میدانم که عمل جارو کردن در نگاه اول ساده به نظر می‌آید؛ اما برای من این کار، بیش از تمیز کردن خیابان‌ها بود. اگر من یک رفتگر بودم، باور داشتم که با هر ضربه جارویم، قدرتمندانه آلودگیها و زباله ها را میزدایم و به سلامتی و آرامش شهروندان شهرم کمک می‌کنم. با هر قدمی که بر می‌داشتم، به ارزش زندگی و تاثیر مثبتی که می‌توانم روی محیط زیست و انسان‌ها داشته باشم، فکر می‌کردم.
در پایان روز خیابان‌ها پاکیزه و بدون زباله‌های پرت شده بودند. دست‌هایم در تماس با خاک و خاکستر این شهر، احساس ارتباطی عمیق با زمین و طبیعت می‌کردند و با دستانی کثیف و قلبی پاک، به خانه برمی‌گشتم.
اگر من رفتگر بودم، شاید انسان‌های زیادی به من توجه نمی‌کردند؛ اما من برای خودم ارزش زیادی قائل بودم؛ زیرا باور داشتم که نقش مهمی در زیباسازی و پاک کردن دنیای خودم دارم. همیشه در خدمت شهر و انسان‌های آن بودم. در هوای بارانی یا تابستانی گرم، در شب‌های تاریک یا روزهای خورشیدی، با عشق و انگیزه به کارم ادامه می‌دادم. برای من، هیچ چیز ارزشمندتر از این نبود که وقتی به پشت سرم نگاه می کردم، میدیدم خیابان با قدرت بازو و به لطف جاروی من چقدر زیباتر و تمیزتر شده است.
تا زمانی که دستانم توانایی پاک کردن و زیباسازی دنیا را داشت، من یک رفتگر می ماندم؛ نه تنها با دستم، بلکه با دلم و با عشق و محبت به مردم شهرم، تیرگی غم و آلودگی غصه را از دلشان پاک می‌کردم و از دیدن لبخندهای کودکان که با تعجب به من نگاه می‌کردند و از شهروندانی که به تمیز کردن شهرشان کمک می‌کردند، خوشحال می‌شدم.
