دلنوشته {انعکاس} اثر •نازنین هاشمی نسب کاربر انجمن رمان بوک•

[Ciel]

«بسم‌تعالی»

نام دلنوشته: انعکاس
ژانر: تراژدی
نام نویسنده: نازنین هاشمی نسب.
عضو دفتر نظارت ادبی یکم


«دیپاچه»

رمیدن در باتلاق تعب‌ها، خوش‌تر از گریستن میان آغوش توست. این مرارت‌ها روزی پایان می‌یابند اما، گریستنم میان آغوشِ رنجورت تا ابد پابرجاست.
این‌ مشقت‌ها صبر می‌خواهند ولی گم شدن در آغوشی که نیست؛ صبر نمی‌شناسد، شکیبایی نمی‌خواهد.
من از رویایی که در میانش آواره مانده‌ام، بی‌تابم. ​

 

[Negin jamali]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانی
در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[Ciel]

شکوفه‌ای به‌سان قلب من، دچارِ سوز سرمای اسفندماه شد. در هیاهوی شاخه‌های خشکیده‌، میان طغیان آسمانِ موّحش، پژمرده و زیر گام‌های عابران افتاد.
جز طراوت و شادمانی هیچ نمی‌خواست ولی درد و تباهی، تقدیرش شد. ​

 

[Ciel]

غروب بی‌رمق آسمانم دیگر بی‌طلوع ماند. میان لاژوردهای آفاقم، تو هور رخشانم بودی. آن‌گاه که از دیدگانم رفتی، آن‌گاه که از بامِ بلند آسمانم افتادی، آغوشم برای طلوع دوباره‌ات آماده بود اما سفر خورشید این‌بار برایم، بی‌برگشت بود. ​

 

[Ciel]

سقوط از رویای بی‌ریای جانم، ز نبودت امکان‌پذیر است. دستان تو، مرا به طاقِ مهتاب رساند ولی اکنون، نه تو هستی و نه من.
به آسمان سیه‌رنگ شب بنگر، دگر قمر تابناکی هم در آسمان‌ها نیست.
شاید دگر، هیچ وصله‌ای میان دستانمان باقی نیست! ​

 

[Ciel]

مسکوت، به تارتار مژگانِ سیه‌رنگِ دیدگانت دل بستم. بی‌رمق به لحظه‌لحظه‌ی بی‌شمارِ بی‌همتای گیسوانت، چشم بستم. بی‌گمان بودم ولی، پنداشتم همانند نیلوفری افتاده به‌پای مرداب، برای قطره‌ای آب در روزگارت بودم. شاید روزی زیبارو بودم اما ظلمات زیستنم، مردابِ هولناک افسانه‌ها، گلبرگ‌هایم را مخروب کرد. ​

 

[Ciel]

کورابِ وهم‌انگیز کویر دل، چشمی را حیران گشته و دلی را بی‌تاب.
در سرتاسر این رودِ خیال، من آن ماهی‌ نگون‌بختم که در این سرابِ سوزان غرق شده‌ام.
 گرچه سخت می‌گذرد اما، آخرش من به آن برکه‌ی روشن نیلی‌رنگ میرسم. ​