انشاء انشا درمورد صحبت مترسک و گنجشک‌ها

[Mahi.otred]

۱. انشا در مورد امام حسن مجتبی (ع) برای کودکان​

در نیمه ماه رمضان سوم هجری، اولین فرزند علی علیه‌السلام و فاطمه سلام الله علیها به دنیا آمد. کودک، حسن نام گرفت. تنها کنیه‌ی آن حضرت « ابو محمد» و مشهورترین القابش« سید» و «سبط» و «تقی» است.

امام حسن و فاطمه زهرا سلام الله علیها امام حسن علیه السلام با مادر خود، فاطمه‌ اطهر، رابطه ‏ای عمیق و متعالی داشت. فاطمه گاه با فرزندش بازی‌های کودکانه می‌کرد و گاه با ملاطفت مادرانه او را به عبادات مستحب تشویق می‌نمود. حسن نیز گزارش سخنان رسول خدا را پیش از هر ک.س، از مسجد به مادر می‌رساند و گاه در عبادت مادر دقت می‌کرد و از آن درس‌ها می‌گرفت. این ارتباط صمیمی در اواخر عمر مادر اوج گرفت؛ تا آنجا که این دو به همراه هم و با تن و قلبی آزرده به زیارت قبر رسول الله و بقیع می‌رفتند.

حضرت علی علیه السلام قبل از شهادت، امام حسن را وصی خود تعیین کرد. امام حسن علیه السلام به رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم از همه شبیه‌تر بود. زیبایی بی‌نظیری داشت.رنگش سفید بود و اندکی متمایل به سرخ، چشمانش درشت و سیاه، و محاسنش انبوه. جثه‌ای قوی، تنومند و چهارشانه داشت. مویش مجعد (فردار) و قامتش متوسط بود.

در همه مدت امامت او، معاویه سعی در کشتن امام حسن (ع) داشت سرانجام معاویه سمی مهلک تهیه کرد و آن را توسط همسر آن حضرت به او خوراند.
حضرت پس از مدتی درد و رنج، در روز ۲۸ ماه صفر سال ۵۰ هجری به لقاء الله شتافت. برادرش امام حسین علیه السلام، جنازه‌ی او را پس از تغسیل و نماز برای دفن به سوی مسجد و روضه پیامبر برد ولی سرانجام بر اثر ممانعت بنی‌امیه در بقیع به خاک سپرد.

 

[Mahi.otred]

۲. انشا در مورد امام حسن مجتبی (ع) برای نوجوانان​

امام حسن علیه السلام سال سوم هجرت در مدینه متولد شد و هفت سال و اندى جد خود را درک نمود و در آغوش مهر آن حضرت به سر برد و پس از رحلت پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله که با رحلت حضرت فاطمه سه ماه یا شش ماه بیشتر فاصله نداشت تحت تربیت پدر بزرگوار خود قرار گرفت.

امام حسن علیه السلام پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت، به امامت و خلافت رسید و نزدیک به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت و در این مدت معاویه که دشمن سرسخت امام على و خاندان او بود و سال‏ها به طمع خلافت جنگیده بود به عراق که مقر خلافت امام حسن علیه السلام بود لشکر کشید و جنگ آغاز کرد واز سوى دیگر سرداران لشکریان امام حسن را تدریجاً با پول‏هاى گزاف و نویدهاى فریبنده اغوا نمود و لشکریان را بر آن حضرت شورانید. بالاخره آن حضرت به صلح مجبور شده خلافت ظاهرى را با شرایطى (به شرط این‏که پس از درگذشت معاویه دوباره خلافت به امام حسن علیه السلام برگردد و خاندان و شیعیانش از تعرض مصون باشند) به معاویه واگذار نمود. معاویه به این ترتیب خلافت اسلامى را قبضه کرد و وارد عراق شده و در سخنرانى عمومى رسمى شرایط صلح را الغاء نموده و از هر راه ممکن استفاده کرده سخت‏ترین فشار و شکنجه را بر اهل بیت و شیعیان ایشان روا داشت.

امام حسن علیه السلام در تمام مدت امامت خود که ۱۰ سال طول کشید در نهایت شدت و اختناق زندگى کرد و هیچ‏گونه امنى حتى درداخل خانه خود نداشت و بالاخره در سال پنجاه هجرى به تحریک معاویه به ‏دست همسر خود مسموم و شهید شد.

 

[Mahi.otred]

۳. متن ادبی درباره امام حسن مجتبی (ع)​

نام انشا: «کریم اهل بیت»

باور کنم، تشییع غریبانه پیکرت را در هجوم بی‏ امان نفرت و کینه؟

باور کنم که این آسمان پرستاره، پیکر توست که میزبان زخم‏ های مکرر جهل و عصیان است؟ این تن توست که در طواف یکریز تیرهای کینه ‏توز، به گل نشسته؟ تنی را که در هجوم بی‏ امان بارانی توامان حسادت و نفرت تشییع می‏ شود، روزی زینت شانه ‏های پیامبر (ص) بود، روزی زینت دامان فاطمه علیه‌السلام بود.
این پیکری که در احاطه شعله‏ های تنگ‏ نظر در نهایت بی‏ رحمی و قساوت پرپر می‏ شود، پیکر آقای جوانان اهل بهشت است.
روزگار غربتت را پایانی نیست.
روزگاری در شبیخون خ*یانت‏ ها و توطئه ‏ها، تن به صلحی سبز می‏ دهی ـ به اجبارـ تا دین بماند و روزگاری دیگر، در حریم خانه خود، آشنایی بیگانه از پشت به تو خنجر می ‏زند.
تو حتی در خانه خویش هم غریبی. همسرت، روشنان حضور آسمانی ‏ات را تاب نیاورد؛ زنی که لایق سایبان مهربانی ‏ات نبود، زنی که به رسم آشنایی زهر بی‏ وفایی به کامت ریخت.
داستان غربت تو هنوز ادامه دارد. از کوچه ‏های بنی‏ هاشم، از کبودی صورت مادر تا امروز، در تشییع مظلومانه پیکرت، در هجوم تیرهای نفرت و کینه!
چشم ‏های تنگ‏ نظر، تاب نیاوردند بزرگی ‏ات را؛ دیدند و خود را به کوری زدند!
حق ‏ناشناسان فتنه‏ جو که عمری بر گرد خوان کرامتت میهمان بودند، امروز، به تقاص آن همه خوبی و مهربانی، گرد هم آمدند تا پیکرت را تیرباران کنند؛ در برابر دیدگان فاطمی حسین علیه‏ السلام و صبوری حیدری عباس! گرد هم آمدند تا شعله شعله داغ بگذارند بر دل خونین زینب علیه‌السلام .
یا کریم اهل بیت! اینک من آمده ‏ام، تا شریک غربتت باشم.
آمدم تا زائر مزار بی ‏چراغت باشم، تا بر سفره کرامتت، میهمان شوم حالا این من و این وسعت بی‏ حد و مرز کرامت تو یا کریم اهل بیت!

 

[Mahi.otred]

انشاء درباره امام حسن مجتبی​

امام حسن مجتبی دومین امام شیعیان از محبوب ترین چهره های تاریخ اسلامی باشد

ایشان در ۱۵ رمضان به دنیا آمده است و سال‌ها برای تربیت انسان ها تلاش کرده است

پدر امام علی علیه السلام و مادرش حضرت زهرا از بهترین چهره‌های تاریخ است

این حضرت تا ۳۷ سالگی نزد پدربزرگ زندگی کرد و از رهنمودها و تربیت های پدربزرگش استفاده کرد

به همین دلیل دارای هوش و ذکاوت بسیار بالایی بود امام حسن علیه السلام هیچگاه دنبال پست و مقام نبود و بعد از شهادت پدرش در حالی که بسیاری از مردم از او خواستند به عنوان خلیفه شروع به کار کند امام حسن این پیشنهاد را نپذیرفت و اعلام کرد میخواهد به عبادت خدا و خدمت به مردم مشغول شود احادیث زیادی در مورد امام حسن که مردم را به درستکاری و کمک به یکدیگر دعوت کرده است هیچگاه به مال دنیا دل نبسته بود و تنها کاری که انجام می داد عبادت خداوند بود
همانطور که میدانیم در روز ولادت و شهادت امام حسن مدارس کشورمان از دانش آموزان می خواهند که انشایی را درباره دومین امام شیعیان بنویسند مجله شبونه سعی کرده انشا های متفاوتی را در این صفحه آماده کند تا دانش آموزان بتوانند از آنها استفاده نمایند.

 

[Mahi.otred]

انشا شماره چهار درباره زندگی امام حسن مجتبی​

مظلومیت امام حسین(ع)، حضرت زهرا(س) و امیرالمومنین(ع) تا حدی برای همگان مشخص است و امیرالمومنین(ع) اولین مظلوم عالم هستند اما همسری مانند حضرت فاطمه (س) داشتند، اما امام حسن(ع) آنقدر مظلوم هستند که با قاتل خود زیر یک سقف زندگی کردند و این مسئله را به هیچکس نگفتند.

امام حسین(ع) یاران بسیار باوفایی داشتند که درشب عاشورا فرمودند؛ من اصحاب و یارانی بهتراز شما سراغ ندارم اما یاران امام حسن(ع) سجاده را از زیر پای ایشان کشیدند و قصد داشتند ایشان را به شهادت برسانند و آنها به معاویه نامه نوشتند و گفتند که هروقت بگویید؛ ما امام حسن(ع) را دست بسته تحویل شما می‌دهیم و به همین دلایل حضرت مجبور شدند صلح کنند.
مهمترین حادثه در زندگی امام حسن علیه‌السلام، جریان صلح معاویه با آن حضرت است. تحلیل این حادثه ضروری به نظر می‌رسد، زیرا خود امام صلحش را حجتی بر آیندگان می‌داند، یعنی بر اساس عملکرد حضرت، وظیفه انسان نیز در شرایط مشابه با آن زمان، صلح و مصالحه است.

 

[Mahi.otred]

مقدمه:

سلام من بر کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی علیه السلام، آقایی که در کرم و بخشش الگو و مثال زندی هستند


بدنه انشا

۱۵ رمضان سال سوم هجری، امام حسن ع اولین فرزند علی ع و فاطمه سلام الله علیها در مدینه به دنیا آمد. ایشان کریم اهل بیت معروف هستند و کنیه‌ی آن حضرت ابو محمد و مشهورترین القابش سید و سبط و تقی است.

امام حسن عليه السلام به رسول خدا ص از همه شبيه‌تر بود و هفت سال و اندى جد خود را درک نمود و در آغوش مهر آن حضرت به سر برد و پس از رحلت پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله که با رحلت حضرت فاطمه سه ماه یا شش ماه بیشتر فاصله نداشت تحت تربیت پدر بزرگوار خود قرار گرفت.

حضرت علی علیه السلام قبل از شهادت، امام حسن را وصی خود تعیین کرد و پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت، به امامت و خلافت رسید و نزدیک به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت و در این مدت معاویه که دشمن سرسخت امام على و خاندان او بود و سال‏ها به طمع خلافت جنگیده بود به عراق که مقر خلافت امام حسن علیه السلام بود لشکر کشید و جنگ آغاز کرد

از سوى دیگر سرداران لشکریان امام حسن را تدریجاً با پول‏هاى گزاف و نویدهاى فریبنده اغوا نمود و لشکریان را بر آن حضرت شورانید. بالاخره آن حضرت به صلح مجبور شده خلافت ظاهرى را با شرایطى به معاویه واگذار نمود. معاویه به این ترتیب خلافت اسلامى را قبضه کرد و وارد عراق شده و در سخنرانى عمومى رسمى شرایط صلح را الغاء نموده و از هر راه ممکن استفاده کرده سخت‏ترین فشار و شکنجه را بر اهل بیت و شیعیان ایشان روا داشت.


اما حسن در کمالات انسانی يادگار پدر و نمونه کامل جد بزرگوار خود بود. تا پيغمبر (ص ) زنده بود، او و برادرش حسين در کنار آن حضرت جای داشتند، گاهی آنان را بر دوش خود سوار مي کرد و مي بوسيد و مي بوييد.

از پيغمبر اکرم (ص ) روايت کرده اند که درباره امام حسن و امام حسين (ع ) مي فرمود: اين دو فرزند من ، امام هستند خواه برخيزند و خواه بنشينند

امام حسن (ع ) در زمان خودش عابد ترين و بی اعتنا ترين مردم به زيور دنيا بود. در سرشت و طينت امام حسن (ع ) برترين نشانه های انسانيت وجود داشت .

هر که او را مي ديد به ديده اش بزرگ مي آمد و هر که با او آميزش داشت بدو محبت مي ورزيد و هر دوست يا دشمنی که سخن يا خطبه او را مي شنيد، به آسانی درنگ مي کرد تا او سخن خود را تمام کند و خطبه اش را به پايان برد.

امام حسن علیه السلام در تمام مدت امامت خود که ۱۰ سال طول کشید در نهایت شدت و اختناق زندگى کرد و هیچ‏گونه امنى حتى درداخل خانه خود نداشت و بالاخره در سال پنجاه هجرى به تحریک معاویه به ‏دست همسر خود مسموم و شهید شد.

در همه مدت امامت او، معاویه سعی در کشتن امام حسن (ع) داشت سرانجام معاویه سمی مهلک تهیه کرد و آن را توسط همسر آن حضرت به او خوراند.


حضرت پس از مدتی درد و رنج، در روز ۲۸ ماه صفر سال ۵۰ هجری به شهادت رسید و در بقیع به خاک سپرد.

نتیجه گیری:

امامان معصوم ما بودند و به دلیل راستی و دستکاری در رفتار و گفتار خار چشم دشمنان بودند.

امام حسن مجتبی حتی در خانه خود نیز غزیب بود و همسرش با فریب دشمنان اهل بیت، همسرش را به شهادت رساند.

 

[Mahi.otred]

انشا کوتاه درباره زندگینامه امام حسن مجتبی ع
مقدمه: امام حسن ع به دلیل کرامت و بخشش به کریم اهل بیت معروف هستند.


امام حسن در نیمه ماه رمضان سال سوم هجری در مدینه متولد شد.

جابر بن عبدالله درباره نامگذاری امام حسن (ع) از سوی خداوند می‌گوید: پس از ولادت، نامگذاری از جانب مادر به پدر، و از او به رسول خدا محوّل شد و آن حضرت هم منتظر نامگذاری پروردگار ماند.

تا اینکه جبرئیل، امین وحی، فرود آمد و گفت: «خدایت سلام می‌رساند و می‌گوید چون علی برای تو همانند هارون برای موسی است، نام فرزندش را نام فرزند حضرت هارون علیه السلام یعنی شبّر قرار ده» رسول خدا فرمود: “زبان من عربی است و شبّر، عبری است”.

جبرئیل گفت: “شبّر در زبان عرب به معنای «حسن» است”. به این ترتیب، کودک، حسن نام گرفت.

امام حسن عليه السلام به رسول خدا صلّي الله عليه و آله و سلّم از همه شبيه‌تر بود. زيبايي بي‌نظيري داشت.رنگش سفيد بود و اندکي متمايل به سرخ، چشمانش درشت و سياه، و محاسنش انبوه. جثه‌اي قوي، تنومند و چهارشانه داشت. مويش مجعد (فردار) و قامتش متوسط بود.

امام حسن از آغاز بيعت مردم با حضرت علي عليه السلام تا لحظه شهادت آن حضرت در مقام قوي‏ترين بازوي آن حضرت عمل کرد. در جريان بيعت، حضوري جدي داشت؛ در سه جنگ جمل ، صفين و نهروان حاضر بود.


پيش از جنگ جمل هم به همراه عمّار ياسر و قيس بن سعد به کوفه رفت و با سرکوب‌کردن فتنه‌ي ابو موسي اشعري ، مردم را به جنگ با مردم بصره فرا خواند. گهگاه به جاي پدر نماز جمعه بر پا داشت. در شب ضربت خوردن پدر قصد داشت همراهي‌اش کند که با منع پدر، منصرف شد. پس از ضربت‌خوردن پدر نيز تمام تلاش خود را براي بهبود و استراحت آن حضرت به کار بست و در پايان به وصاياي او گوش سپرد.

حضرت علي عليه السلام قبل از شهادت، امام حسن را وصي خود تعيين کرد. رسول خدا صلّي الله عليه و آله و سلّم نيز قبل از آن به دو گونه اين وصايت را اعلام کرده بودند؛ يکي به صورت تصريح به امامت امام حسن و امام حسين عليهماالسلام پس از پدرشان، و دوم تصريح به امامت اوصياء دوازده‌گانه‌ي خود، با ذکر اسامي آنها.

دوران کوتاه چند ماهه خلافت ظاهري امام حسن عليه السلام، پر ماجرا سپري شد. بلافاصله پس از شهادت حضرت علي عليه السلام، امام حسن به مسجد آمد و در سخناني شيوا تلويحاً مردم را به بيعت با خويش فراخواندند.

فرزندان​

نام بيش از ۳۰ نفر از شاگردان و ياران آن حضرت در تاريخ ثبت شده است و فرزندان امام حسن (ع) کمترين عددي که درباره فرزندان حضرت نوشته‌اند ۷ نفر و بيشترين عدد ۲۳ نفر است. شيخ مفيد ، فرزندان حضرت را ۱۵ نفر مي‌داند ( هشت پسر و هفت دختر.)

نتیجه گیری:​

ما باید در زندگی شخصی خود و در کار و شغل از قشری هستیم، امامان را الگوی خود قرار دهیم تا رستگار شویم.

 

[Mahi.otred]

متن ادبی کوتاه در مورد امام حسن مجتبی علیه السلام​

درود خداوند بر امام بزرگواری که هنگام نماز، در پیشگاه معبود، از خوف و خشیت او بدنش می ‏لرزید و روی مبارکش زرد می‏ گشت!
سلام و درود خدا بر امام صبوری که برای نجات دین خدا، تلخی صلح با حکومت طاغوتی معاویه و کنایه و طعن منافقان را به جان خرید!
درود خداوند بر امام غریبی که در خانه خود نیز مظلوم و تنها بود!

باور کنم که این آسمان پرستاره، پیکر توست که میزبان زخم‏ های مکرر جهل و عصیان است؟ این تن توست که در طواف یکریز تیرهای کینه ‏توز، به گل نشسته؟ تنی را که در هجوم بی‏ امان بارانی توامان حسادت و نفرت تشییع می‏ شود، روزی زینت شانه ‏های پیامبر (ص) بود، روزی زینت دامان فاطمه علیه‌السلام بود.
این پیکری که در احاطه شعله‏ های تنگ‏ نظر در نهایت بی‏ رحمی و قساوت پرپر می‏ شود، پیکر آقای جوانان اهل بهشت است.
روزگار غربتت را پایانی نیست.
روزگاری در شبیخون خ*یانت‏ ها و توطئه ‏ها، تن به صلحی سبز می‏ دهی ـ به اجبارـ تا دین بماند و روزگاری دیگر، در حریم خانه خود، آشنایی بیگانه از پشت به تو خنجر می ‏زند.
تو حتی در خانه خویش هم غریبی. همسرت، روشنان حضور آسمانی ‏ات را تاب نیاورد؛ زنی که لایق سایبان مهربانی ‏ات نبود، زنی که به رسم آشنایی زهر بی‏ وفایی به کامت ریخت.
داستان غربت تو هنوز ادامه دارد. از کوچه ‏های بنی‏ هاشم، از کبودی صورت مادر تا امروز، در تشییع مظلومانه پیکرت، در هجوم تیرهای نفرت و کینه!
چشم ‏های تنگ‏ نظر، تاب نیاوردند بزرگی ‏ات را؛ دیدند و خود را به کوری زدند!
حق ‏ناشناسان فتنه‏ جو که عمری بر گرد خوان کرامتت میهمان بودند، امروز، به تقاص آن همه خوبی و مهربانی، گرد هم آمدند تا پیکرت را تیرباران کنند؛ در برابر دیدگان فاطمی حسین علیه‏ السلام و صبوری حیدری عباس! گرد هم آمدند تا شعله شعله داغ بگذارند بر دل خونین زینب علیه‌السلام .
یا کریم اهل بیت! اینک من آمده ‏ام، تا شریک غربتت باشم.
آمدم تا زائر مزار بی ‏چراغت باشم، تا بر سفره کرامتت، میهمان شوم حالا این من و این وسعت بی‏ حد و مرز کرامت تو یا کریم اهل بیت!

 

[Mahi.otred]

انشا درباره فضائل امام حسن مجتبی​

سيرت و فضائل و مناقب امام حسن مجتبی ع بسیار است و شمارش مناقب هيچ‌يک از اهل بيت عصمت عليهم السلام ممکن نيست. در زيارت جامعه خطاب به آنان مي‌گوييم: « سروران من! ستايش شما را شماره نتوانم کرد و به آنچه در شأن شماست نتوانم رسيد و به اندازه و قدرتان وصف نتوانم گفت.»
امام حسن عليه السلام نه تنها از اين خطاب مستثني نيست بلکه به خصائصي از قبيل« سبط اکبر» بودن نيز برخوردار است. حلم بي‌‌پايان، علم فراوان، جود و عبادت، زهد و بلاغت، تواضع و شجاعت آن حضرت، نه دوست بلکه دشمن را به اعتراف و اعجاب واداشته است؛ و فضيلت و افتخار، آن است که دشمن به آن گواهي دهد.

تعالی شخصیت معنوی انسان، از والاترین و مقدس ترین اهداف پیشوایان دین بوده است. آنان با تحمل مشقت های بسیار در این مسیر، تمامی همّ خویش را بر آن گذاشتند تا اخلاق نیک را با شیوه های رفتاری و گفتاری خویش به آدمی بیاموزند واو را از زشتی ها به دور داشته، متوجه حقیقت والای انسانی و ارزش گسترش کنند.

در این میان نقش برجسته امام مجتبی(ع) بسیار چشم گیر جلوه می نماید. از این رو، برآن شدیم که با تأملی کوتاه در رفتارهای اجتماعی امام مجتبی(ع) دریچه ای به بی کران سجایای اخلاقی آن امام همام بگشاییم.


امام بسیار با گذشت و فداکار بودند و از ظلم و ستم دیگران چشم پوشی می‌کردند. بارها پیش می آمد که واکنش حضرت به رفتار ناشایست دیگران، سبب تغییر رویه فرد خطاکار می شد.

امام همواره در پذیرایی از میهمان تلاش جدی می کردند. گاه از اشخاصی پذیرایی می کردند که حتی آنان را نمی شناختند. بویژه، به پذیرایی از بینوایان علاقه زیادی داشتند. آنان را به خانه خود می بردند و به گرمی پذیرایی می کردند و به آن ها لباس و مال می بخشیدند.

از سخت ترین دوران زندگانی با برکت امام مجتبی (علیه السلام)، دوران پس از صلح با معاویه بود. ایشان سختی این سال های ستم را با بردباری وصف ناشدنی سپری می کردند.

در این سال ها، ایشان از غریبه و آشنا سخنان زشت و گزنده می شنیدند و زخم خدنگ بی وفایی می خوردند. بسیاری از دوستان به ایشان پشت کرده بودند. روزگار، برایشان به سختی می گذشت. ناروا گفتن به علی (علیه السلام)، شیوه سخن رانان شهر شده بود. هرگاه امام را می دیدند می گفتند: «السّلامُ عَلَیک یا مُذِلَّ المُومنین؛ سلام بر تو ای خوارکننده مؤمنان».

مهربانی و مهرورزی، بخشندگی و برآوردن نیازهای دیگران، فروتنی، شجاعت، همنشینی با قرآن و از این قبیل ویژگی های برجسته اخلاقی در شخصیت امام حسن (ع) موج می زند.

 

[Mahi.otred]

تحقیق درباره امام حسن مجتبی​

امام حسن بن علی بن ابی طالب(ع)، دومین امام شیعیان که ۱۰ سال امامت مسلمانان را بر عهده داشت.

حسن بن علی نخستین فرزند امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و نخستین نوه پیامبر (ص) است.

ایشان هفت سال از عمر خود را با پیامبر (ص) همراه بودند و در بیعت رضوان و ماجرای مباهله با مسیحیان نجران حضور داشت.

حسن بن علی دومین امام شیعیان است. او بعد از شهادت امام علی (ع) در ۲۱ رمضان سال ۴۰ق، به امامت رسید و به مدت ۱۰ سال این مقام را بر عهده داشت.

تاریخ ولادت ولادت امام حسن، ۱۵ رمضان سال سوم هجری در مدینه است و پیامبر در گوش او اذان گفت و در هفتمین روز ولادتش، گوسفندی را برای او عقیقه کرد.

امام مجتبی در دوره پنج ساله خلافت امیرالمومنین (ع) در همه مراحل در کنار پدر حضور داشت و از ۲۱ رمضان سال ۴۰ق به مدت ۶ الی ۸ ماه خلیفه مسلمانان بود. خلافت او با بیعت مردم عراق و همراهی سایر سرزمین‌های اطراف آغاز شد.

اهالی شام به رهبری معاویه با این خلافت مخالفت کردند. معاویه با همراهی سپاهیانی از شام به جنگ اهل عراق آمد. این جنگ در نهایت به صلح و واگذاری خلافت به معاویه، نخستین خلیفه اموی انجامید.


مهمترین رویداد سیاسی در زندگی امام حسن (ع)، جنگ با معاویه است که به صلح انجامید. همزمان با بیعت مردم عراق با حسن بن علی، و تایید ضمنی آن از سوی مردم حجاز و یمن و فارس، اهالی شام با معاویه بیعت کردند

او که از زمان مرگ عثمان خود را برای خلافت، آماده کرده بود با لشکری به سوی عراق حرکت کرد.

امام حسن (ع) پس از صلح با معاویه، علی رغم درخواست عده‌ای از شیعیانش برای ماندن در کوفه، به مدینه بازگشت و تا پایان عمر همان‌جا ماند و تنها سفرهایی به مکه و شام داشته است.

امام حسن مجتبی علیه السلام در ۲۸ صفر سال پنجاه هجری در سن ۴۷ سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد

و بر اثر همان زهر به شهادت رسید و در قبرستان بقیع (واقع در مدینه) به خاک سپرده شد.

در این سال ها، ایشان از غریبه و آشنا سخنان زشت و گزنده می شنیدند و زخم خدنگ بی وفایی می خوردند. بسیاری از دوستان به ایشان پشت کرده بودند. روزگار، برایشان به سختی می گذشت. ناروا گفتن به علی (علیه السلام)، شیوه سخن رانان شهر شده بود. هرگاه امام را می دیدند می گفتند: «السّلامُ عَلَیک یا مُذِلَّ المُومنین؛ سلام بر تو ای خوارکننده مؤمنان».

در حضور ایشان، زبان به هتک حرمت علی (علیه السلام) می‌گشودند و امام با بردباری و مظلومیت بسیار هتاکی ها و دشنام‌ها را تحمل می کردند.


مهربانی و مهرورزی، بخشندگی و برآوردن نیازهای دیگران، فروتنی، شجاعت، همنشینی با قرآن و از این قبیل ویژگی های برجسته اخلاقی در شخصیت امام حسن (ع) موج می زند.