر هم در این میان به چشم می خورند. جالب آن که زیارت از این معبد بزرگ و کوچک نمی شناسد و حتی گاه افراد رنجور و عصا به دستی را در مسیر می بینید که از مریدان باوفای بودا هستند. البته کهنسالانی که توانایی بالا رفتن از پلکان طول و دراز و نسبتا دشوار معبد را ندارند، از زیارت بی نصیب نیستند. آنان بر روی تخت های روان می نشینند و باربرهای معبد این سالمندان را تا بالای پلکان حمل می کنند.
در ماه‌های پربازدید سال، دسترسی از نزدیک به این گوی طلایی توسط حصارها ممنوع می‌شود و حتی بازدیدکنندگان قبل از ورود، تفتیش می‌شوند تا ابزار تیز و برنده را با خود همراه نداشته باشند. جلوه‌ی زیبایی از شمع‌های روشن و چشم‌انداز شگفت‌انگیزی از طبیعت منطقه، فضایی محصورکننده را در این عبادتگاه طلایی به وجود می‌آورد.​

 

[Goli]

 

[Goli]

موقعیت جغرافیایی این صخره​

صخره طلایی میانمار در بخش شمالی ساحل تناسریم کشور میانمار و ۱۱۰۰ متر بالاتر از سطح دریا روی تپه ای از کوه کیا اکتیو قرار گرفته است. این تپه ها را همچنین با نام تپه کلاسا یا کوهستان یوما شرقی می شناسند. در اطراف صخره زرین چند شهر و روستا وجود دارد که نزدیک ترین آن روستای کینپون، در ۱۶ کیلومتری از صخره طلایی و درست در کوهپایه کیااکتیو قرار دارد.
مسیر کوهنوردی و پیاده روی برای رسیدن به صخره طلایی میانمار از پایین کوه کیا اکتیو شروع می شود که در این مسیر، چندین صخره گرانیتی دیگر دیده می شود که موقعیت قرارگیری آن ها جالب و متفاوت است. در نزدیکی معبد زرین به دو تندیس شیر برخورد می کنید که از ورودی معبد محافظت می کنند. از نقطه ای که یاتتانگ ( Yatetaung ) نام دارد، باید پاپوش ها و کفش های خود را به روش بودائیان در آورده و باقی راه را با پای برهنه طی کنید.
بهترین زمان بازدید از صخره طلایی
امروزه این پاگودای جذاب چیزی بیش از یک معبد بودایی است و بسیاری قصد سفر می کنند تا معبد زرین را از نزدیک ببینند. می توان شلوغ ترین فصل بازدید و زیارت از این معبد را ماه های آبان تا اوایل بهار ( نوامبر تا مارچ ) دانست. اگر در طی ماه های خرداد تا شهریور به این کوهستان بروید، با حجم غلیظی از مه و باران رو به رو خواهید شد که با این حال در کمال تعجب می بینید مانع از مریدان بودایی برای رفتن به صخره طلایی نمی شود.
به گونه ای، می توان بهترین ساعات بازدید از این صخره طلایی و منحصر به فرد را به هنگام طلوع و خورشید آفتاب دانست. زمانی که آسمان غرق در رنگ های گرم و خونین می شود و انعکاس رنگ های سرخ و نارنجی و طلایی آفتاب را می توان در پاگودا زرین به تماشا نشست.​